FanFic.nl

.: Finding Identity :. [TK]

15. Why are you staring?

Auw! Ik grijp naar m'n hoofd, want wat ik al verwachtte komt in me op. Mijn handen drukken zich tegen m'n slaap aan om de pijn te verzachten. Verdomme, denk ik geïrriteerd. Waarom moet ik dit weer hebben?
Ik voel de hand van Cheryl op m'n schouder rusten.
'Gaat het wat?' roept ze nog bijna gillend in mijn oor. Ik knik hevig en sluit m'n ogen. De band speelt ondertussen het laatste refrein van "Pain of Love", dat duidelijk te horen is aan de keiharde muziek.
'Lets celebrate the pain together,
The pain of love, love, love..'
Plots flitst er weer een beeld door m'n gedachte. Een lucht met zonsondergang, de zee en veel mensen. Binnen een paar seconde verdwijnt het beeld, met de pijnlijke steek. Langzaam open ik mijn ogen, precies op het moment dat het liedje is afgelopen en er weer een oorverdovend gegil klinkt.
Bill begint een korte toespraak terwijl de andere jongens weer op adem komen. Gustav haalt zijn handdoek tevoorschijn en veegt z'n zwetende gezicht af.
'Hallo Hamburg!' roept Bill enthousiast, waardoor alle fans opnieuw hun volume verhogen. 'Hoe gaat het met jullie!?'
'Top, kan niet beter..' sis ik zachtjes tegen mezelf. Wat had dat beeld te betekenen? Een strand met mensen. Ik zucht en kijk naast me. Cheryl naast me gilt haar longen uit haar lijf en rijkt wild haar handen uit naar Bill. Ik glimlach als ik zie hoe erg ze het naar haar zin heeft, in ieder geval meer dan ik.
Op het moment dat ik opkijk naar Tom, ontmoeten onze blikken elkaar. Deze keer kijkt hij me zeker aan. Hij staat zo dichtbij, het scheelt misschien vier meter. En in dat korte moment voel ik iets vreemds. Het is geen verliefdheid, maar iets totaal anders. Ik kan het niet omschrijven. Zijn blik lijkt behoorlijk verbaasd en warrig, en hij heeft zijn mond een beetje open staan. Waarschijnlijk moet hij nog op adem komen na dat gescheur op z'n gitaar.
Als ik merk dat Tom me gewoon blijft aankijken, en nu op een heel eigenaardige manier, wend ik mijn blik af naar de grond. Ik voel m'n hart behoorlijk tekeer gaan van de zenuwen. Waren het m'n ogen die opvielen? Was het mijn veel te rustige houding tussen de vele springerige en hysterische fans?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.