FanFic.nl

Our Magical forbidden Love [afgelopen <3]

H8

De laatste dagen had ik Nate niet echt gezien. Alleen op school konden we elkaar rustig ontmoeten en in de pauzes probeerden we ook met zijn tweeën weg te glippen. Wat niet altijd lukte aangezien zijn broers en zussen hem heel goed in de gaten hielden. Ze waren ook niet makkelijk te ontlopen, aangezien zij ook tovenaars en heksen waren. En ze haatten me. Echt waar. Ze keken me woedend aan iedere keer als ik ze tegenkwam. Toen ik Nate zag, 4 dagen na ons gesprek in het park, trok ik hem mee in een schoonmaakkast in de gang. Nate blokkeerde deze met dozen en we gingen daar samen zitten, gewoon om even rust te hebben. Nadat we een uurtje gezoend hadden begonnen we een echt gesprek.
'Zeg Nate, heb je nog steeds zulke problemen met je ouders?'
'Ja, ik kan er alleen maar afkomen als ik zweer dat ik je nooit meer zal zien.'
'Maar dan lieg je toch gewoon, dat kan toch niet zo moeilijk zijn, en ik trok mijn wenkbrauwen op.
Hij schudde zijn hoofd. 'Nee ik kan niet liegen, en daar zijn twee redenen voor. één is dat mijn zus Fenna leugens kan doorzien. En twee is dat als ik iets zweer, dan moet dat op de tovenaars manier. Dat betekend dus dat als ik de belofte breek, ik zal sterven.'
Ik huiverde, daar moest ik echt niet aan denken. Een wereld zonder Nate zou pijnlijk leeg zijn. Ook hij leek het geen prettig idee om zonder mij te leven. Gelukkig.

Nathan (POV)
De dagen dat ik Saphire kon zien en met haar kon praten waren heel fijn. Heel anders dan voordat ik haar kende. Ze leken nu minder leeg. Het enige nadeel was dat ik met mijn vader nog steeds ruzie had. Opzich had ik ook geen vervelende familie. Behalve mijn broers. God wat haat ik mijn broers. Mijn zussen kunnen lief zijn. En mijn vader heel gezellig. Mijn moeder heb ik nooit gekend dus van haar weet ik het niet. Maar mijn zussen zeggen dat ze de liefste persoon was die ze kenden. Er is maar een persoon in mijn familie met wie ik goed kan praten. Mijn zus Fleur. Ze is ook de enige die mijn keuze een beetje begrijpt. En ze heeft als enige geen hekel aan Saphire. Wat echt een wonder is. Terwijl ik op mijn kamer zit te wachten tot het tijd is om te gaan slapen, komt Fleur me meestal nog wat te drinken brengen en met me praten. Zo ook vanavond.
'Hee Nate, gaat het een beetje met je? Je ziet er niet nogal wit uit.'
Ik kijk haar boos aan:'Gek he. Ik mag van mijn familie niet omgaan met het meisje van wie ik hou'. Nu wordt zij ook boos: 'Moet je eens goed luisteren Nathan. Je bent mijn broer en ik hou van je. Maar jou liefde kan ons allemaal in gevaar brengen.' Ik kijk boos. 'Ze heeft toch beloofd dat ik ze het niet zou zeggen.' Nu begint Fleur woedend te worden. 'NATE, krijst ze, heb je het haar verteld! Dat is toch wel het domst wat je kon doen! IDIOOT'. ik kijk gekwetst en sinds jaren heb weer het idee dat ik zou kunnen huilen. Maar ik doe het niet. Maar dat zal zij nooit weten. 'Sorry fleur, ze zag het. Ik liet iets zweven. Ik kon toch niet tegen haar liegen'. Ze zucht: 'Sorry Nate maar ik begrijp er niet veel van. Maar ik zal het niet tegen papa vertellen. Dat beloof ik. en ik zal je helpen.' Ik kijk haar dankjbaar aan en gaaf haar een dikke knuffel. 'Dankje fleur, je bent mijn allerliefste zus. 'Hier is mijn mobiel, bel haar maar even'.

Reacties: