FanFic.nl

Our Magical forbidden Love [afgelopen <3]

H11

Die ochtend als met Fleur in de auto naar het vliegveld zit, voel ik me een beetje zenumwachtig worden. Ik zie dat mijn handen een beetje trillen. Natuurlijk ziet fleur dat. Stomme tovenares. Nu ik daar toch over nadenk, is ze nou een heks, fee of een tovenares. Ik zal het meteen vragen, dan denkt zij niet meer aan mijn trillende handen.
'Zeg fleur, ik heb een vraagje, het is niet lullig bedoeld ofzo maar ben jij nou een heks, een tovenares of een fee?
ze begint te lachen. 'Zo zo waar komt deze vraag ineens vandaag, ben je bang dat ik je in een heksenketel stop ofzo?'
Ik trek een wenkbrauw op, 'Nee ik was eigelijk gewoon nieuwschierig.'
'Nou, ik zie mezelf als een tovenares. Maar er zijn in deze wereld natuurlijk ook heksen. En slechte tovenaars, die noemen we Warlocks.'
'Slechte tovenaars??'
'Ja, die vinden het leuk om mensen te beïnvloeden. Maar ik mag hier eigelijk niks over zeggen van Nate'.
Ik schrik. 'WAAROM niet?'
'Het schijnt dat hier een paar in de buurt zitten.'
'O. Is dat slecht?'
'Ja het zou kunnen dat we moeten verhuizen als er problemen komen'
Nu schrik ik echt.
'We zijn er!' zegt ze dan. En ik vergeet al mijn zorgen meteen omdat ik Nate zie staan.

Nathan (POV)
Als we uiteindelijk in het vliegtuig zitten ben ik niet meer zenuwachtig dat mijn familie erachter zal komen. Ik ben zelfs volmaakt gelukkig. Terwijl Saphire met haar hoofd op mijn schouder licht te slapen, vraag ik mezelf af of ik ooit een fijner, gelukkiger moment heb meegemaakt. Vast niet.


We stappen na 8 uur vliegen uit het vliegtuig en daar vandaan op een boot.
Uiteindelijk komen we dan op mijn eiland aan. Ik heb het ooit eens gemaakt terwijl ik nog op school zat, een tover school. Het was een spreuk uit een boek, die ik eigelijk niet mocht gebruiken, maar aangezien ik een soort van rebel ben, dat toch gedaan heb. Ik begrijp meteen waarom ik van school af ben gestuurd. Ik kan zien dat Saphire haar ogen uitkijkt. Het is prachtig weer en het water schittert in de zon. Ik wordt zo mogelijk nog gelukkiger als ik naar haar schitterende gezicht kijk.
Als we van de boot zijn nemen we afscheid van Fleur, zij gaat over de oceaan varen met ons jacht. Ze wilde ons niet storen ofzo. Ik waardeer dat wel, en ik kan zien dat Saph er ook geen problemen mee heeft.

Het huisje dat aan het strand staat is niet groot maar wel goed uitgerust met een mooi tv heel veel dvd's en genoeg eten. Het was vroeger de plaats waar ik heen ging als ik alleen wilde zijn. Maar ik wil nooit meer alleen zijn. Niet nu zij in mijn leven is.

Saphire (POV)
Het eiland is mooier dan ik ooit had kunnen dromen. Ook het huis is perfect en zodra we de drempel over zijn zoen ik Nathan. Op dit moment voel ik, dat we volmaakt gelukkig zijn en dat het niet beter kan worden. We kleden ons om in onze badkleding en rennen samen de zee in. Zo brengen we de dag door, zoenend, knuffelend, spelend in de zee, wedstrijdjes zwemmen. Ik wist niet dat mijn dag nog perfecter kon worden. Maar het kon.
Terwijl we samen naar zonsondergang zaten te kijken begon hij ineens tegen me te praten.
'Saphire, ik weet niet of je het al wist, maar ik hou van je met heel mijn hart.'
ik wist dat ik hier een heleboel kleffe en romantische antwoorden op zou kunnen geven maar ik hield het kort. 'Ik hou ook van jou'
En toen kusten we elkaar. voor de 1000ste keer deze dag.

Reacties: