FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 7

’s Avonds in bed vroeg Aily aan Ginny of ze ook iemand op het oog had. Want als ze naar Ginny vroeg moest ze het ook wel aan Hermelien vragen, ze was zo benieuwd wat het verhaal van haar was. Ginny zei niet zo veel, draaide om dingen heen. ‘Toe Ginny, zeg nou, we zullen niks doorvertellen.’
‘Straks misschien, en jij dan Hermelien?’ Vroeg Ginny op haar beurt. Plotseling kreeg Aily een schop tegen haar scheen aan. ‘Auw Hermelien, je voet schoot uit.’
‘Dit was je plan he Aily, zodat je mij ook kunt uithoren.’
‘Aily, wat weet jij wat ik nog niet weet?’ vroeg Ginny op haar beurt.
‘Oke, oke, ik vertel het wel maar het blijft wel in deze kamer he, ooh dit gaat George echt niet leuk vinden.’
‘Wat heeft George er nou weer mee te maken.’
‘Een heleboel, Ginny, een heleboel.’ Zei Aily lachend.
Bij Ginny ging een lampje branden ‘Hermelien! Jij en George!! Jij hebt een heleboel uit te leggen.’
‘Aily, je zou het stil houden, oh moet ik nu echt alles vertellen.’ Probeerde Hermelien nog zielig. ‘En of je dat moet, ik wil alles weten van begint tot eind, en sinds wanneer wist jij dit Aily.’
‘Sinds ik ze zo net voor het eten betrapte.’
‘Oke, oke zo kan die wel weer, ik begin mijn verhaal wel. Umh, nou zie umh, ik kwam George tegen in de bieb, en omdat hij dacht dat ik wel weet waar alle boeken staan vroeg hij me naar het boek duizend magische kruiden van Helle Bonkeveen, dat is trouwens een heel informatief boek, ik heb het eens gelezen..’
Hermelien ga door met je verhaal!’
‘Sorry, ik ga al verder, George was dus op zoek naar dat boek en omdat ik hem al gelezen had kon ik inderdaad vertellen waar het boek was. Dus ik gaf George dat boek en liep terug naar mijn tafel. Ik dacht dat hij weer naar de leerlingenkamer zou gaan maar hij kwam bij me zitten. Daar hebben we een hele tijd zitten praten totdat mevrouw Rommella ons eruit schopte. Van beide kanten is het toen gaan kribbelen, dat van George hoorde ik later pas, en ik zag George steeds vaker in de bieb. Ook bij de zwerkbaltrainingen zat ik steeds vaker op de tribune zogenaamd om naar Harry en Ron te kijken maar eigenlijks wachtte ik net zolang totdat iedereen weg was en dan kon ik samen met George een rondje lopen. Op een avond stopten we bij het meer en umh vertelde George wat hij voor me voelde. En umh ik zei dat ik ook het zelfde voor hem voelde en sindsdien hebben we wat met elkaar.’
‘Mogen we al vragen stellen Hermelien,’ vroeg Ginny. Hermelien knikte. ‘Hoelang hebben jullie al wat met elkaar?’
‘twee weken, dus het is nog erg pril maar het voelt wel heel goed.’
‘Maar Fred weet het zeker ook al, want die twee zijn altijd bij elkaar.’
‘Ja die was meteen al op de hoogte.’
‘En wanneer gaan jullie het de anderen vertellen?’
‘Ik ben bang dat dat nu wat eerder moet dan we hadden gepland. Hihi het is wel fijn om het met iemand te delen. Hoe deed jij dat eigenlijks Aily.’
‘Nou ik praatte er over met Jenny.’
‘Welke Jenny, die van Ravenklauw?’vroeg Ginny.
‘Nee, Jenny umh jullie kennen haar wel als Jammerende Jenny.’
‘Heeft Jammerende Jenny vrienden?’ vroeg Ginny verbaasd.
‘Ja ze heeft een vriend namelijk mij. Ze is soms een beetje moeilijk in de omgang maar ze heeft me vanaf het begin gesteund en ze is een vriendin van me. Trouwens wist je dat Jenny echt dol is op Harry?’
‘Ooh meen je dat! Harry zou zich dood schrikken als hij dat wist.’ Zei Hermelien.
‘Ja inderdaad, zei Ginny, maar ja wat maakt dat uit, hij heeft toch alleen maar oog voor alles wat beweegt. Misschien wil hij ook wel eens een spook proberen’
‘Ginny dat is niet waar,’ zei Hermelien.
‘O ja wel, Cho, Hannah, Angelique, Parvati en zelfs jij Hermelien.’
‘Heb jij wat met Harry gehad Hermelien,’ vroeg Aily verbaasd.
‘Ik heb misschien een keer met hem gezoend maar Ron mag het absoluut niet weten!’
‘HERMELIEN! Dat meen je niet.’
‘Het is een keer gebeurt daarna nooit meer. Ooh ik heb het nog liever over George.’
‘Hoorde ik mijn naam’ George stak zijn hoofd door de deur heen. ‘Ik kwam even kijken of jullie nog lagen te ademen.’
Ginny en Aily keken elkaar aan en begonnen te lachen. ‘Wat is daar zo grappig aan, het was sirieus bedoelt hoor.’
‘Laat maar George, Ginny weet het ook al.’ zei Hermelien
‘Echt Hermelien, oh god ik denk dat we het morgen dan ook wel aan het ontbijt kunnen zeggen. Maar als Ginny het toch al weet kan ik je ook wel even een kus geven.’ George kwam de kamer binnen en gaf Hermelien liefdevol een zoen.
‘Nou dan ga ik maar weer voordat ma mij betrapt. Zullen we het morgen dan maar wereldkundig maken, Lientje?’
‘George, noem me geen Lientje, je weet dat ik het verschrikkelijk vind.’
‘Daarom vind ik het ook zo leuk,’ hij gaf nog een handkusje en ging er weer vandoor.

Reacties: