Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Tokio Hotel » .: Finding Identity :. [TK] » 33. Stop dreaming

.: Finding Identity :. [TK]

Geschreven door:
Misstarretje

Onderdeel van:
.: Finding Identity :. [TK]

Laatst bijgewerkt:
5 juni 2010 - 18:33

Aantal woorden:
368

Aantal reacties:
0

Aantal keer gelezen:
222



33. Stop dreaming

[i]'Hé Noa, je bent er weer!' klinkt een heel opgewekt stemmetje. Ik draai me om en zie een vrouw van de begeleiding naar me lachen. 'Was het leuk met je vriendin?' Vol enthousiasme knik ik en loop samen met haar naar binnen, waar het hopelijk warmer is dan buiten.[/i]

Na het avondeten ben ik meteen naar mijn kamer gegaan, voor zover je het een kamer kunt noemen. Alleen een bed, bureautafel met stoel en een kledingkast vergezellen mij in het lege hok van drie bij twee meter. Het is misschien niet veel, maar wel net genoeg om me het gevoel te geven dat ik onderdak heb. Buiten is het ondertussen gaan stortregenen en soms, om de acht seconden zijn er verre onweersklappen te horen. Wat als ik nooit was wakker geworden en nu nog steeds in die container zou liggen..?
Ik lig stilletjes op bed te luisteren naar de hard tikkende regendruppels op m'n raam. Omdat ik geen mediaspeler heb om muziek te luisteren, kan ik alleen nog wazig de liedjes van het concert afspelen in m'n hoofd.
'Lets celebrate the pain together,
The pain of love, love, love..'
Over het concert is niet te twijfelen of ik dat heb gedroomd, maar dat alles met Tom? Misschien ben ik ook wel net als Cheryl flauwgevallen. Ik kan het niet geloven, het lukt me gewoon niet. Maar toch..
Met een benauwd en ongeloofwaardig gevoel draai ik m'n hoofd richting mijn jas, die over de stoel hangt. Zou dat briefje.. echt zijn? Langzaam druk ik me op tot ik zit, terwijl mijn hart tekeer gaat van de zenuwen. Want als dat zo is..
Ik steek mijn hand in de zak en voel voorzichtig, alsof ik elk moment een spin te pakken krijg. Van schrik trek in mijn hand in een reflex terug, want ik voelde iets. Maar verbaasd dat ik ben zit het voorwerp tussen mijn vingers geklemd. Een briefje, opgevouwen en half gekreukt.
Met grote ogen blijf ik er naar kijken terwijl m'n hartslag al verder toeneemt in snelheid. Het doet pijn en een lichte steek schiet door m'n hoofd. Het lukt me om de pijn te overwinnen en even knipperend met m'n ogen om zeker te weten dat het echt is, vouw ik langzaam het briefje open.
Een mobiele nummer staat met overdreven grote cijfers op het papiertje gekrabbeld. Er staat nog iets onder in het Duits geschreven, wat bijna onleesbaar is door het handschrift:

alsjeblieft bel me,
kus Tom

Mijn adem stokt meteen bij het lezen van Tom's naam. Het was geen droom, hij was er echt..


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.





Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen