FanFic.nl

Doin' it the Slytherin way [HP]

Trois, London.

Hij gaat zitten op zijn bed en zucht. Ik ga naast hem zitten en hij kijkt me moeilijk aan. Hij weet waarschijnlijk niet hoe hij het moet zeggen, of zo. Ik hoor hem nog een keer zuchten.
‘Eloïse,’ zegt hij zacht.
‘Ja?’ antwoord ik.
Hij mompelt iets wat lijkt op; ‘dit is moeilijk...’, dan zegt hij: ‘je moet zweren dat je dit aan niemand verteld!’
‘Ehm, oké.’ Wat een raar gedoe...
Hij buigt naar me toe en fluistert in mijn oor: ‘je bent echt het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien en geloof me, ik heb er veel gezien.’ Zijn grijns verschijnt weer.
Sprakeloos kijk ik hem aan. Is dit nou serieus het enige dat hij wilde zeggen?
‘Was dit serieus het enige dat je wilde zeggen?’ vraag ik, lichtelijk geïrriteerd.
‘Ik kan nog wel veel meer zeggen hoor,’ zegt hij zacht. Met zijn eeuwige grijns.
Ik rol met mijn ogen. Wat een ego heeft hij, zeg...
‘Draco!’ wordt er opeens geroepen, ‘komen jij en Eloïse beneden?’
‘Ja, moeder,’ roept hij geïrriteerd terug, dan wendt hij zich tot mij, ‘geen zorgen, morgen in de Hogwartsexpress maak ik genoeg tijd voor je.’ Hij knipoogt naar me.
Ik rol weer met mijn ogen, sta op en loop de kamer uit. In de gang loopt een House-Elf met een stapel gewaden naar Draco’s kamer. Hij loopt bijna tegen Draco aan, door de gewaden ziet hij hem niet.
‘Kijk waar je loopt!’ roept Draco boos en hij trapt de Elf.
De Elf piept zielig, maar ik heb geen medelijden met hem. Moet hij maar uitkijken, toch?
Als ik beneden ben zegt mijn vader: ‘we gaan weer naar huis, Eloïse.’
‘Goed, vader,’ antwoord ik. Dan richt ik me tot Lucius en Narcissa, ‘hartstikke bedankt voor het heerlijke eten, mr. en mrs. Malfoy,’ zeg ik beleefd.
‘Graag gedaan, Eloïse,’ zegt Narcissa vriendelijk, ‘we hopen je snel weer te zien.’ Ze knipoogt naar me.

Thuis aangekomen ben ik dood moe. Ik heb geen idee waarvan, tot ik op de klok kijk. Elf uur. En ik moet morgen vroeg op! Ik ga naar mijn kamer, haal mijn mascara van mijn gezicht, poets mijn tanden, trek mijn pyjama aan en plof in bed.

’s Ochtends word ik wakker gemaakt door Lauren, ons dienstmeisje. Lauren is een Squib. En omdat haar ouders arm zijn, mocht ze bij ons werken. Ik mag haar niet. Ze is dom, lelijk én een Squib. Ze kan niet eens toveren? Ze zouden haar bij een familie Muggles moeten dumpen of zo!
Ik loop de trap af en begin aan mijn ontbijt. Een pistoletje met roerei met bacon. Een mix van een Frans en Engels ontbijt. Dat is echt mijn lievelingsontbijt. Na dit heerlijke ontbijt stap ik onder de douche, doe wat mascara op en trek een cute jurkje met high heels aan en loop weer naar beneden.
‘Gaan we zo, vader?’ vraag ik mijn vader.
‘Om precies te zijn, we gaan nu,’ antwoordt hij glimlachend.
‘Hoe gaan we precies, vader?’ vraag ik.
‘We gaan met Floo Powder naar de Leaking Cauldron, in Londen, daar gaan we lopend met de familie Malfoy naar King’s Cross Station. James loopt achter ons aan voor jouw en Draco’s hutkoffer. Op dat station vertrekt de Hogwartsexpress,’ antwoordt hij.
‘Goed vader,’ zeg ik beleefd.
James is onze andere bediende. Het is een jongen van een jaar of 17. Hij is ook een Squib. Maar hem mag ik iets meer dan Lauren. Ik denk dat dat komt omdat hij best knap is. Hij heeft bruin haar, is lang en redelijk gespierd. Hij is ook best slim. We zijn vrienden. De enige Squib met wie ik ooit vrienden zal zijn.
Mijn vader stapt eerst onze haard in, pakt wat Floo Powder en roept: ‘The Leaking Cauldron!’ er laaien smaragdgroene vlammen op en mijn vader verdwijnt. Nadat mijn moeder hetzelfde heeft gedaan, volg ik ze.
Als ik mijn ogen open doe zie ik een ‘herberg,’ hoewel het moeilijk te zien is wat het precies is, omdat alles onder een centimeterdikke laag stof zit. Met toverkracht zou je dit toch wel schoner kunnen houden? Gadverdamme! Ik stap snel de haard uit en klop het stof van me af.
‘Ah, Eloïse, je bent er,’ zegt mijn vader glimlachend, ‘nu nog heel even op James wachten... ah, daar is hij al.’
‘Kunnen we?’ vraagt Lucius, die ik nu pas zie, ‘ik blijf hier liever niet te lang.’
Draco lacht. That’s the first time I see him doing that...
Mijn vader loopt, arm in arm, met mijn moeder vooraan. Vlak daarachter lopen Lucius en Narcissa, ook arm in arm. En daarachter lopen Draco en ik. Van James kan je nou niet echt zeggen dat hij loopt, hij strompelt meer. Zoveel had ik toch niet in mijn Hutkoffer gedaan? Draco misschien wel, arme James.
Londen is best een mooie stad, maar zeker niet zo mooi als Paris! Niks kan tippen aan Paris, j’aime Paris! Maar, aan London kan ik ook best wennen, I guess.

Na tien minuten lopen komen we op een huge station. Er lopen allemaal Muggles rond. Hoe kan hier nou de Hogwartsexpress vertrekken?
‘Vertrekt de Hogwartsexpress vanaf een Muggle station?’ vraag ik verbaasd.
‘Nee, natuurlijk niet!’ zegt Draco lachend, ‘let maar op!’ Hij loopt op een muur tussen perron 9 en 10 af en... hij loopt door die muur heen! Dan lopen ook zijn ouders er doorheen!
‘Eloïse, kom je?’ vraagt mijn moeder.
‘Ja, moeder,’ antwoordt ik. Ik loop rustig op de muur af, bang om er tegen aan te lopen, en ik ga er ook doorheen! Ik zie een enorm lange rode trein. En er hangt een bordje boven mijn hoofd Perron 9 ¾ staat erop.

Reacties: