FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 12

Er kwam helemaal niks op het schermpje te staan. Verbaast keken ze elkaar aan. ‘Was hij wel goed.’ ‘Moeten we er nog een doen.’ Aily wees naar het schermpje. Hij ging open en een warme vrouwenstem zei ‘mevrouw Maurits, de test heeft uitgewezen dat u vijf weken zwanger bent van een gezond kind. Gefeliciteerd.’

Aily werd wakker in een bed. Wat was er ook alweer gebeurd? Ze werd erg onrustig. ‘Rustig maar liefje alles komt goed.’ Madame Plijster stond al naast haar bed. ‘Je bent flauwgevallen op de toilet.’ Aily wist plotseling alles weer. Oh god ze was zwanger. Dit kon niet waar zijn. ‘Aily, ik heb hier een drankje daar wordt je rustig van en ga je van slapen.’
‘Nee, nee dat kan niet. Ik moet met Ron praten. En met Proffesor Perkamentus.’
‘Dat kan straks liefje, eerst moet je slapen.’ Ze goot het drankje bij haar naar binnen en binnen een paar seconden viel ze in een diepe slaap.
Ze hoopte zo dat het een droom was. Maar toen ze haar ogen opende zag ze dat ze in de ziekenzaal lag. Ze had het dus niet gedroomd. Voorzichtig ging ze zitten. Madame Plijster zag dat ze wakker was. ‘Heb je lekker geslapen? Ik zal wat eten voor je pakken het is ondertussen alweer lunchtijd. Als je het eten op hebt mag je bezoek ontvangen. Meneer Wemel is wel dertig keer langs geweest.’ Aily at gauw een stukje toast en Ron kwam met een ongeruste blik in zijn ogen naar haar toe lopen. ‘Is alles goed met je? Ik was zo ongerust. Wat is er gebeurt?’
‘Oh Ron ik weet niet hoe ik het moet vertellen.’ Verder kwam Aily niet. De tranen stroomden over haar wangen.
‘Vertel het maar, zo erg kan het toch niet zijn.’
‘Jawel Ron. Ik heb zo net een test gedaan op de toilet. En hij was positief.’
‘Wat voor test heb je gedaan?’
‘Ron een zwangerschapstest.’ De ogen van Ron werden groot. ‘Aily dat kan niet.’
‘Het is wel zo Ron. Hermelien, Jenny en Ginny waren erbij.’ Ron stond op hij mompelde nog wat dat hij het even moest verwerken en liep toen de deur uit. Aily had zich nog nooit zo rot gevoeld. Was ze Ron nu ook al kwijt?
Proffesor Perkamentus kwam de ziekenzaal in lopen. ‘Mevrouw Maurits, wat is er aan de hand. U valt flauw op het toilet. En ik kwam de heer Wemel tegen en die zei wanhopig dat het niet waar kon zijn. Zou u mij een uitleg kunnen geven.’ Het was alsof hij de waterkraan bij Aily had aangezet. Perkamentus pakte een zakdoek en gaf die zwijgend aan haar.
‘Proffesor, ik ik ben zwanger.’ Perkamentus keek haar aan. ‘Aily dat is een verrassing. En ik neem aan dat de heer Wemel de vader van het ongeboren kind is.’ Aily knikte. ‘Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben nog maar 16 proffesor. Ik wil niet van school af. Ik weet het gewoon niet.’
‘Laat een ding duidelijk zijn. Je hoeft niet van school af. Dit is voor mij de eerste keer als schoolhoofd dat iemand zwanger raakt. Maar je hoeft niet van school af. We zullen wat regelen. Mag ik vragen hoe lang je al zwanger bent?’
‘Volgens de test ben ik vandaag vijf weken. Maar Proffesor hoe moet het met mijn ouders, en met Ron?’
‘Dat komt goed Aily, ik zal met de heer Wemel praten. Ik ben bang dat hij zich is dood geschrokken. ik denk je het beste je ouders een brief kan sturen. Vraag of ze zo snel mogelijk naar Zweinstein kunnen komen en dan praten we even met ze.’ Aily knikte. Ze was blij dat Perkamentus zo reageerde. ‘Proffesor, zou u het nog wel even voor u houden. Ik hou het kindje hoe moeilijk het ook zal worden, maar ze zeggen dat in de eerste twaalf weken de meeste kans is op een miskraam.’
‘Ik begrijp het maar ik zal toch de leraren moeten inlichten.’
‘Dat mag, maar alstublieft praat eerst met Ron.’
‘Dat komt goed Aily, maar ik denk dat uw vrienden daar ook wel voor zorgen.’
Aily liet zich zakken in haar kussen. ‘Dank u Proffesor.’
Vrij snel mocht Aily weer van de ziekenzaal af. In de Griffoendortoren zaten Harry, Hermelien en de Wemels bij elkaar. Ron kwam al naar haar toe lopen. ‘Aily, het spijt me dat ik me zo heb gedragen maar ik was zo ontzettend geschrokken. maar ik laat je niet in de steek. Ik zal er voor je zijn.’ Aily sloeg haar armen om hem heen. ‘Gelukkig Ron, ik was zo bang dat ik je kwijt was.’
Met z’n tweeën gingen ze bij de rest zitten. ‘Ik denk dat jullie het allemaal wel weten, maar ik wil het nog zo lang mogelijk stil houden. Ik ben nu vijf weken. Ik ga zo eerst een brief sturen naar mijn ouders. We gaan samen met Perkamentus praten. Ik denk dat we jouw ouders ook moeten uitnodigen Ron. Jongens, ik ben zestien ik moet niet over kinderen praten maar over weet ik veel jongens ofzo.’ Ron sloeg de armen om haar heen gaf haar een kus en fluisterde dat hij van haar hield. ‘Ron wil jij me helpen met de brief?’
‘Natuurlijk wil ik dat.’
Samen stelden ze de volgende brief op:

Lieve pa en ma,
Ik wil jullie uitnodigen voor een gesprek met Proffesor Perkamentus. Het liefst zo snel mogelijk.

Liefs Aily.

P.S: ik word niet van school gestuurd.

Ron schreef hetzelfde briefje. Bij het onbijt kregen ze alweer antwoord. Zowel de ouders van Ron als die van Aily vanavond zouden komen. Aily liep naar proffesor Perkamentus zei dat hun ouders vanavond zouden komen. Perkamentus knikte en zei dat Proffesor Anderling er ook bij zou zijn.
De hele dag was Aily zenuwachtig. Helaas hadden ze de laatste twee uur Toverdranken. Ze moesten in groepen werken. Aily wou al bij Ron zitten maar Sneep hield dat tegen. ‘Maurits, ik denk dat het verstandig is als u samen met de heer Malfidus gaat samenwerken. Misschien houdt u dan uw gedachten erbij.’
Nog nooit duurde toverdranken zo langzaam. Malfidus voerde geen moer uit en Aily moest alles zelf doen. Daarbij kwam dat het ochtend was en de geur in de kerkers niet erg bevorderlijk voor de misselijkheid. ‘Proffesor Sneep. Zou ik even naar het toilet mogen?’ ‘Maurits, Proffesor Perkamentus heeft me van uw situatie op de hoogte gebracht. Maar dat betekend nog niet dat u overal vrijstelling van krijgt. U mag dus niet naar het toilet.’ Ron begon een scheldkanon tegen Sneep. ‘Wemel dat is niet erg verstandig. U mag vanavond naar mijn kantoor komen.’
‘Sorry, dat zal niet gaan. Ik heb een afspraak met Proffesor Perkamentus.’
‘Prima, dan mag u de rest van de week nablijven.’
De rest van de dag kon Aily zich niet meer herinneren. Om acht uur stonden Ron en Aily op en liepen vol zenuwen hand in hand richting de kamer van Perkamentus.

Reacties: