Hoofdcategorieën
Home » Overige » Het geheime rivaalschap tussen Hot & Not {in de maak} » Klas 3C
Het geheime rivaalschap tussen Hot & Not {in de maak}
Klas 3C
Noa's POV
Mijn vriendin Floor en ik hadden wind tegen, en we waren ook nog eens veel te laat! Ik was, zoals afgesproken, om kwart voor acht bij haar, maar natuurlijk had Floor zich weer verslapen. Dus, we zaten zoals vaak de laatste tijd, te ploeteren op de fiets.
'Hoe komt het toch dat je zo laat bent?' vroeg ik buiten adem.
'Baantje', hijgde Floor. 'Ik heb een nieuw baantje, weet je nog?'
'En daar werk je tot 's avonds laat?'
Ik trok mijn wenkbrauwen op. Ik was al eeuwen vriendinnen met Floor, dus ik wist het gewoon als ze loog, wat trouwens helemaal niets voor haar was.
'Ja', zei Floor. 'Hoe is het trouwens met Thijs, Noa? Al vorderingen?'
Ik werd knalrood. Leuk Floor, om zo over te springen op dat onderwerp. Ik was verliefd op Thijs, een jongen die bij mij in klas 3C zat, maar ik vermoedde, en dat wist Floor niet, dat hij Floor leuk vond en daar was ik absoluut niet blij mee. Altijd als ik verliefd op een jongen was, vroegen ze altijd verkering aan Floor en dan wees zij ze af. Dat was tot nu toe een stuk of drie keer gebeurd en geloof me, daar werd je echt niet vrolijk van!
'Goed', zei ik. 'We zijn er bijna.'
Floor knikte. Floor had wel altijd ongeluk, ze vond heel vaak iemand leuk, maar iedereen vroeg haar verkering, behalve de jongens die zíj leuk vond. Waarom zo veel jongens op haar vielen, begreep ik wel. Floor was best knap, ze was zelfverzekerd, maar wilde wel graag aardig gevonden worden en ze was bang om zichzelf voor schud te zetten. Daarom ergerde ze zich soms aan mij, omdat het mij niets uitmaakte wat anderen van me dachten. Dat was eerst wel anders hoor, want in de brugklas was ik heel verlegen.
Floor en ik reden de fietsenstalling in en ik wierp snel een blik op mijn mobiel. Het was kwart over acht, over vijf minuten ging de bel.
'Gehaald, Floor!' riep ik blij'.
'Mooi', zei Floor. 'Niet zo hard schreeuwen.'
Ik zuchtte en Floor en ik liepen naar onze kluisjes.
Lilly's POV
Noa was laat, zoals altijd. Ik zuchtte. Ik vroeg me af waarom het toch altijd zo lang duurde voordat ze op school was. Ik woonde best ver van school af en toch was ik elke dag ruim op tijd. Dus nu stond ik hier een beetje vriendloos te zijn en dat was niet leuk. En ik moest Noa ook nog iets vertellen! Precies toen ik dat dacht, kwam Noa langslopen.
'Noa!'
Noa glimlachte en draaide zich om.
'Hé Lil!'
Ik liep mee naar Noa's kluisje.
'Waarom ben je zo laat?' vroeg ik.
'Floor', zuchtte Noa. 'Haar baantje duurt 's avonds blijkbaar zo lang, dat ze 's ochtends niet uitgeslapen is en zich verslaapt.'
'Wat is dat eigenlijk voor baantje?' vroeg ik.
Noa schudde haar hoofd. 'Altijd ontwijkt ze die vraag', zei ze terwijl ze haar jas in haar kluisje propte. 'Ik maak me zorgen om haar.'
'Ach, zoveel kan er niet gebeuren, toch?'
'Misschien wel', zei Noa.
Ze staarde me aan met die hemelsblauwe ogen van haar en ik kende die blik maa al te goed: Haar ongelofelijk rijke fantasie nam haar over. Wat nogal vaak bij Noa gebeurde.
'Ze kan gehersenspoeld zijn door haar bazen, die een stel buitenaardse wezens blijken te zijn die de wereld over willen nemen.'
Ik zag dat een paar minimensjes die tegenover ons stond heel vreemd naar Noa keken.
'Wat nou?' zei Noa. 'Valt er iets te zien?'
Met een die-is-hartstikke-gestoord-blik liepen de minimensjes weg.
'Brugjes', mompelde Noa.
'Je hebt te veel science fiction films gekeken, Noa', zei ik lachend.
'Wat nou? Als magie bedacht is moet het bestaan ook!'
Vastbesloten gooide ze een enorme stapel boeken in haar kluisje en deed snel de deur dicht voor alles er weer uit viel. Het paste net.
'Echt kindermishandeling', zei Noa. 'Al die boeken.'
Ik knikte.
Ding-dong-ding-dong.
'Oh nee, de bel', kreunde Noa. 'Waar moeten we heen?'
'Je weet dat je dat niet aan mij moet vragen', zei ik met een veelbetekende blik.
'Nice', zei Noa. 'Hey! Daar loopt Cindy! Snel erachteraan!'
We liepen achter Cindy aan en we belandden weer tussen mensen uit onze klas. Ik lachte, Cindy was de persoon die altijd wist wat het huiswerk was, waar je heen moest, dat soort dingen. Heel handig, maar echt sociaal was ze niet. Want Noa en ik vonden dat de wereld om meer dan alleen school draaide. En voor Cindy was dat juist andersom.
'Wat hebben we eigenlijk?' vroeg ik aan niemand in het bijzonder.
'Duits', zei Robin.
Robin was het meisje dat overal goed in was. In talen, maar ook in exacte en creatieve vakken. Daar werd je echt kriegel van'.
'Yeah, daar worden we vrolijk van', zei Noa sarcastisch.
'Altijd', zei ik.
Stiekem had ik gehoopt dat Joris antwoord had gegeven op mijn niemand-in-het-bijzonder-vraag.
Oké, drie keer raden wie Joris was. Juis, Joris was de jongen die ik al heel lang leuk vond.
Nadat we ongeveer driehonderd trappen op waren geklommen, zaten we eindelijk in het Duits lokaal.
'Goh, hebben we de marathon gelopen, ofzo?' zei ik buiten adem.
'Lijkt er wel op', zei Noa.
Ik zat naast Noa in de klas, een beetje te ver vooraan als je het mij vraagt.
Ding-Dong-Ding-Dong.
'Goed, jongens en meisjes, allemaal jullie boeken op tafel, we gaan beginnen!'
Goh, wat een enthousiasme, dacht ik erachteraan. Als ik ergens een hekel aan had, dan was het wel Duits. Of ja... En Nederlands, Geschiedenis, Natuurkunde, Frans, Engels...
Wat eigenlijk toch best veel was.
'We hebben er weer zin in', fluisterde Noa.
'Ik ook', zei ik.
Maar Noa zou zich wel weer de hele les bezighouden met naar Thijs staren of vanalles en nogwat bij elkaar dagdromen, meestal een combinatie trouwens. Of we schreven elkaar briefjes en ontworpen onze eigen chatroom. Opeens schoot me iets te binnen dat ik Noa nog moest vertellen! Snel maakte ik een chatroom van mijn Duitsschrift.
Ik moet je nog iets vertellen!
Ik stootte Noa aan en die schoot van schrik bijna tien meter de lucht in.
'Ik schrik me een ongeluk', fluisterde ze.
'Letten we even op, dames?' vroeg meneer Verbeek geïrriteerd.
'Ja, meneer', zei Noa schijnheilig.
'Mooi.'
Meneer Verbeek vervolgde zijn verhaal over naamvaldingessen en andere blabla. Ik wees naar mijn Duitsschrift die inmiddels omgetoverd was tot chatroom en Noa grijnsde.
Tell me about it ^^
Was haar antwoord. ik keek even opzij naar Joris in de hoop op oogcontact, maar helaas.
Ik had weer een gesprek met hem op MSN! 
Waar ging het over? ^^
Eigenlijk was het helemaal niet zo interessant 
Maakt niet uit, blijf positief, je had wél een gesprek met hem 
Nou... Gewoon over vanalles en nog wat.
Wees blij dat hij zoveel met je praat
Moet jij nodig zeggen!
Ik zuchtte. Ik was er echt van overtuigd dat Thijs Noa leuk vond, maar Noa wilde het niet geloven. Die dacht dat hij haar stom vond en blablabla.
'... Eens kijken... Noa! Kun jij ons het antwoord vertellen?'
Ik zag Noa opschrikken uit haar dagdroom.
'Euh... Wat...? Welke vraag?' vroeg Noa afwezig.
Verbeek schudde zuchtend zijn hoofd en keek mij aan.
'Vertel jij het ons maar, Lilly', zei hij.
'Ik weet niet waar we zijn', zei ik met een knalrood hoofd.
Onverwachts sloeg Verbeek op zijn bureau en ik schrok me dood.
'Lilly en Noa! Dit is al de tweede waarschuwing! Ik denk dat ik jullie gewoon maar een uur laat nakomen! Kom na de les bij me!'
Noa zuchtte en keek vol belangstelling (maar niet heus) in haar Duitsboek. Ik rolde met mijn ogen en volgde Noa's voorbeeld. Die Duitsleraar van ons was zó flauw, hij liet je nablijven voor de kleinste dingen!
Thijs' POV
Nablijven? Dacht ik verbaasd. Liet hij Noa en Lilly nablijven omdat ze aan het praten waren? Wat een onzin... Zet ze dan gewoon op de gang ofzo. Ik keek even naar achteren en zag dat Paul en Daniel druk aan het praten waren over ik-wilde-volgensmij-niet-weten-wat. Verbeek kon beter hen na laten komen, vond ik. En natuurlijk, voordat ik het zelf door had, zat mijn hand al in de lucht.
'Ja, Thijs?' vroeg meneer Verbeek.
'Ik vind het niet echt eerlijk dat u Noa en Lilly laat nablijven', zei ik. 'De hele klas is aan het praten.'
'Ik vind dat ik dat zelf wel mag beslissen en dat jij je daar buiten moet houden', zei Verbeek rustig.
En hij heeft nog gelijk ook, dacht ik.
'Meneer!' zei Sander naast me. 'Ik ben het in dit opzicht een keer met Thijs eens.'
Ik schoot in de lach. Sander begon een heel verhaal te houden over waarom het niet eerlijk was dat Lilly en Noa moesten nablijven.
Typisch Sander, met die ellenlange verhalen van hem. Hij was een goede vriend, maar toch was hij een beetje apart. Hij gebruikte woorden waarvan hij zelf nog niet eens wist wat ze betekenden en hij was best wel heel erg bijdehand. Hij was het ook echt nóóit met me eens en hij maakte overal een enorme discussie van. Toch was hij wel echt een goede vriend, die altijd achter me stond.
De laatste tijd werd ik alleen steeds meer in de richting van Joris geduwd, een jongen uit mijn klas. Dat kwam omdat mijn ouders en die van hem een bedrijf hadden, genaamd HOT, het was een archeologenbedrijf. Ik had me altijd al afgevraagd waar de hoofdletter van HOT voor stonden, maar ik had nooit iets zinnigs kunnen bedenken. Maar goed, door dat bedrijf lijken Joris en ik wel verplicht om met elkaar om te gaan. Niet dat ik iets tegen hem had hoor, maar ik had niet zoveel zin in een gedwongen vriendschap en daar begon het wel een beetje op te lijken.
Onze klas, 3C, was in en paar maanden heel hecht geworden. Bijna niemand uit de klas kende elkaar in de tweede. Toen we naar de derde gingen, werden alle klassen door elkaar gegooid, wat ik helemaal niet erg vond. Ik zat in de tweede echt in een rotklas. Sander en ik zaten vorig jaar al wel bij elkaar. Lilly, Louise, Jasmine, Amber en Marcel zaten ook bij ons. Voor de rest kende ik niemand uit onze klas. Alleen Noa en Floor een beetje, omdat zij de vriendinnen van Jasmine en Lilly waren. Ik wist verder dat Noa, Floor, Amy, Cindy en Evy bij elkaar in de klas zaten vorig jaar. Voor de rest waren het allemaal groepjes van twee of drie die elkaar kenden. Tara was zelfs helemaal alleen in deze klas gekomen, maar het groepje van Noa en Lilly had haar opgevangen. Vond ik echt goed van ze, je moest nieuwelingen niet afkeuren door de roddels die je hoort, die er behoorlijk veel waren over Tara.
Ik had eigenlijk wel het gevoel dat iedereen in de klas zichzelf wel was. Al had ik daar zelf moeite mee als ik bij een bepaald iemand in de buurt was, om mezelf te blijven. Toen ik dat pas geleden tegen Sander zei, had hij gezegd: 'Zoiets heeft een naam, Thijs, en dat is: "verliefd zijn".'
Daar moest ik toch heel lang over nadenken en daar ben ik nog steeds niet klaar mee. Als dit verliefd zijn heette, was ik dus nog nooit eerder verliefd geweest en had ik heel vaak liefde met vriendschap verward. Ik wist het nog steeds niet en daarom was ik van plan het voorlopig tegen niemand te zeggen.
Alhoewel... Sander wist het dus al, eerder dan ik zelfs.
Ding-Dong-Ding-Dong.
Was het lesuur nu al voorbij? dacht ik verbaasd.
'Wat hebben we nu?' vroeg ik aan Sander, terwijl ik mijn tas inpakte.
'Tussenuur!' zei Sander vrolijk. 'Frans valt uit, weet je nog?'
'Oh ja', zei ik.
Tegenover ons waren Noa en Lilly druk aan het praten.
'We hebben tussenuur!' zei Noa.
'Jij wel', zei Lilly sip.
'Hoezo?'
'Ik heb Latijn, slimpie', zei Lilly.
'Echt? Gezellig', zei Noa ironisch. 'Dan zijn Jasmine, Floor en Tara er ook niet.'
'Van de meiden alleen Amy', zei Lilly.
'Oh...'
Noa leek niet echt blij te zijn met dat antwoord. Ik vroeg me echt af wat Amy haar aangedaan had. Noa leek namelijk nooit zo blij als Amy in de buurt was.
'Dan ga ik denk ik maar naar de media', zei Noa.
'Tja, dan had je maar Latijn moeten kiezen', zei Lilly.
'Ja da-ag', zei Noa en ze rolde met haar ogen.
'Hé, slaapkop, kom je nog', zei Sander lachend tegen me.
'Jaja', zei ik.
Even keken Noa's hemelsblauwe ogen in de mijne, maar daarna keek ze weer weg.
'Kom, Lil', zei Noa en ze sleurde Lilly mee het lokaal uit.
Weg Noa.
Ik moest haar ook niet zo raar aanstaren!
'Nou, op naar de mediatheek', zei Sander vrolijk.
'Ja', zei ik.
Toen Sander en ik naar de mediatheek liepen, hadden we zoals vaak de laatste tijd, een meningsverschil over hetzelfde onderwerp.'
'Je vindt haar leuk, geef het nou maar toe!' zei Sander.
'Ik weet het niet hoor', zei ik.
'Nou, ik wel', zei Sander. 'En ze vindt jou ook leuk. Probeer in de mediatheek een gesprek met haar te beginnen, ik ben ervandoor!'
'Aye-aye, captain', zei ik droog.
Sander duwde me de mediatheek in en weg was hij.
Ik keek even de mediatheek rond en zag dat ik niet een een andere keuze had. Behalve Noa zat alleen Amy in de media, achter de computer. En aangezien ik nooit met Amy sprak, kon ik alleen bij Noa gaan zitten.
Ik liep naar de tafel toe waar Noa zat.
'Hoi', zei ik.
'Hoi', zei Noa en ze glimlachte.
Ik ging naast haar zitten en betrapte mezelf erop dat ik aan het denken was wat ik moest zeggen. Maar tot mijn verbazing hoefde dat niet eens.
'Weet jij waar iedereen is?' vroeg Noa.
'Geen idee', zei ik. 'Ik zie alleen Amy.'
Ik wees naar de computers.
'Ja', zei Noa.
Haar blik bleef even op Amy hangen. Echt boos keek ze niet, eerder teleurgesteld of verdrietig.
'Is er iets gebeurd tussen jou en Amy?' vroeg ik.
Het was eruit voor ik er erg in had.
'Tja', zei ze. 'Ze heeft dingen gedaan die ze als vriendin niet zou moeten doen.'
'Zoals?'
'Moet ik je daarmee gaan opschepen?'
Onze blikken ontmoetten elkaar.
'Zeg het maar', zei ik. 'Ik luister.'
'Nou... Ik was eerst goede vriendinnen met haar, tot ze achter mijn rug om over me begon te roddelen enzo. Daarna had ik haar nog een kans gegeven, maar toen vertelde ze iets persoonlijks van me door en ze loog dat ze het niet gezegd had.'
'Hoe weet je het dan dat ze het wel gezegd heeft?'
'Dat gaf ze later toe. Eigenlijk vond ik het nog het ergste dat ze loog.'
'Dat begrijp ik.'
'Liegen, dat is het ergste was je als goede vriend of vriendin kunt doen', zei Noa.
En ik was het, los van alles, helemaal met haar eens.
Reacties:
ik vond hem in ieder geval leuk
en ik had niks te doen