FanFic.nl

A freak of nature [afgewerkt]

11.

Er kwam plots een gewicht op me. Ik kreunde licht en opende dan mijn ogen. Elly zat op me. Ze lachte vrolijk. “Ik zeggen Bill komen fruit eten,”� zei ze. Ik gniffelde en kroop recht. “Kom je op mijn rug?”� vroeg ik. Elly sprong erop. Samen liepen we naar beneden. Elly gierde het uit van het lachen. Ik lachte en zette Elly neer op de bank. Was ik nu echt aan het lachen? Wow, ik lachte echt. En het was gemeend. Ik was gewoon vrolijk vandaag. Gemeend vrolijk. Mam had dus fruitsla gemaakt en nu zaten we met heel het gezin in de zitkamer fruitsla te eten. De blauwe plekken op mijn armen waren zichtbaar. Tom keek er de hele tijd naar. Ik had hem wel door, hoe onopvallend hij ook wilde doen. Ik stak een stuk banaan in mijn mond. Het smaakte lekker. De meeste dropen af toen hun portie leeg was. Tom verdween naar zijn kamer, Lisa ook, Luka en Lucas gingen buiten spelen met Nelly en Elly. “Bill, kan ik je nog even spreken?”� vroeg mam voor ik wilde weggaan. “Eh, ja,”� zei ik. We gingen de keuken in. “Ga even zitten,”� zei mam. Gordon kwam erbij zitten. Hij had de deur toegedaan. “Wat is er?”� vroeg ik. “Ben je wel echt gelukkig?”� Mam viel met de deur in huis. “Eh, ja, hoezo?”� vroeg ik. “Komaan Bill, stop met dat fake gedoe, we konden het even aanzien maar dit kan niet blijven duren,”� zei Gordon streng. Ik kreeg een krop in mijn keel. Er ging iets ergs komen, dat voelde ik. Ik draaide mijn ring een paar keer rond mijn vinger. “Wat gaat er komen?”� vroeg ik zacht. “We hebben besloten jou op internaat te sturen,”� zei mam. Ik stikte volgens mij in mijn eigen speeksel. “Dat meen je niet,”� zei ik. “Toch wel Bill,”� zei mam. “We hebben je al ingeschreven, overmorgen vertrek je,”� zei Gordon. Ik voelde hoe mijn mond langzaam openviel. Dit konden ze me niet aandoen. Ik wil niet weg van huis, van mijn vertrouwde huisje waar ik al zo goed als 16 jaar woon. “Ik ga niet,”� zei ik vastbesloten. Ik stond recht waardoor mijn stoel naar achter kletterde. Maar toen besefte ik, dat ik dan opnieuw zou kunnen beginnen, zonder pesten enzo. Nu speelde er een glimlach op mijn lippen. “Misschien is dit nog niet zo een slecht idee,”� mompelde ik. “Begin alvast met een paar koffers in te pakken, zodat je morgen niet alles moet doen,”� zei mam. Ik knikte en ging naar mijn kamer. Dit moest ik even bloggen.

Bloggers,

Mijn moeder heeft me ingeschreven op internaat.
Ik zie er tegenop omwille van de heimwee die ik zal hebben, soms ben ik wel een klein moederskindje.
Maar ik heb toch een paar voordelen gevonden:
1. Ik kan opnieuw beginnen, zonder pesten
2. Tom is er niet!
3. Geen Luka en Lucas!
4. Geen drukte!

Maar het ergst van al ga ik Elly missen. Mercy ga ik ook missen.
Ooh jah, ik heb nog niet geblogd wie zij is.
Mercy is een meisje dat ik heb leren kennen.
Ze ontwaakte me uit een bewusteloosheid.
Of hoe ik het ook kan noemen, maar ik ga haar missen.
Ze heeft me laten lachen. Echt gemeend lachen.
Ja Mercy, ik ga je missen, maar we kunnen in het weekend nog wel afspreken.
Moest je dat willen.

Ik was dus weer in elkaar geslagen. Tom zijn verrotte ‘vrienden’ weer. Ik krijg het ervan. Mam schrok zich een bult toen ik gehavend terug thuis kwam, zelfs Tom schrok en vroeg wat ze met me hadden gedaan. Alsof hij dat niet weet…
Hij heeft zelf tegen zijn kut ‘vrienden’ gezegd dat ze me in elkaar mochten slaan.
KLOTE BOEL!
Nou dat is er ook weer eens uit.
Serieus nu ik steeds meer aan het idee ga denken dat Tom niet meer bij mij is als ik op internaat zit, begin ik het wel leuk te vinden.
[Voor de personen die het willen weten, ik zit te grijnzen als een bezetene]

Bill.x

Ik zette nu wat muziek op en ging dan alvast wat kleren bij elkaar zoeken en stak dat in een koffer. Ik legde ook al een hoop spullen klaar dat ik zou meenemen. Misschien eerst een lijstje maken, dat lijkt me handiger. Ik nam pen en papier en begon te schrijven:

- iPod+oplader
- Toiletgerief
- posters
- laptop
- kleding
- sokken
- ondergoed
- zwemgerief
- handdoeken
- make-up
- tijdschriften
- haarlak+gel
- huidproducten
- snoep+chips
- Red bull
- cola
- sigaretten+aansteker
- mobiel+oplader
- …

Ik begon al die spullen bij elkaar te zoeken en legde ze op een hoopje op mijn bureau. Toen begon ik mijn posters af te halen. Heel voorzichtig vouwde ik ze op en legde ze op een hoopje. Net dat moment kwam Tom binnen. “Zeg Bill heb jij…Wat doe je?”� vroeg hij. Ik gaf geen antwoord. “Bill hou op met me te negeren,”� bromde Tom. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Hij had me serieus laten stikken. “Ik ga weg,”� mompelde ik. “Naar waar?”� vroeg Tom meteen. “Op internaat,”� zei ik. Ik keek even als hij er nog was, want het was muisstil geworden. Hij stond daar gewoon te staan. Ik veegde onzichtbaar mijn tranen weg. “Waarom?”� vroeg hij nu. “Omdat mam en Gordon dat het beste vinden voor mij,”� zei ik. “Geloof ik niet,”� zei Tom. “Dat is dan heel jammer, maar het is zo, mam is het beu dat ik altijd in elkaar wordt geslaan door jou klote vrienden en Gordon is het beu dat ik me altijd zo fake moet opstellen, en ik wil gewoon opnieuw beginnen,”� zei ik in één adem. Tom trok wit weg. “Het is godverdomme jou schuld, als jij niet had gebeld naar Brandon van ‘Sla die onschuldige Bill maar in elkaar’, ging ik nu niet weg!”� tierde ik. Ik was het beu me zo moeten inhouden. “How kalm, ik heb helemaal niet gebeld." “En dat moet ik dan gaan geloven?”� riep ik. Ik geloof mijn hoofd nu rood was aangelopen. “Het is godverdomme genoeg geweest dat ik naar iedereen zijn pijpen moet gaan dansen en een lieve glimlach moet opzetten zodat niemand ongerust is,”� schreeuwde ik. Tom werd nog witter. “Je hoeft toch niet fake te doen, ik ben er altijd geweest voor je,”� schreeuwde Tom nu. “Je hebt me godverdomme laten stikken Tom, je maakte me kapot hier vanbinnen!”� Ik legde mijn hand op mijn borst. De tranen liet ik de vrije loop.

Reacties: