FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 6

Het schooljaar ging ontzettend snel voor Aily. Voor ze het wist kwam proffesor Anderling alweer langs met de lijst voor de leerlingen die bleven in de kerstvakantie. Als ze het zo hoorde gingen de Wemels, Harry en Hermelien naar het Nest. Aily hield Anderling al tegen om haar op te geven om de vakantie op Zweinstein door te brengen, toen Fred haar vroeg of ze niet meeging naar het Nest.
‘Ben ik uitgenodigd dan?’vroeg ze verbaasd.
‘Ron idioot, heb je de brief van moeder niet gelezen.’
‘Umh moest dat dan?’
‘Wij’, hij wees naar George, Ginny en zichzelf, ‘hebben haar geschreven dat je eindelijk een vriendinnetje hebt en ze was zo door het dolle heen dat ze haar heeft uitgenodigd om de vakantie in het Nest door te brengen.’
‘Ik neem aan dat ik je naam weer van de lijst af kan halen Maurits’, zei proffesor Anderling met een lachje.
‘Als Ron het er mee eens is kunt u mij inderdaad weer van de lijst halen.’
‘Natuurlijk, proffesor haal haar alstublieft van die lijst ze blijft lekker bij mij.’ Ron boog naar voren en gaf Aily een kus.
Bij Verweer tegen de Zwarte Kunsten zat Aily naast Harry. Omber had na een paar keer nablijven besloten dat Ron en Aily niet meer naast elkaar mochten zitten. Dus Aily zat nu met Harry te praten over de vakantie. ‘Ik vind het best wel spannend, ontmoet ik eindelijk meneer en mevrouw Wemel, ik hoop niet dat ik ze tot last ben.’
‘Ik denk dat mevrouw Wemel het net zo spannend vind als jij. Ze wil dat haar gasten het beste van het beste hebben en ik denk dat Fred gelijk heeft, ze vind het fantastisch dat Ron een vriendin heeft en zal heel blij met je zijn.’
‘En meneer Wemel?’
‘Die vind het net zo leuk. Jij vind de manier hoe dreuzels leven intressant, meneer Wemel is nog tien keer erger.’
Aily moest glimlachen, dat had Ron haar ook verteld. Ze was met de woorden van Harry wel enigsinds gerustgesteld.

‘Dus jij bent Aily, het vriendinnetje van Ron’, zei mevrouw Wemel. ‘Ja mevrouw ik ben Aily Maurits.’
‘Wat een ontzettend leuk om kennis met je te maken, en noem me maar Molly.Kom mee naar de keuken want we kunnen zo lunchen.’
Aily keek Ron aan en die zei dat het altijd zo was. Ze gaf Ron een kus en liep achter Hermelien aan naar de keuken. Het Nest was fantastisch, ze had nog nooit zo’n huis gezien. Alles was klein en paste maar net, maar dat maakte helemaal niets uit, het was gezellig. Na de lunch gingen Ron en Aily naar buiten. Buiten begon het te sneeuwen, ze hielden elkaar stevig vast om elkaar warm te houden. Ze waren de hele tijd aan het praten totdat mevrouw Wemel hun riep dat ze gingen eten. Binnen vroeg mevrouw Wemel of Aily Hermelien wilde roepen want dan kon ze ook even haar kamer bekijken.
‘De trap op en dan de derde deur links, schat.’
Aily liep de trap op en deed de derde deur links open. Snel deed ze de deur weer dicht. Hermelien lag samen met George te zoenen op bed. Ze klopte op de deur en zei ‘Hermelien, we gaan eten.' Het was alsof ze door een bij werden gestoken. ‘Aily, je hebt niks gezien, pleas vertel niks.’ Zei George, ‘We willen het nog even stil houden.’
‘Natuurlijk, ik zal niks zeggen maar ik moest jullie roepen omdat we gaan eten.’
‘We komen eraan, zei Hermelien die vlug haar haar nog even glad streek.
Aily liep weer naar beneden. Ze moest lachen, Hermelien en George, dat had ze nooit gedacht. ‘ze komen er zo aan, zei ze tegen mevrouw Wemel.
‘Ze? , vroeg mevrouw Wemel, wie waren er dan nog meer?’
‘Ooh niemand, ik kwam George tegen op de gang.’ Had ze haar bijna versproken. Daar kwamen ze al aan. ‘Daar zijn jullie al, gelukkig komt Arthur er ook zo aan. Wie wil er alvast aardappeltjes,’ zei mevrouw Wemel.
Aily had net een hap genomen toen meneer Wemel binnen kwam. Hij gaf zijn vrouw een kus en zei hallo tegen de andere. Daarna keek hij Aily aan. ‘Zo jongedame, en wie mag jij zijn?’
‘Hallo meneer Wemel, ik ben Aily Maurits en zoals u misschien al wist ben ik de vriendin van Ron.’
‘Ach ja, daar heeft Molly al eens iets over gezegt. Maar ik hoorde ook dat je gek bent op het dreuzelleven. Hebben jullie op het op school wel eens gehad over een televisie.’
Tijdens heel het diner kreeg ze blikken van Hermelien en George. Ze glimlachte naar bijde en haalde haar schouders op.

Reacties: