FanFic.nl

1. Mika, The boy who loved too much {songfic} [af]

Same old Story

Mika's P.O.V.

Daar gingen we weer. Ik keek hoe ze wegliep. Het was precies hetzelfde als de vorige keer, behalve dat het nu niet regende. En dat ik het nu niet aan voelde komen. Ik keek hoe haar lange jas om de hoek sloeg en ik ging in de deuropening zitten. Ik staarde naar de grond. Wie weet was ik wel vervloekt. Misschien zou ik nooit een vrouw vinden die van me zou blijven houden. Ik bleef heel lang zitten, totdat ik erachter kwam dat mensen op straat zich zorgen om me begonnen te maken. Ik had geen zin om allemaal fotografen en journalisten voor mijn deur te hebben staan dus ik besloot maar naar binnen te lopen.

Net zoals de vorige keer besloot ik haar nummer te draaien. Ik zou het net zo aanpakken als de vorige keer. Haar nummer kon ik nu onderhand wel uit mijn hoofd, dus die draaide ik. De telefoon ging heel lang over.

Georgia's P.O.V.

Ik was bijna thuis. Ik zag Tom door het raam heen kijken en wegrennen. Hij zal er vast achter zijn gekomen en boos op me zijn. Hij was heel goed bevriend met Mika. Tom zal nu naar me toerennen en boos vragen wat ik gedaan had. En inderdaad, de deur ging open.
'Mam!' Schreeuwde hij en ik bereidde me voor op het ergste. 'Telefoon!'
Die zag ik niet aankomen.
Opgelucht liep ik naar de telefoon toe. Ik wilde vragen wie het was, maar Tom was al verdwenen.

'Georgia, luister. Niet ophangen.'
Het was de stem van Mika. Ik was wel degelijk van plan op te hangen. Ik had geen zin in een gesprek met hem. Niet nu. Ik was bang, bang om voor een nóg moeilijkere keuze te staan. Hij begreep het niet. Hij zal het nooit begrijpen. Langzaam ging mijn vinger naar het rode telefoontje. Met tranen in mijn ogen drukte ik erop.
Toen viel ik op mijn knieën neer, om vervolgens door Tom weer overeind geholpen te worden.

Mika's P.O.V.

Eindelijk nam er iemand op.
'Met Tom.'
'Hallo Tom, is Georgia misschien thuis? Ik moet haar eigenlijk dringend spreken.' Zei ik.
'Ze komt er net aan, je hebt geluk. Ik zal haar even geven.'
Na wat gebonk en geschuifel hoorde ik dat Tom de telefoon aan Georgia had gegeven en voordat ze op kon hangen begon ik te praten.
'Georgia, luister. Niet ophangen.'
Ik hoorde niets dus ik praatte maar verder.
'Je moet weten dat ik niet zonder je kan. Je móet bij me blijven. Je hebt gezegd dat je van me hield, en ik heb het sowieso al moeilijk. Als je het al niet wilt doen, doe het dan voor mij. Probeer me te begrijpen. Laat me alsjeblieft niet stikken...Geef me alsjeblieft-'
Tuuuttuuuttuut...
Ze had de hoorn erop gegooid. Geen woord had ik van haar gehoord en ik wist niet of ze het begrepen had. Maar één ding wist ik wel.

Het was voorbij.


It's the same old story again
I call you up to ask
If you wanna be with me
But then just like that
It's the same old story again
I won't start a fight
But I need to be home

For all of the times that you told me you love me
I'm begging you baby to come over here
For all of the stuff that I'm going through lately
If you love me than please don't let me down

Don't say no
Cause it's something that I long for
Something that I live for
Don't play tough
Cause I'm weaker than I should be
And now I'm hoping that you will see
Hoping that you will be there

Reacties:

1 2

SusieSimon zei op 8 juni 2010 - 11:54:
*smelt*

snel verder?
Melding?
xx