FanFic.nl

Doin' it the Slytherin way [HP]

Cinq, proud to be a Slytherin

Er staat een streng uitziende vrouw op het station die roept; ‘First-years, hierheen, First-years, kom naar mij!’ Ik vraag me af of ik ook naar haar toe moet.
‘Hé, Chanel, moet ik ook naar dat wijf?’ vraag ik terwijl ik naar dat rare mens kijk. Ze ziet er armoedig en lelijk uit.
‘Ik denk het wel, want je moet nog ingedeeld worden,’ zegt ze bedenkelijk, ‘we lopen wel even met je mee.’
We lopen naar haar toe.
‘Ehm, mevrouw,’ begin ik aarzelend, ‘ik ben nieuw hier en...’
‘Ben jij Eloïse Hautain?’ onderbreekt ze me.
‘Ja...’ antwoord ik.
‘Goed, dan moet je mee met de First-years in de boten,’ zegt ze kortdaad, dan vervolgt ze streng tegen Chanel, Emily en Brooklyn: ‘en jullie moeten naar de koetsen!’
‘Goed, professor Grubbly-Plank,’ zegt Brooklyn minachtend, ‘see ya Eloïse.’ Ze glimlacht naar me.
‘Tot zo, Eloïse,’ zegt Emily glimlachend.
‘Au revoir, cheri,’ zegt Chanel met een glimlach.
‘Au revoir,’ zeg ik dan ook met een glimlach, ‘zie jullie zo wel aan de Slytherin tafel.’
‘Of course,’ zegt Chanel glimlachend en ze lopen weg.
Ik sta maar een beetje tussen die First-years. Ze zijn allemaal dood opgewonden, kleuters. Dan stappen we finally in de boten. Ik mag alleen in een boot met Grubbly-Plank, want ik wilde niet met die First-years, haha.
Als we het kasteel naderen zie ik hoe prachtig het is! Ik had echt een vies, oud kasteel verwacht. Maar Hogwarts is echt mooi! Hier kan ik me wel thuis voelen.

Aangekomen in de hal moeten we wachten op professor McGonagall, of zoiets. Het is een oude, streng uitziende vrouw. Ze begint te praten; ‘Welkom op Hogwarts. Ik ben professor McGonagall, ik ben jullie lerares Transfiguration, hoofd van Gryffindor en ik ben Deputy Headmistress. Ik zal jullie straks naar the Great Hall brengen, waar de Sorting Ceremony zal beginnen. Als jullie mij willen volgen.’
De First-years drommen samen achter McGonagall en volgen haar naar binnen, ik loop helemaal achteraan. McGonagall pakt een kruk en legt er een hoed op. Het is een oude, rafelige hoed, die zo te zien vaak versteld is. Dan gaat een grote scheur in de hoed open en... hij begint te zingen.

‘Heel lang geleíª - ik was nog jong,
En Hogwarts slechts in aanbouw,
Dachten de stichters van onze school:
Wij blijven elkaar voorgoed trouw.
Verenigd door één ideaal,
En met één doel in ’t leven:
Komen tot de beste toverschool,
Om hun kennis door te geven.
“We bouwen en onderwijzen saam!”�
Besloten de vier kameraden.
Ze dachten niet dat ook maar iets,
Hun vriendschap ooit zou schaden.
Want Gryffindor en Slytherin,
Waren de allerbeste vrinden.
En ook Hufflepuff en Ravenclaw,
Konden het met elkaar goed vinden.
Waarom liep het dan toch verkeerd?
Wat werd hun band fataal?
Ik was erbij en ken daarom,
Heel ‘t droefgeestige verhaal.
Slytherin zei: “We nemen slechts
Leerlingen van zuiver bloed.”�
Ravenclaw zei: “We nemen hen,
Wier intelligentie ruim voldoet.”�
Gryffindor zei: “We nemen wie
Dapperheid en moet laat blijken.”�
Hufflepuff zei: “Ik neem iedereen,
En behandel hen als gelijken.”�
Die geschillen leidden niet tot twist,
Toen ze voor het eerst ontstonden:
Elke stichter had zijn afdeling,
Voor wie ze ’t geschiktste vonden.
Slytherin nam, u raadt het al,
Slechts hen van zuiver ras,
Slim en sluw, zoals hijzelf,
Van allemaal de sluwste was.
Degenen met de scherpste geest,
Kregen van Ravenclaw onderricht.
En voor de dapperste leerlingen,
Deed Gryffindor zijn plicht.
Hufflepuff nam wie overschoot,
En leerde hen wat ze konden,
Zo bleven de stichters van de school,
In vriendschap met elkaar verbonden.
Heel Hogwarts werkte in harmonie,
Gedurende vele gelukkige jaren
Maar toen ontstond onenigheid,
Gevoed door angst en bezwaren.
De vier houses die onze school
Moesten stutten en versterken,
Raakten onderling allengs verdeeld,
En gingen elkaar tegenwerken.
Een tijdlang leek het of de school
Vroegtijdig een eind zou vinden,
Door al ’t gevecht en geduelleer,
En de haat tussen oude vrinden.
Maar ten slotte brak de ochtend aan,
Dat Salazar Slytherin vertrok,
En hoewel men ’t vechten staakte,
Was het voor iedereen een schok.
Nadat het viertal stichters,
Tot drie werd teruggebracht,
Waren de afdelingen nooit meer één,
Zoals oorspronkelijk gedacht.
Jullie weten waarom ik hier lig;
Jullie zagen me al vaak:
Ik verdeel jullie over de Houses,
Dat is nu eenmaal mijn taak.
Maar dit jaar ga ik verder,
Luister goed naar mijn lied;
Ik moet jullie weliswaar scheiden,
Maar gaarne doe ik dat niet.
Ik moet mijn plicht vervullen
Elke afdeling krijgt zijn kwart,
Maar versnel ik daardoor niet het eind,
Dat ik vrees, denk ik met smart?
Zie de tekens en ken de dreiging,
Wat de geschiedenis ons leert is waar
Door dodelijke vijanden van buiten,
Loopt Hogwarts groot gevaar.
We moeten de handen ineenslaan,
Anders gaan we van binnenuit stuk
Genoeg gezongen en gewaarschuwd nu...
The Sorting begins; good luck!’

Dan zwijgt de hoed en begint het geroezemoes.
‘Stilte!’ roept professor McGonagall, ‘Abercrombie, Euan.’
Een klein, bang jongetje loopt struikelend naar het krukje toe.
‘Gryffindor!’ roept de hoed uit als hij op het hoofd van het jongetje wordt geplaatst.
Zo gaat het een tijdje door, tot ‘Rose Zeller’ bij Hufflepuff wordt ingedeeld. Ik sta nu in mijn eentje voor het krukje met de hoed, dan begint professor Dumbledore te praten.
‘Zoals jullie zien staat er nog één meisje. Zij is, zoals jullie ook vast wel zien, geen First-year. Dit is Eloïse Hautain en zij is deze zomer geëmigreerd uit Frankrijk naar ons prachtige England. Zij is vijftien jaar oud en zal daarom in het vijfde jaar worden geplaatst. En nu zal Eloïse worden ingedeeld in haar House door de Sorting Hat,’ zegt hij met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht.
Ik loop vastberaden naar het krukje, ga zitten en krijg de hoed op mijn hoofd. Nou ja, niet echt op mijn hoofd. Hij raakt pas net het puntje van mijn kruin of hij roept al; ‘Slytherin!’ En er komt een daverend applaus van de Slytherin tafel, bij de overige tafels hoor ik afkeurend gemompel. Maar dat boeit mij niet, filthy Half-bloods. Ik loop arrogant naar de tafel van Slytherin en ga naast Chanel, tegenover Brooklyn en Emily zitten.
‘Tegen onze nieuwkomers,’ zegt Dumbledore met een vriendelijke glimlach, ‘zeg ik: welkom! Tegen onze oudgedienden - welkom terug! Er is een tijd voor toespraken, maar dat is niet nu! Eet smakelijk!’
Iedereen klapt goedkeurend en Dumbledore gaat zitten. Dan verschijnt er het lekkerste eten op de tafels en begin ik op te scheppen.
‘Weet je dat in al die jaren dat ik op Hogwarts zit, ik nog nooit iemand zo snel ingedeeld heb zien worden...’ zegt Emily bedenkelijk.
‘Hoezo?’ vraag ik geïnteresseerd.
‘Nou, eigenlijk wel...’ zegt Emily diep in gedachten.
‘Wie bedoelt ze nu?’ vraag ik aan Brooklyn en Chanel.
‘Malfoy,’ antwoord Brooklyn, ‘hij werd ongeveer even snel als jij ingedeeld. Verder deed de Sorting Hat er langer over bij het indelen.’
‘Oké,’ mompel ik en ik ga weer verder met eten.
Dan komt er een geest op ons af.
‘Hallo, Bloody Baron,’ zegt Chanel vrolijk.
‘Hallo, dames,’ zegt hij, dan richt hij zich tot mij, ‘u bent nieuw, heb ik begrepen?’
‘Ja, ik kom uit France.’
‘Pureblood?’
‘Ja.’
‘Mooi,’ zegt hij met een glimlach, ‘zijn allebei je ouders Frans?’
‘Nee, mijn vader is Engels.’
‘Hoe kom je dan aan een Franse achternaam?’
‘Ik heb mijn moeders achternaam gekregen, omdat ik dat mooier vond klinken. Eloïse Wilkes klinkt zo stom.’
‘Wilkes zei je? Is jouw vader dan toevallig Robert Wilkes?’ vraagt hij geïnteresseerd.
‘Ja, kent u hem?’ vraag ik beleefd.
‘Dat kunt u wel zeggen, ja, hij was indertijd mijn favoriete leerling,’ zegt hij glimlachend.
‘Dat heeft hij mij nooit verteld,’ zeg ik verbaasd.
‘Ach ja, dat vond hij misschien niet belangrijk genoeg,’ zegt de Baron mijmerend, ‘heeft hij wel verteld dat hij en Lucius Malfoy onafscheidelijk waren?’
‘Nee, dat niet, wel dat ze goede vrienden waren, maar onafscheidelijk...’
‘Mooie tijden, mooie tijden,’ mijmert de Baron en dan vliegt hij weg.
‘Dat was... raar,’ zegt Chanel.
‘Een beetje wel,’ zeg ik lachend.

Reacties: