FanFic.nl

Emily's 1ste jaar op Zweinstein

Hoofdstuk 2. De brief en de reus

Emily opende haar ogen, er vielen een paar zonnestralen door het gordijn dat nog dicht was. Ze gooide haar deken van haar onderlichaam af en spong in een sierlijke boog uit bed, ze leek wel effen te zweven. Emily stond meteen voor haar kast en zwiepte de deuren open. Snel trok ze was uit de kast en kleden zich om.
Zoals iedere morgen was het stil in het huisje. Haar moeder was werken en kwam pas over 2 uur thuis van het bejaarden huis waar ze de administratie deed. Rustig liep Emily de eerste paard trede van de trap af, en toen sprong ze (net zoals ze uit har bed sprong) in een sierlijke boog en landde onder aan de trap op haar tenen. Er lag wat post op de deurmat en ze boog om het op te rapen. Met de post in haar hand liep ze naar de keuken en gooide de brieven op het aanrecht. Ze maakte een boterham met kaas en pakte een beker melk. Terwijl ze het rustig een hap en een slok nam probeerde iets te bedenken dat ze zou doen vandaag, maar tevergeefs wist ze niks. Ze keek naar de post die op het aanrecht lag, een aantal brieven die voor haar moeder waren en-. Emily proestte er was een brief, een brief voor haar! Van wie zou die nou zijn? Snel griste ze naar de brief en las hardop wat er stond: ‘Aan mevr. E. Heather.’ Er stond ook een teken op een grote paarse Z met een leeuw, een das, een raaf en een slag der om heen. Emily gleed met haar vingers over het teken heen, ze scheurde voorzichtig de brief open.
ZWEINSTEIN HOGESCHOOL VOOR HEKSERIJ EN HOCUS-POCUS
Ze las de regel wel tien keer, maar er stond echt hekserij en hocus-pocus. Was dit een gemene grap? De brief zag er wel heel officieel uit. Emily besloot verder te lezen.
ZWEINSTEIN HOGESCHOOL VOOR HEKSERIJ EN HOCUS-POCUS
Hoofd: Minerva Anderling
Geachte mevr. Heather,
Het doet me een genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinstein Hogeschool voor hekserij en hocus-pocus.
Bijgaand treft u een lijst van schoolboeken en andere benodigheden. Het schooljaar begint op een september.
Gelieve voor 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Minerva Anderling, Schoolhoofd
Emily las de brief wel twintig keer maar het stond er echt dat ze was toegelaten aan een toverschool, waar ze leerde toveren. Verbijsterd legde ze de brief op het aanrecht toen,BAM BAM!
Iemand klopte nog al luidruchtig op de deur. Was iemand nou echt zo dom dat die de deurbel niet zag zitten, was het eerste wat in Emily opkwam. Ze was nog al geschrokken. BAM BAM! Klonk het nog een keer. ‘Ja ja, ik kom al!’ mompelde Emily. Ze maakte de deur open en kon haar ogen niet geloven. Er stond een hele grote harige man voor de deur, het leek wel een reus! ‘Hallo,’zei de reus vriendelijk. ‘Jij moet Emily Heather zijn.’
‘Uhmm, ja dat ben ik,’ zei Emily nogal verbijsterd en verward. ‘Je vind het toch niet erg al ik binnen kom, ik maak niks kapot,’zei de reus en wurmde zich de deur in. Nu stonden ze allebei in een veel te kleine gang. ‘Je hebt de brief van Zweinstein al zeker gekregen?’ vroeg de reus die nog al krap stond. Emily knikte hevig. ‘Aha, okè. En die brief die zei dat ik kwam?’ ‘Uhmm, nee meneer.’ De reus fronste. ‘Laten we maar eens naar een wat grotere kamer gaan,’ mompelde de reus en maakte de deur richting de woonkamer open en wurmde zich er doorheen, en mompelde ondertussen wat over die uilen van tegenwoordig.
‘Is je moeder niet thuis?’ vroeg de reus en ging op de tweepersoons bank zitten ze hij helemaal voor zichzelf nodig had. ‘N-nee, meneer,’zei ze en keek of de bank het nog wel hield, dat deed hij gelukkig nog. ‘W-wilt u een kopje thee, meneer?’ stammelde ze. ‘Ja, graag zelfs,’ zei de reus lachend. Snel draaide Emily zich om en liep zo snel mogelijk naar de keuken. Dit kon toch niet echt zijn? Ze keek of de envelop nog altijd op het aanrecht lag, misschien had ze het wel allemaal gedroomd. Ze pakte de envelop, met haar vingers geleed ze weer over de paarse Z met de dieren er omheen. De envelop was echt, maar de reus dan? Het was onmogelijk dat iemand zo lang kon zijn. Ze keek om het hoekje van de deur die de woonkamer en de keuken van elkaar scheiden. Werd ze nu gek, de reus was ook al echt! Tenminste ze keek nog eens, nee hij zat er nog altijd. Snel warmde Emily wat koude thee op en liep vervolgens de woonkamer weer in. Waar de reus zat, ze gaf het kopje thee aan hem. ‘Bedankt,’ zei hij met een glimlach. Emily keek hoe het kopje in zijn baard verdween, en na een paar seconden kwam het er weer leeg uit.
‘W-, wie bent u?’ stotterde ze en bleef naar het kopje kijken. ‘Ik heb Rubeus Hagrid, leraar Verzorging voor Fabeldieren,’zei hij trots. ‘Verzorging voor Fabeldieren?’ Emily kon haar oren niet geloven. ‘Zoals eenhoorns of draken?’ ‘Ja, helaas heb ik nog nooit een echte eenhoorn gezien,’zei Hagrid teleurgesteld. ‘Ze komen alleen in de bossen van Noord Europa voor.’
‘Meneer Hagrid?’ begon Emily. ‘Zeg maar gewoon Hagrid,’mompelde hij. ‘Hargrid, heb je dan wel eens een draak gezien?’ ‘Gezien? Gezien! Ik heb er zelfs een gehad. Norbert, of eigenlijk Norberta. Toen het een vrouwtje bleek te zijn,’ griffelde Hagrid. Even viel er een stilt, maar uiteindelijk verbrak Emily die. ‘Dus Hagrid,’ ze twijfelde even. ‘Dus ik ben een soort van heks?’ ‘Niet een soort van, je ben een heks!’ zei Hagrid enthousiast. Emily huiverde. Wou ze wel een heks zijn? Iemand uit haar klas had haar ooit een uitgescholden voor heks, dat had ze niet echt leuk gevonden. Sterker nog ze had er om gehuild, en nu bleek het ook nog waar te zijn! Ze slikte, en er viel weer een stilte. Die werd verbroken door haar moeder die ze hoorde thuis komen.
‘Ik ga even tegen me moeder zeggen dat jij er bent,’ en met die zin sprong ze op en rende naar de voor deur, met een zwiep maakte ze hem open. ‘Mam,’zei ze. ‘Mam, er is iemand voor een of andere studiebeurs,’besloot ze maar te zeggen. Haar moeder keek haar ongelovig aan. ‘Een studiebeurs? Jij, een studiebeurs?’ snauwde ze. Emily had op school eigenlijk best wel goede cijfers en stond bijna over gemiddeld een acht voor, maar het was niet genoeg voor haar moeder. ‘Ja, een studiebeurs,’herhaalde ze en er klonk wat zelfverzekerdheid in haar stem, dat merkte ze zelf ook. Ze was een heks en misschien wel trots op ook! Het enige wat ze wou was naar Zweinstein, weg van haar vreselijke moeder waar ze altijd te min voor was. Ze draaide zich om en liep weer terug naar de woonkamer gevolgd door haar moeder. Toen haar moeder Hagrid zag zitten trok ze een vies gezicht. ‘Aha,’ zei Hagrid beleefd en trok zich niks aan van haar moeder. ‘U mot mevrouw Heather zijn. Ik ben hier voor uw dochters volgende school.’ ‘Ja, mijn dochter had al zoiets gezegd,’ zei haar moeder, maar klonk niet echt aardig of beleefd. Ze ging zitten. ‘Ga naar je kamer Emily,’snauwde ze haar dochter toe. Zo te horen was ze niet echt in een goed humeur, dat was ze eigenlijk nooit. Hagrid keek haar vol medelijden aan. Emily deed maar meteen wat haar moeder haar zei en liep naar haar kamer.
Haar moeder en Hagrid waren misschien wel twee uur aan het praten, toen ze eindelijk de deur hoorde dicht slaan. Emily rende haar kamer uit en sprong in een boog de trap af. Ze vond haar moeder uiteindelijk in de keuken. Bescheiden ging ze aan de tafel zitten, maar haar moeder gunde haar geen blik waardig. Na een tijdje zei ze: ‘Ik ben morgen weg, maar er ligt geld voor de spullen op tafel.’ ‘Waarvoor?’ vroeg Emily die zich af vroeg wat haar moeder bedoelde. ‘Stel geen vragen!’snauwde haar moeder en keek haar heel effen aan. Zag Emily dit goed! Haar moeder leek wel een jaloerse blik op haar te werpen. Was ze jaloers omdat zij geen heks was? Of had ze het verkeerd gezien?
De rest van de avond zei haar moeder geen woord tegen haar tot rond kwart over tien toen snauwde haar moeder dat ze naar bed moest. Braaf deed Emily wat haar moeder zei, en viel in slaap.

Reacties: