FanFic.nl

Patience

V

Ik kwam helemaal verwaaid terug binnen. Ik was maar een kwartiertje weggeweest, maar de wind had mijn haren omgetoverd tot een vogelnest. Ik streelde Scotty nogmaals over zijn rug, en toen hij zijn kop op mijn arm legde, was het alsof hij me wilde bedanken.
“Graag gedaan, lieve jongen,”� glimlachte ik. Ik wist niet wat het was, maar iets in deze hond trok me aan. Waren het zijn ogen, die ondanks de ziekte toch vriendelijk stonden, of zijn enthousiasme dat niet te temperen viel? Hij likte mijn hand, en ergens vond ik het jammer dat hij al een eigenaar had. Ik zou hem zo mee naar huis nemen, als het even kon.
“Ligt het aan mij of ben je verliefd?”� lachte Vic. Ik grijnsde. Daar leek het wel op, ja.
“Vic, hij is zo prachtig! Weet je zeker dat de eigenaar hem terug wil?”� Hij bulderde van het lachen, enkele honden blaften met zijn enthousiasme mee.
“Ach, liefje, hij blijft nog een drietal dagen hier, dus je kan hem nog komen opzoeken.”� Ik voelde een soort teleurstelling, ook al wist ik al dat het beest ooit naar huis zou moeten. Ik streelde hem nog een keer over zijn kop.
“Hoe is het nou met de nieuwe?”� vroeg Vic.
“Niet zo schitterend, hij is heel schichtig. Ik heb hem Pasien genoemd. Volgens Api is dat Indonesisch voor geduldig. Maar hij is er niet zo goed aan toe. Zou je even willen komen kijken als je tijd hebt? Hij moet ingeënt worden en een ontwormingskuur zou volgens mij ook op zijn plaats zijn.”� Vic fronste.
“Als je wilt, kom ik vanavond nog.”�
“Vic, zaterdag is je vrije avond. Die wil ik niet van je afnemen.”�
“Ach, als ik bij jullie mag eten is het ok.”� Ik lachte.
“Dat is het voordeel van vrijgezel zijn,”� zei hij schouderophalend, “je moet met niemand rekening houden.”� Daar kon ik hem alleen maar nageven. Ik was dol op het leven als single, alleen al om het feit dat niemand behalve mijn vader begreep hoe belangrijk de boerderij was voor me. Dan bleef ik liever alleen, ik had genoeg aan de paarden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.