FanFic.nl

My Worst Nightmare

Blue, Blond Goddess [17]

Bill PoV;
Tom en ik zitten in ons nieuwe appartement. Het is helemaal onze stijl: zwarte gordijnen, mooie kleuren banken en een prachtige, grote plasmascherm televisie. Natuurlijk ontbreken ook onze playstation, een dvd-speler en een radioinstallatie niet. We zitten gezellig op de limoengroene bank, tv te kijken. Ik zap wat door de kanalen, maar heb nog niks gevonden wat ik echt zou willen kijken, geen tv dus.
Ons appartement is op de onderste verdieping. Ik zie allerlei mensen voorbij komen. De bel gaat en Tom doet open.
Een prachtig meisje met lang, blond haar en parelblauwe ogen stapt binnen. Ze draagt een simpel, lichtblauw zomerjurkje dat perfect past bij haar blauwe ogen, en alleen twee simpele touwtjes liggen sierlijk over haar enkels. Het niet zo maar een meisje, het is mijn meisje. Bella.
Verliefd? Dat weet ik niet precies. Het warme gevoel is er, maar niet zo sterk als bij…
Ik wuif de laatste woorden uit mijn gedachten en denk weer aan mijn blonde godin. Ze springt op mijn schoot, slaat haar armen om mijn nek en begraaft haar gezicht in mijn hals. Haar vertederend zoete geur vind een weg naar mijn neusholtes, en laat mij zweven zonder op te stijgen. We hoeven niets te zeggen, niet hoe fijn we dit vinden, niet hoe goed het voelt met haar in mijn armen, niet hoe blij ze me maakt. Dat weten we al. Zonder iets te zeggen.
Maar ben ik gelukkig?
Dit gevoel, deze relatie, wij samen. Hoor ik wel bij haar? Of is dit een manier om hí¡í¡r te vergeten? Haar prachtige, bruine lokken en warme, bruine ogen. Haar prachtige lichaam, toen ze naakt naast me wakker werd met een deken van ochtendglorie over zich heen. Hoe ze naar me glimlachte, hoe we kusten. Ik was verliefd op haar, ik bén verliefd op haar. Maar ik moet verder.
Tom verpest ons mooie moment, door naast ons neer te ploffen en gewoon alsof het doodnormaal is de tv aan te zetten en te zappen. Oké, dat is doodnormaal, maar het mag gewoon niet nu.
‘Kuch.’ zeg ik overdreven en knik met mijn hoofd naar Bella, die in mijn armen ligt. Tom kijkt me aan, hoest ook een keer en zapt weer verder.
Dan had ik dus wel gelijk, Tom is dan toch traag van begrip!
Ik tik Bella aan, die rustig naar me opkijkt. Haar ogen beginnen te glinsteren en haar glimlach maakt me haast blind. Hoe kan ik niet gelukkig zijn met deze schoonheid? Ze is alles dat ik in een meisje zoek. Knap, altijd vrolijk, met een hart van goud!
‘Ja schat?’ vraagt ze zacht, haar stem is net een fluitend vogeltje in de zomer. Ik ben verliefd geworden op haar stemgeluid al vanaf de eerste keer ik haar hoorde.
‘Zullen we hier weggaan? Tom moet zo nodig in de weg zitten!’ zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Ze knikt en ik help haar rechtstaan.
‘Kom, dan gaan we naar het park.’ giechelt ze en trekt me mee naar de hal. Ik zet een pet op mijn hoofd en duw een zonnebril op mijn neus. Niet de perfecte vermomming, maar het moet maar lukken. En anders staan er genoeg bodyguards hier in de buurt, voor het geval uitgelekt moest zijn dat we verhuisd zijn.
Het weer is prachtig, een paar wolkjes zweven door de strakblauwe lucht. De bomen zijn felgroen, dat een mooi effect geeft met de zon.
We lopen door de straat, die ik ondertussen al best goed ken, maar als ik verder loop, zie ik dat Bella is gestopt. Ze heeft haar schoenen niet aan.
Ze zegt dat ze zo terug is en rent snel terug ons appartementje in. Twee minuten later is ze weer terug, deze keer met witte slippers aan haar voeten. Pas nu zie ik dat haar nagels ook blauw gelakt zijn.
Oké, het is haar lievelingskleur, maar nu begint ze toch een klein beetje te overdrijven.
Ze haakt haar arm door de mijne en zo lopen we verder. Het is niet ver, ons appartement is amper op vier straten van het park. Ik ben er al een paar keer geweest, om inspiratie op te doen, en dat lukte ook, maar omdat het er zo mooi was, had ik geen zin om naar huis te gaan en het op te schrijven. Dus nu heb ik nog geen nieuwe songs.
Als we bij het park aankomen, zien we kinderen spelen in het speeltuintje. Twee meisjes schuiven van de glijbaan naar beneden, een jongetje hangt in de touwen. Oudere mensen spelen een spel petank op de banen iets verderop.
Wij nemen plaats op een bankje, dat een mooi uitzicht heeft op alle grasveldjes, bloemperken en bomen. Ze pakt mijn hand en knijpt er zachtjes in. Ik streel met mijn duim over haar zachte hand, en druk een kusje op haar lippen. Mijn adem blaast schokkerig uit en streelt haar bovenlip.
‘Ik hou van je, Bill.’ fluistert ze zachtjes in mijn oor.
‘Ik ook van jou.’ Ik druk een kus op haar wang en staar wat voor me uit. Het gras zag nog nooit zo groen, alhoewel… Het gras bij Ruby misschien wel.
Nee, denk aan Bella! Ruby is het niet waard mijn gedachten aan te verspillen.
‘Bill?’ Ik kijk opzij, in de parels die haar ogen blijken te zijn. Haar lach lacht ook in haar irissen, en ik zie een vage weerspiegeling van mezelf.
‘Ja?’ Mijn stem klinkt ademloos.
‘Waar denk je aan?’ Ze leunt tegen me aan, haar lichaam is warm en straalt letterlijk liefde naar me toe. Maar ik ben bang dat dat van mij hele andere dingen schreeuwt, iets in haar ogen flikkert wanhoop.
‘Aan jou, natuurlijk.’ Ze glimlacht en schuift opzij. Met haar hoofd komt ze in mijn schoot liggen. Ik wrijf zacht door haar haren en masseer zacht haar hoofd.
‘Aan jou, natuurlijk.’ is wat ik zei, maar ‘Aan Ruby, het spijt me.’ is wat ik werkelijk dacht.

Reacties: