FanFic.nl

Unexpected Friendship

32. You could put the blame on me

Mateusz' P.O.V.

We liepen het lokaal binnen. Ik zag Thomas al grijnzen ook al snapte ik nog niet helemaal waarom. "Zo, zo. Meneer Haex, inbreken in mijn voorraadkast. Dacht u soms dat ik er niet achter zou komen?" Inbreken in de voorraadkast? Ik? Hoe komt hij daar bij? "Waarom zou ik inbreken in uw kast?" Vroeg ik verbaasd. Ondertussen ging ik zitten op mijn plaats naast Denny. "Het motief mag u zelf uitleggen aan Perkamentus, want ik heb bewijs dat u í­n mijn voorraadkast was." "Wat voor bewijs heeft u dan, professor?" Hij liet het stukje gewaad aan de klas zien. "Laat maar eens zien of u een stuk van uw gewaad mist, meneer Haex." 'Ik had het kunnen weten dat Thomas dat stukje van mijn gewaad had gescheurd terwijl ik hem sloeg.' Dacht ik bij mezelf. Ik zuchtte, stond op en liep naar Sneep toe. Hij inspecteerde mijn gewaad als of het een toverdranken examen was. "Ik snap het niet. Het is dezelfde stof, maar dit gewaad mist niets." Ik draaide me om naar de klas en zag dat Thomas zijn mond was opengevallen. "Is er iets meneer Lockhood?" "Nee, professor." Antwoordde Thomas snel. "Kan ik u na de les spreken, meneer Lockhood?" Vroeg professor Sneep op een dwingende manier. "Oké, professor." Zei Thomas verslagen. "Professor, ik wil mijn neus nergens in steken, maar waarom dacht u dat ik het was." "Als je zo graag wilt weten. Vorig lesuur suggereerden Kenneth en Yvonne dat jij het was." Zei hij maar hij was nog niet klaar: "Bij nader inzien, u hebt ook een ander gewaad aan kunnen doen. Ik wil je andere gewaad zien. Iedereen heeft er altijd twee mét hun eigen naam erin." 'Oh ow, sjoet. I'm screwed.' Dacht ik bij mezelf. 'Hoe moet ik ooit een nieuw gewaad regelen? Hmmm, ik kan de huiselven vragen of ze een nieuwe voor me willen maken. Maar die zouden dat toch nooit doen.' Dacht ik terwijl ik weer naar mijn plaats toe liep en ik zag dat Thomas aan het grijnzen was. 'Ik wist gewoon dat hij er iets mee te maken heeft. Maar hoe bewijs ik dat? En wat had Yvonne er mee te maken. Of Kenneth? Waarom was Yvonne niet meer dat aardige meisje van de trein? Waarom heeft ze mij verraden aan Sneep? Wat heb ik haar ooit misdaan?' Die vragen spookte door mijn hoofd waarna ik besloot dat ik boos was op heel Zwadderich inclusief Yvonne en Sneep. We gingen beginnen met de les.

Na de les vroeg (lees: commandeerde) Sneep mij of ik wilde wachten voor het lokaal tot hij klaar was met Thomas. Dus ik wachtte. Ik had niets te doen dus kreeg ik het idee om maar af te gaan luisteren waarover Sneep en Thomas aan het praten waren. "Maar professor, hij had mij uitgedaagd gisteren." Zei Thomas. "Geen gemaar, Thomas. Ik wil weten wie er in mijn voorraadkast is geweest!" Zei Sneep boos. "Oké ik geef toe dat ik een stukje van zijn gewaad heb gescheurd, maar is het dan niet verdacht dat hij een ander gewaad aan heeft gedaan en niet heeft gezegd dat zijn gewaad kapot was?" "Thomas, wie heeft dat stukje in mijn voorraadkast gelegd? WIE!?" "Oké, oké u hoeft niet te schreeuwen. Nadat ik het stukje had gescheurd, had ik het in mijn zak gedaan waarna ik mijn staf pakte en ik twee keer werd ontwapend. Toen kwam u en gingen we naar de afdelingkamer van Zwadderich en toen ik het later die avond weer uit mijn zak wou halen, was het weg." "Waarom geloof ik dit niet, meneer Lockwood?" "Het is de waarheid, professor. Ik had graag wraak genomen op Haex, maar ik was het kwijt. Of…" "Of wat?" "U zei toch dat Kenneth en Yvonne suggereerden dat hij het had gedaan." "Ja, dat klopt." "Misschien hebben zij er wel iets mee te maken en mist u trouwens iets uit uw voorraadkast?" Ik hoorde een stoel verschuiven en een deur opengaan. Ik ging weg van de deur, je weet maar nooit of die voorraadkast een geheime achteruitgang heeft. Inmiddels had ik honger gekregen van al dat wachten, ik pakte het horloge dat ik van mijn moeder had gekregen uit mijn zak. Het was pas half twaalf dat betekende dat ik nog anderhalf uur moest wachten op de lunch. Ik ging zitten op het bankje tussen twee pilaren, want ik had het gevoel dat het nog lang ging duren.

Na nog eens een half uur gewacht te hebben, kwamen ze eindelijk naar buiten. "Maar ik weet zeker dat of Yvonne of Kenneth er iets mee te maken hebben." Hoorde ik Thomas zeggen terwijl hij de deur uit liep en hij liep verder de kerkers in. "Meneer Haex, kom hier." Riep Sneep en ik liep weer het lokaal binnen. Ik ging zitten op de stoel tegenover het bureau van Sneep. "Laten we eens bespreken waarom iemand u erin wil luizen zodat ik moet denken dat u het gedaan hebt. Laten we beginnen met waarom u niet bekend had dat uw gewaad gescheurd was." "Nou, als ik meteen had gezegd dat dat stukje gewaad van mij was dan had ik zeker weten de schuld gekregen en was Thomas vrij uit gegaan." "Ook al had u graag geschorst gezien, weet ik dat u het niet was noch dat Thomas degene was." Een beetje verbaasd ging ik verder met luisteren. "Want ik heb het vermoeden dat Yvonne en of Kenneth u er wilde luizen." "Yvonne?" "Ja, Yvonne."

Nadat professor Sneep uit had gelegd waarom hij dacht dat Yvonne en of Kenneth er achter zat(en), ging ik eindelijk naar de Grote Zaal. Onderweg liep ik langs de ziekenzaal en ik botste tegen Yvonne op. "Oeps, sorry, ik..." Zei Yvonne, maar ik liet haar niet uitpraten na wat ik van Sneep gehoord had. "Je bent bedankt." Zei ik en ik liep door. Eindelijk aangekomen in de Grote Zaal ging ik tussen Denny en Lars zitten, die een plaats voor mij hadden vrijgehouden. Ik vertelde hen wat er gebeurd was waarna ik ging eten. Ondanks dat ik boos was op Yvonne, kon ik wel een heel paard op.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.