FanFic.nl

.: Finding Identity :. [TK]

24. What happened with me?

Ik sluit even m'n ogen en probeer met al m'n kracht meer herinneringen van me op te roepen, maar het lukt me niet..
'Tom?' zeg ik zacht.
Hij leunt naar voren met vragende en nog wat vochtige ogen.
'Mag ik je even alleen spreken?'
Meteen staat Tom op, gaat voor me staan en reikt zijn hand naar me uit. Een immens lieve glimlach verschijnt op z'n gezicht, wat me van binnen verzwakt. Met een trillende hand pak ik de zijne vast en hij trekt me omhoog.
Ik draai me om naar Cheryl, die bijna in trans lijkt te zijn door alles wat er net is gebeurd.
'Vind je het goed?' vraag ik aan haar terwijl Tom zijn hand om mijn heup slaat ter ondersteuning. Heel langzaam knikt Cheryl van ja en begint weer naar de grond te staren.
Langzaam en met kleine stapjes lopen ik en Tom naar de deur. Tijdens het lopen voel ik pas hoe zwak m'n benen zijn geworden door het staan en rennen.
We lopen door de gang om een lege kamer te zoeken. Het maakt me niet uit waar we naartoe gaan, maar ik moet even alleen zijn met Tom. De gang is verlaten en stil. Alleen onze ademhaling is te horen. Ik leun met mijn hoofd tegen Tom's borst aan, terwijl hij me blijft ondersteunen. Ik voel zijn hartslag tekeer gaan. Steeds opnieuw zie ik beelden voor me van mij en Tom. Maar.. alles lijkt alweer uit m'n hoofd weg te vagen..

'Deze is leeg.' zegt Tom nadat hij met zijn oor tegen een deur stond te luisteren naar verdachte geluiden. Stilletjes opent hij de deur en het licht springt automatisch aan. Alleen een grote ronde tafel en vijf stoelen staan in de kamer. Perfect, denk ik dan.
Pas nu voel ik m'n hoofd suizen door de confronterende stilte. Wat kunnen fans toch gillen voor een paar jongens. Maar wanneer ik Tom eventjes bekijk, die voor mij een stoel naar achteren schuift, weet ik waarom fans ook hem zo aanbidden. Zijn perfecte gezicht, zijn diep donkere ogen, zijn prachtig mooie lippen gesierd met een piercing, die geweldige cornrows en dan nog dat goddelijke lichaam, dat stiekem verschuild gaat onder een berg kleren..
Ik zet me op de stoel neer en Tom gaat naast me zitten. Vrijwel meteen slaat hij z'n arm om mijn nek en kijkt me diep in m'n ogen aan. Het is zo stil in de kamer, zo stil dat het lijkt alsof alleen wij tweeën nog op de wereld zijn.
'Ik.. ik weet niet wat er is gebeurd.' zeg ik half snikkend. Tom's greep versterkt zich en hij drukt me dichter tegen zich aan. 'Het ene moment werd ik wakker onder een vuilnisbelt en was ik compleet m'n geheugen kwijt.'
'In een vuilnisbelt?' vraagt Tom verbaasd. De woede in zijn stem is duidelijk te horen.
'Die gast heeft je in een vuilnisbelt gedumpt?'
Ik knipper met mijn ogen om de tranen te bedwingen en kijk hem weer aan. Welke gast?
'Wat is er met me gebeurd?' vraag ik angstig en zacht. Ik voel dat Tom een klein beetje in m'n arm knijpt, en hij laat een diepe, trillende zucht.
'Je was ontvoerd..'
Hij houdt zijn hand even voor z'n gezicht en begint lichtelijk te snikken.
'.. en als vermoord verklaard.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.