FanFic.nl

LDGG, Music and Me

chapter two - Meeting LDGG

De tijd tikt langzaam voorbij terwijl ik de lobbie in me opneem. Het is een groot rond vertrek met tafeltjes waar steeds 3 of 4 stoelen om heen staan. ik kijk naar de grote glazen draaideur, maar niemand die binnenkomt heb ik eerder gezien.'Pardon mag ik wat vragen?' ineens stond er een jongen achter me. ik sta op en draai me om. 'Mag ik me voorstellen? Mauro Sloking.' Mauro heeft een donkere spijkerbroek aan met een wit blousje erboven. zijn haar is bruin en krult lief. hij steekt plechtig zijn hand uit. ik neem hem aan en stel mezelf voor. 'Ashley Greene.' de jongen kijkt naar mij. 'Gescheurde spijkerbroek, groen hemdje, gitaar in hoes, blond krullend haar. ik denk dat mevrouw u moest hebben.' ik kijk hem met een scheef hoofd aan. 'ow sorry, ik ben een van de leerlingen van the Lady.' nog steeds niets snappend blijf ik staan. 'zou je me willen volgen?' zegt hij terwijl hij op de lift wijst. ik knik en loop verlegen achter hem aan. we gaan naar de negende verdieping en als de deuren van de lift open gaan, lijkt het wel alsof ik boven op het dak sta. de ramen lopen van het plafond tot de vloer en je kijkt zo over het station en de rest van de wijk heen. voordat ik het doorheb was Mauro al weg, en hij is ondertussen alweer terug. 'Mevrouw G. verwacht je in haar kantoor.' ik snap er helemaal niets meer van, maar loop naar de deur waar Mauro heen wees.

ik geef een zetje tegen de deur aan en kom in een groot ruim kantoor uit. tegen alle kasten zijn kledingrekken gemaakt waar de meest waanzinnige outfits aanhangen. Dan kijk ik naar het reusachtige bureau en naar ... 'U hier de baas?' achter het bureau zit het kromme vrouwtje van vanmiddag. 'Bent u LDGG?' ze knikt en wijst op een stoel. rustig ga ik zitten en blijf haar aankijken. 'Heb je nog niet door wie ik ben lief kind?' ik kijk nog eens goed naar haar gezicht, en toen naar de kleding. 'u..' 'zeg maar jij.' zegt ze met een glimlach. nog een blik op haar gezicht en op de kleding en toen schoot me de naam te binnen. 'Jij bent LaDy GaGa?' ze grijnst en doet haar hoofddoek en haar pruik af. de grote jas gaat uit en lady gaga gaat recht staan. 'maar, waarom wilde je dan weten of ik bekendere nummers kende?' 'ben je een beetje bijgekomen van de schrik?' ik knikte. 'Mooi, dan kan ik nu praten.' ze lacht en gaat op de rand van haar bureau staan. 'Hoevaak ik hier wel niet met open raam heb staan kijken toen je daar zat te spelen. zo rustig, mooi en vertrouwd.' ik slik een keer, een grote ster die dit tegen mij zei?

'Hoevaak ik daar wel niet als oud vrouwtje verkleed langs ben gelopen, zomaar om je even te horen zingen. ik heb je een keer gevolgd om te kijken waar je woonde, maar iedere keer ging je een kraakpand binnen.' 'daar woon ik ook.' zeg ik blozend. ze kijkt me met grote ogen aan. 'ja mijn ouders wilden me niet meer in huis toen ik van school gestuurd werd en voor de muziek koos.' even denk ik aan vroeger, een warm bed om in te slapen en een eigen badkamer. 'Ach meisje, dat wist ik niet. het spijt me dat ik er over begon.' ik slikte de tranen weg. 'je kunt er niets aan doen, zo zijn mijn ouders gewoon.' ik glimlach even. 'Ik heb de oplossing voor jou meisje!' ik kijk haar met grote ogen aan. 'Hoezo dan?' 'je hebt mauro toch net gezien?' ik knikte, die jongen was ongelooflijk mooi met zijn donkere haar en groene ogen. 'Hij komt ook van de straat, hing daar alleen maar met vrienden en zat aan de joints en alles tot ik hem ooit hoorde drummen op een paar vuilnisbakken. Toen heb ik gevraagd of hij wilde drummen op een echt drumstel en sindsdien woont hij een etage lager met nog een aantal muzikanten. En dat zou ik jou ook graag willen aanbieden, ik wil jullie allemaal de kansen geven. Ik heb het zelf al gered, maar wil ook een volgende generatie helpen!' ze kijkt er vrolijk en enthousiast bij. Meende ze dit, mocht ik daar zomaar in het huis komen wonen om muziek te maken?!

Reacties: