Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Blauwe zeeën, Parelwitte stranden en.. Hee wat zie ik daar nou? OH NO IT'S AN ORGY!! » Each one of us has got Feelings too!

Blauwe zeeën, Parelwitte stranden en.. Hee wat zie ik daar nou? OH NO IT'S AN ORGY!!

24 dec 2008 - 17:44

822

0

241



Each one of us has got Feelings too!

Nikki POV: Een paar mensen die dicht bij de plee zitten kijken raar op. Wij grinniken en lopen snel door. Als we eindelijk weer zitten komt er een stuwardess langs. "Willen jullie wat drinken?" Vraagt ze vriendelijk. Aangezien er niet veel is, nemen we alle vier cola. Langzaam lurk ik eraan, en ik staat uit het raam. De zee is onder ons. Dan leg ik mijn hoofd op Toms schouder, en hij laat zijn hoofd zacht tegen mijn hoofd rusten. Ik doezel even weg. hallf slapend denk ik aan alle tijd die ik met Naomy, Bill en Tom heb meegemaakt. Als Tom me zachtjes wakkerschud, hoor ik de stem van de piloot, die omroept dat we gaan landen, en de gordels vastmoeten. Ik maak de mijnes vast, en Tom lukt het dit keer ook om zijn eigen vast te maken. Zenuwachtig tikt hij met zijn vingers op de leuning. Ik pak zijn hand, en hij draait zijn hoofd naar mij om. Ik kijk recht in zijn perfect bruine ogen, die zo vetrouwd zijn. "Zenuwachtig?" Vraag ik. Hij knikt. "We landen heus wel goed." Glimlach ik. Tom staart iets minder nerveus voor zich ik. "Ik hoop het." Mompelt hij.

Bill POV: "Ik hoop het." mompelt Tom. Ik maak Naomy's gordel vast want zelf slaapt ze. Vertederd kijk ik naar haar. Zij is degene die me nog een beetje een mens laat voelen. Ze is de enige aan wie ik vertel hoe ik me werkelijk voel over Tokio Hotel. Geweldig, maar door al die meisjes die mij de hemel in prijzen en me heilig verklaren voel ik me geen mens meer, niet iemand in de echte wereld, met een zwaar verleden. Ze mogen me niet eens heilig verklaren, ik heb ook zonde's begaan zonder te biechten, en stiekem heb ik de meisjes die rellen veroorzaken dood gewenst. Iemand in het echte leven heeft realistische dingen meegemaakt, ik niet, mijn leven was vrijwel altijd perfect op het gepest na. Naomy en Nikki in tegendeel die hebben allebei iets vreselijks meegemaakt, Nikki praat er nooit over niemand weet die dingen behalve Naomy, en die zwijgt daarover tot in de dood. Naomy, die heeft teveel meegemaakt voor iemand van haar leeftijd. Op haar 13e waren al 3 vriendinnen van haar dood gegaan, leefde ze op straat heeft ze gezongen op een begrafenis. Ze rookt als sinds haar 12e. En haar vader verliet haar toen ze 6 was, ze haatte hem toch. Ik voel me niet echt in deze wereld, in deze wereld waar iedereen mij ziet als dé Bill Kaulitz van Tokio Hotel en niet zoals de jongen die ik werkelijk ben.

Tom POV: Nog altijd nerveus staar ik voor me uit. Nog altijd ben ik bang als we gaan landen. De meeste mensen denken dat dit mijn enigste angst is. De stoere Tom Kaulitz die nooit zijn gevoelens toont. Nou, dat is mooi niet zo. Ik toon mijn gevoels wel, maar alleen aan Nikki, Bill en soms Naomy. Bij hun kan ik mijn hart luchten, zonder dat de rest er iets van hoeft te weten. De stoere Tom is ook wel eens bang in het donker, of bang dat een dierbaar iemand doodgaat. Maar daar staat niemand bij stil. Fans willen alleen de géile Tom zijn, die rocked op het podium en meisjes laat smelten met een lach. Het vliegtuig raakt de grond, en rijd nog een stuk door. Opgelucht haal ik adem, en ik voel een zacht kneepje in mijn hand. "Ik zei het toch." Fluisterd Nikki, een beetje van lekker-puh-ik-heb-altijd-gelijk, maar ook iets onwijs liefs. Nikki kan er o zo onschuldig uitzien, maar af en toe kan ze mij zo erg op de kast jagen, of het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Maar toch hou ik van haar, want zo is ze nou eenmaal. We accepteren elkaar gewoon zoals we zijn. Wij alle vier.

Naomy POV: We zijn geland voel ik, ik maak mijn gordel los en open mijn ogen. Iedereen denkt diep na, over zichzelf, dat weet ik zeker, wij 4 weten alles van elkaar, de één iets meer als de ander maar we weten wel veel. Van mij weet niemand iets van mijn verleden, alleen over mijn vader, maar niemand kent de Naomi van vroeger, alleen Celeste die mij mijn hele leven kent. Zelfs Nikki niet. Niemand weet waarom ik zo'n hard, grof en vooral gevoelig persoon ben. Als ze dat eens wisten kijkt iedereen gelijk anders naar me. Als ze wisten wat de ware betekenis is van mijn schuwe ik nu, het meisje dat geen enkele jongen vertrouwd voordat deze haar vertrouwen wint, iedereen moet moeite doen om mijn vertrouwen te winnen. Nikki, Bill en vooral Tom, hebben ook moeite moeten doen om mijn vertrouwen te winnen. Wat er met mij is gebeurd zal ik niemand ooit zeggen, nu weten alleen Denise en Celeste het. Celeste was erbij en Denise heb ik het vertelt uit noodzaak voor de rest weet niemand het.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.