FanFic.nl

.: Finding Identity :. [TK]

20. Tell me who you are..

Ik voel een raar gevoel opkomen, net zoals als je hoort dat er iets vreselijks is gebeurt. Het voelt niet echt bepaald fijn. Wilt die gozer me nu zien? Hoorde ik dat goed? What the hell is going on..
'Waarom?' vraag ik verward. Ook Cheryl kijkt alsof ze een spook heeft gezien.
De man haalt zijn schouders op. 'Dat weet ik niet, maar volgens mij zocht hij jou.'

Niet veel later lopen ik en Cheryl mee met de bodyguard via de deur waar de jongens naar binnen kwamen. Door de stilte die er in de lange gang aanwezig is, begint mijn hart weer als een gek tekeer te gaan.
'Gaan we.. gaan we nu weer de jongens ontmoeten?' vraagt Cheryl zacht aan mij. Ik schud m'n hoofd. 'Ik weet het niet.'
De man stopt voor een deur. Het is even stil, tot ik wat stemmen vanachter de deur hoor. Ik kijk naar Cheryl. Arm kind, denk ik dan. Ze is totaal door de war. Moet ze alweer haar idolen zien en alweer over de rooie gaan. Ik wí­l Tom helemaal niet spreken, denk ik..
'Kent hij jou toevallig ergens van?' vraagt de man voor hij op de deur klopt. Ik kijk verbaasd van Cheryl naar de man. 'Nee.'
Wanneer de man op de deur klopt, schiet m'n hart naar mijn keel. Cheryl gaat achter me staan en houdt zich aan mijn shirt vast. 'Mamma..'
Ik grinnik en precies op dat moment gaat de deur open. Een vrouw staat in de opening en kijkt me vreemd aan. Als de man in haar zicht komt, begint ze ineens te glimlachen.
'Oh, kom binnen.'
Langzaam stap ik naar binnen, met Cheryl op m'n hielen en nog steeds verscholen achter mijn rug.
'Waarom verstop je je nou nog steeds?' vraag ik grinnikend.
'Ja hallo,' zegt Cheryl zacht en bijna onverstaanbaar. 'Ik durf Bill echt niet meer aan te kijken hoor.'
Achter in de kamer zie ik Georg en Gustav zittend in zetels, Bill en Tom staan met hun rug naar ons toe.
'Jongens, er is bezoek.' roept de vrouw. De vier jongens kijken om naar ons, waardoor ik wel de grond in kan zakken. Met kleine stappen lopen we dichterbij.
'Cheryl, toe.' fluister ik zacht en maak haar handen los van m'n shirt. Ze gaat weer rechtop staan, maar als ze Bill ziet staat ze weer net zo snel achter me.
Alle vier de jongens kijken me behoorlijk geshockeerd aan, of in ieder geval verbaasd. Vooral Tom. Zijn mond staat open en langzaam maar zeker komt hij mijn kant op. M'n ademhaling wordt sneller naarmate hij dichterbij komt. Voor ik het weet staat hij pal voor m'n neus. Die ogen.. het komt me zo bekend voor, nu weet ik het zeker.
'V..Verene?' zegt Tom met een lichte trilling in zijn stem. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Het is nog allemaal zo vaag. De flashbacks, de steek toen ik Tom aankeek..
'Ik dacht dat je dood was..' Tom knippert met z'n ogen en blijft me aankijken. Dan opeens komt hij nog dichterbij en houdt me stevig vast.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.