FanFic.nl

Doin' it the Slytherin way [HP]

Un, Eloïse Hautain.

Un, Eloïse Hautain.

Bonjour. Je m’appelle Eloïse Hautain, j’ai quinze ans et j’habite í  la France. Nou ja, tot gisteren dan. Mijn ouders besloten opeens dat het ‘wel een leuk idee’ was om terug te gaan naar het land waar mijn vader geboren is. The Royal Kingdom of England. Natuurlijk heb ik geprotesteerd. Weg uit France? Zijn ze gek geworden! Hier voelde ik me thuis, onder de Marseillaise zon. Zou de zon in England ooit zo schijnen als hier, in Marseille? Ik betwijfel het. Ik zou waarschijnlijk nooit meer écht bruin worden. Gelukkig ben ik van mezelf niet bleek. Ik heb een licht olijfkleurige huid. Ik heb ook lang, bruin, krullend haar en groene ogen, met bruin rond mijn pupillen. En dan ben ik ook nog eens super slank, wat sommige jongens helemaal gek maakt. Niet dat ze een kans maken. Filthy half-bloods. En dan moet ik nog eens naar Hogwarts ook! Merde, mijn ouders zijn gestoord. Driekwart van die school bestaat uit halfbloedjes! En dan heb je ook nog wel een achtste Mudbloods. En dan blijft er dus maar één achtste over van de Pure-bloods. En waarschijnlijk zijn dat er nog minder dan die ene achtste ook. Gross!
En dan moet ik ook nog eens met die first-years mee om me te laten sorteren. Alsof ik gesorteerd moet worden? Het is toch wel duidelijk dat ik een Slytherin ben. Daar zitten waarschijnlijk dus ook de meeste Pure-bloods.
‘Eloïse!’ roept mijn moeder Aurelie Hautain, ze heeft haar eigen naam behouden en mij gelukkig ook haar naam gegeven - ik zou het vreselijk vinden als ik Eloïse Wilkes zou heten. Mijn puur Franse voornaam met een Engelse achternaam, dat zou echt vreselijk zijn - en ik heb ook mijn lengte van haar. Ik ben zelf van gemiddelde lengte en zij ook. We zijn allebei rond de 1,70. En ook zij heeft lang bruin, krullend haar.
‘Ja,’ roep ik dan terug.
‘Kom je even beneden.’
‘Ik kom eraan.’
Ik loop de trap van ons nieuwe landhuis in Bristol. Het is immens groot met vele hectares grond. Het is wel mooi, maar niet zo mooi als ons oude huis, dat vlak buiten Marseille lag.
‘Wat is er?’ vraag ik, als ik beneden ben.
‘We gaan op visite bij een collega en tevens een oude schoolvriend van je vader,’ zegt mijn moeder met een glimlach.
‘Waarom?’ kreun ik, hier heb ik écht geen zin in.
‘Omdat ze ons hebben uitgenodigd op het eten,’ zegt mijn vader, Robert Wilkes. Mijn vader is een lange man, met kort bruin haar.
Ik zucht, ‘moet ik echt mee?’
‘Ja, dat moet,’ zegt mijn vader beslist.
‘En voor de gelegenheid hebben we een nieuw setje kleding voor je gekocht, het ligt op je bed,’ zegt mijn moeder glimlachend.
‘Oké,’mompel ik en ik loop de trap weer op. Aangekomen op mijn kamer zie ik een cocktailjurkje liggen. Het is simpel zwart, maar als ik het aantrek ziet het er toch prachtig uit. Ik doe ook een paar zwarte pumps aan. Dan loop ik mijn badkamer in om mijn haar op te steken. Meteen doe ik mascara op om mijn wimpers te verlengen. Zo maak ik vast wel indruk op mijn vaders’ collega’s en dan zijn mijn ouders ook weer blij. Ik loop rustig de trap weer af en zie, als ik beneden ben, dat mijn moeder ook haar haar heeft opgestoken. Ze heeft een lange, zwarte jurk met pumps aan. Mijn vader heeft een zwart pak met een wit strikje aan.
‘Hoe heten uw collega’s, vader?’ vraag ik. Ik moet moeite doen om niet te zeggen; ‘hoe heten je collega’s, pap?’ want ik weet dat hij wil dat ik hem met u aanspreek. Dat vindt hij beleefd. Ik vind het onzin, maar goed.
‘Nou, mijn collega heet Lucius Malfoy en zijn vrouw heet Narcissa Malfoy,’ zegt mijn vader, ‘ze hebben ook een zoon van 16, hij heet Draco Malfoy.’
‘Hmm, oké,’ mompel ik, ‘vader, het zijn toch wel Pure-bloods?’
‘Natuurlijk,’ zegt mijn vader glimlachend.
‘Mooi zo,’ antwoord ik glimlachend, ‘zit die Draco ook op Hogwarts?’
‘Ja,’ zegt mijn vader, ‘dus dan ken je alvast iemand, is dat niet mooi?’
‘Natuurlijk, vader,’ antwoord ik beleefd.
‘Zullen we maar gaan?’ vraagt mijn moeder dan.
‘Ah oui, mon cheri,’ zegt mijn vader lieflijk tegen mijn moeder.
‘Hoe gaan we eigenlijk, vader?’ vraag ik.
‘We gaan met behulp van Floo Powder,’ zegt mijn vader, ‘ik ga wel eerst.’
Hij stapt in onze haard en roept; ‘Malfoy Mansion,’ er laaien smaragdgroene vlammen op en hij verdwijnt.
‘Gaat u eerst, moeder?’ vraag ik.
‘Is goed, Eloïse,’ zegt mijn moeder en ze schenkt me een glimlach. Dan stapt ze in de haard en roept ook; ‘Malfoy Mansion,’ dezelfde smaragdgroene vlammen komen weer tevoorschijn en ook zij verdwijnt.
Ik zucht, ‘daar gaan we dan,’ mompel ik in mezelf en stap de haard in. Ik pak wat Floo Powder, gooi het op de grond en roep; ‘Malfoy Mansion.’
Na bij de goede haard te zijn uitgestapt - gelukkig zag ik mijn ouders staan - kom ik in een prachtige woonkamer terecht.

Reacties: