Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Patience » |V
Patience
|V
“Goedemorgen!”¯ Ik begroette de klanten in de wachtkamer, kreeg een paar knikjes en glimlachjes terug. Zoiets kon mijn dag maken.
“Hoi, Vic, alles kits? Kan ik helpen.”¯ Ik probeerde mijn lach in te houden toen ik zag hoe Vic een Duitse Dog op de tafel probeerde te hijsen, samen met de eigenaar.
“Ja, een handje is wel welkom,”¯ pufte hij. Ik proestte het uit en hielp het logge beest omhoog.
“Papa zei dat je me nodig had,”¯ zei ik daarna.
“Ja, als jij de dieren zou willen voederen en zo, dat zou me al veel werk besparen.”¯ Ik salueerde en liep toen richting de kennel. Eerst de honden, zo deed the Big Boss het zelf ook altijd. En dat beetje orde in zijn dagschema wilde ik hem niet afnemen.
Na het voederen werd mijn aandacht getrokken door een bastaard. Labrador en dobberman. Ziet er wel leuk uit. Ik liet hem aan mijn hand snuffelen en lachte toen ik vrijwel meteen zijn tong voelde als begroeting. Ik keek op zijn halsband. Scotty. Daarna keek ik naar zijn fiche. Longontsteking. Arm ding.
“Mooi beest, vind je niet?”¯ Vic aaide over mijn rug. Niet verkeerd bedoelt, we kennen elkaar al ene tijdje, en in dit vak moet je elkaar kunnen vertrouwen. Ik floot tussen mijn tanden door.
“Zeer geslaagde kruising.”¯
“En als jij het zegt, is het wel echt waar,”¯ Ik had namelijk een hekel aan bastaarden. Ik was meer het type voor rasdieren. Maar deze hond was wel uitzonderlijk mooi.
“Mag ik met hem gaan wandelen, of liever nog niet?”¯ Vic fronste nadenkend.
“Nou, hij is hier al drie dagen, en hij geneest goed. Een kort uitje zal hem meer goed dan kwaad doen, denk ik. Maar niet te ver, hij heeft niet veel gegeten de laatste dagen, dus put hem niet te veel uit.”¯ Ik glimlachte, nam een hondenriem van het haakje bij de deur en liep opgewekt terug naar Scotty. Hij leek al net zo opgewonden als ik en kwispelde hevig toen hij begreep wat ik van plan was. Hij blafte kort en zijn tong hing al uit zijn bek van de spanning. Nou, dat was beslist geen hond om binnen te houden…
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.