FanFic.nl

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

geen kant meer op

De volgende dag zag ik Sneep en Perkamentus op een bankje zitten een eindje terug. Ik had Draco’s mantel om en vroeg hem steeds opnieuw wat ik nu moest doen, ik werd radeloos en wanhopig. Ik hield me aan zijn brieven en mantel vast, nog wanhopiger dan ervoor, ik kon geen kant op. Ze zouden niet weggaan en zouden dat van mij ook niet toelaten. Het was gedaan met wegrennen: “Wat moet ik toch doen, Draco?”� Enkele dagen gingen voorbij en de vastberaden mannen bleven waar ze waren. Iets later stuurde ik Mayjin naar buiten. Ik keek door het raam hoe de hond op hen afliep. Even leken ze te denken dat ik de hond hen liet wegjagen. Mayjin ging zitten, toen ze aanstalten maakten om weg te gaan en Sneep besefte dat de hond hen kwam halen. Ze kwamen aan de tafel zitten, waarop drie kopjes thee klaarstonden. “Bedankt.”�
“..”�
“kunne we praten.”� Ik haalde mijn schouders op. “Mensen gaan zo blij zijn als ze horen dat we je gevonden hebben!”� ik keek op. “ze missen je, Joan, ze weten niet waar en of je er bent.”�
“hoe is het met hen”� vroeg ik met enige moeite.
“redelijk goed, ze hebben allemaal een leven opgepikt..dat was echter niet zo van vadaag morgen. De tweeling heeft een jaar lang hun winkel gesloten en een zoektocht naar jou gedaan. Leo zakte in een depressie met de gedachte dat hij had bijgedragen tot jou vertrek. Ook Harry bleef mijmeren dat hij zich schuldig voelde. Ginny en Ron zeiden er eigenlijk nooit wat over. Hermelien en je vader constant. Ned heeft een team samen gesteld dat heel Engeland afspeurde. En wij hebben je ook drie jaar lang gezocht. De tweeling gaf het op ‘zei is we’ zeiden ze. ‘we zijn haar kwijt’. George opende de Inkel weer en Fred ging dan maar mee.Ze zijn niet meer de oude, grappen doen ze bijna niet meer. Neds enthousiasme is meer dan gehalveert. En als er wat volk is in het nest, wordt er steeds gespeculeerd over waar je bent.”� Zei Perkamentus en nu ging Sneep verder. “Elk jaar op vier Augustus, wordt op de radio het verslaan van Voldemort gevierd. De minister bedankt jou dan, hij zegt dan dat jij dapperder was en meer had opgeofferd dan iemand zich kan voorstellen. Op vijf November wordt er dan nog eens een ode aan je gehouden. Er zijn talloze verhalen rond je verwijning onstaan. Eén van de meest aangenomen was dat je zelfmoord had gepleegd en je lichaam verbrand was, maar nog meer mensen geloofden in ons en onze zoektocht.”�
“niemand moet het al weten”� zei ik en de mannen knikte begrijpend.
“Je verlost ze toch een s uit hun leiden, ja?”� ik knikte “ooit”�
Er viel een lange stilte, tot Perkamentus aar de honden knikte. “Ik zie dat je niet volledig alleen bent?”�
“helemaal niet, ik heb veel aan de honden.”� En ging dan verder “Hij is hier ook”�
“wie”� vroeg Sneep. Hij keek in mijn ogen en schrok doorwat hij er in las: het ontbreken van enige wil. “hij”� antwoordde ik simpel. “Draco”�
“w.Hoe bedoel je?”�
“ik praat tegen hem, en hij hoort me.”�
“ok”� knikte Perkamentus. Ik voelde me lichtjes boos. Ik was perfect norml, voor hen as ik geisoleerd, ze dachten dat ik mijn vestand verloren had. Mijn verstand had ik niet verloren! Mijn ziel die was ik kwijt. Ik had echter geen zin in een discussie, wat de nieuwe Joan typeerde. Ze besloten te vertrekken en zodra de deur dicht was vroeg ik. “Wat nu, Draco, Wat nu? Ze gaan me hier weghalen, weg bij jou.”� Ik uimde wat op en liep dan met de onden rond het meer. Draco’s mantel wapperde achter me en hing losjes rond mijn schouders.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.