FanFic.nl

Unexpected Friendship

30. Best friends or not?

Monika's P.O.V.

Nu werd ik stiekem boos. Waarom zou hij boos op mij moeten zijn. Ik had helemaal niks fouts gedaan. Dit keer keek ik hem boos aan. Ik besloot dat ik na het gesprek met Lili, maar eens een goed gesprek met George ging houden. Toen moest ik lachen. Het was grappig, omdat ik dan vandaag veel gesprekken zou hebben. Eerst met Perkamentus, als tweede met Thomas, als derde met Carlo, als vierde met Lili en als vijfde een boos gesprek met George. George zag dat ik moest lachen, want hij hield op met booszijn. Toen ging ik maar verder praten met Carlo. "Cedric? Ga je ook naar de try-outs van het Huffelpuf zwerkbalteam." Hij keek me eerst verbaast aan. Ik denk dat het door de naam kwam. "Ja, Morgen rond 6 uur begint het. Ik hoop dat ik de zoeker word." Zei hij enthousiast. Ik keek hem blij aan. "Ik keek weer naar George. Het leek wel alsof hij op mij zat te letten. "Cedric? Heb je een beste vriend? Behalve ik dan." Zei ik lachend. Hij moest ook lachen. "Nou, ik heb twee beste vrienden." Hij wees naar de twee jongens die tegenover ons zaten. "Dat zijn Tom en Mitch." Antwoordde hij. "Hoi, en hoe heet jij? Vroeg Mitch. "Oh, ik heet Monika. Ik keek Tom en Mitch aan. "Oh, was jij niet dat meisje die was flauwgevallen." Vroeg Tom. "Ja." Zuchtte ik. "Maar ik heb black-outs, dus het kan nog vaak gebeuren." Ik keek naar de klok. "Kunst, het is vijf voor vijf." Schelde ik. Ik groette de huffelpuffers en rende weg. Ik rende voorbij Fred en George. Ik dacht bijna te horen dat George zei: "En daar rent ze weer." Ik moest in mezelf lachen en rende verder. Aangekomen op de gangen, zag ik Lili alleen staan. Ze had haar haren veranderd en haar Zwadderich kleren een beetje aangepast. Zodat je niet kon zien dat ze van Zwadderich was. "Ben je vermomd?" Vroeg ik lachend. "Ja, tuurlijk." Zei ze lachend. Ik gaf haar een knuffel. "Sorry dat ik je had geduwd." Ze keek me smekend aan. "Ik vergeef het je. Maar duw me alsjeblieft niet nog een keer." Zei ik lachend. "Ik was geïrriteerd, omdat je misschien niet meer mijn beste vriendin wilde zijn." Zei ze verdrietig. "Ik zal altijd je beste vriendin zijn. Ookal ben je een Zwadderaar. Niet alle Zwadderaars zijn gemeen tegen mij." Zei ik. "Ken je dan een andere Zwadderaar?" Vroeg Lili. "Ja, ik ken jou en Yvonne. Ik heb Yvonne misschien niet uitgebreid ontmoet, maar ik denk dat ze best aardig kan zijn. Alleen ze durft het niet of ze is gewoon om een reden heel erg boos op iedereen behalve Zwadderaars natuurlijk. Misschien moet je eens met haar praten?" Zei ik. "Nou, ik weet het niet. Ze lijkt me niet echt een persoon die haar hele leven uitlegt." Antwoordde ze me. "Hoezo dat nou weer?" Vroeg ik me af. "Ik denk het alleen, want gister vroeg ik iets over haar ouders. Het leek wel alsof ze er niet over wilde praten." Lili klonk bezorgd. "Weet je Lili? Ik weet een ding zeker. Jij bent de aardigste Zwadderaar die ik ken." Zei ik blijerig. "Dat komt omdat je mij alleen goed kent." Zei ze lachend. Toen keken we naar buiten, want we hoorden een knal. Het was een jongen die tegen een boom aanvloog. We moesten heel erg lachen. Na het lachen gingen we verder met ons gesprek. Later die avond ging ik snel naar bed, want ik was doodmoe.

Ik werd de volgende ochtend rustig wakker. Het was een normale dag. Ik ging naar de les toe. Na de les ging ik wat eten. Toen hoorde ik van Lili dat Mateusz had gevochten. Ik zou straks wel met hem praten. Toen sloeg ik met mijn hand tegen mijn hoofd aan. "Kunst, ik ben vergeten met George te gaan praten." De dag verliep snel toen ik op de klok keek. Het was vijf minuten voor 6 uur. Dus ik liep naar het zwerkbalveld. Daar waren ze al bezig. Ik liep naar de tribune. Het was heel erg hoog. Ik was helemaal naar boven gelopen met de trap. Natuurlijk kan je met de bezem naar boven vliegen, alleen ik kon nog niet vliegen. Boven aangekomen zag ik Eline zitten samen met Cindy en nog iemand. Ik liep naar hun toe. "Heey, hoelang zitten jullie hier al?" Vroeg ik. "Misschien net 10 minuutjes." Zei Cindy. "Dit is Stella Knielang." Zei Eline. "Hé Stella. Ik ben Monika." "Hé." Zei ze terug. "Zit jij ook in het eerste jaar?" Vroeg ik aan Stella. "Nee, ik zit in het tweede jaar. Net als Carlo." Ze keek hem dromerig aan. Iets in me vond dit niet erg leuk. "Stella is verliefd." Zei Cindy plagend. "Misschien." Zei Stella. Ik ging verward zitten naast Eline. Ik had niet echt meer zin om hier te zijn. Ik keek naar beneden. Toen zag ik een verrekijker op de grond liggen. Ik pakte het op en keek erdoor heen. Toen keek ik met de verrekijker naar Carlo. Toen keek Carlo naar boven en hij zwaaide. Ik zwaaide terug. Natuurlijk zwaaide Stella ook. Toen keek ik naar Mitch. Hij was heel erg blij. Later keek ik naar Tom. Je zag hem gewoon rondjes maken met zijn bezem. "Ik denk dat Tom is aangenomen in het zwerkbal team." Zei ik blij. Ik keek toen naar weer naar Carlo. Toen werd ik gestoord door Stella. "Zo, zo. Ik zie dat je Tom leuk vindt." Zei ze schaapachtig. "Nee, ik vind hem alleen aardig." Zei ik eerlijk. "Ja, oké. Dat kan." Zei ze niet echt gelovig. Ik vond eerlijk gezegd Carlo leuk. "Eey Monika?" Vroeg Stella. Ik vond haar nu echt irritant worden. "Ja." Antwoordde ik. "Jij bent toch al goede vrienden met Carlo." Vroeg ze. "Ja, we zijn goede vrienden." Antwoordde ik weer. "Wil je dan aan Carlo vragen of hij een keer met me uit wil." Vroeg ze enthousiast. Ik wist niet wat ik moest zeggen. "Ehm..."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.