FanFic.nl

My second life as a vampire [afgewerkt]

Over irritante jongetjes gesproken

Toen ik na het enige lesuur zonder Edward naar de kantine liep voelde ik me gespannen. Ik dacht aan het uur van net. Een knappe maar heel arrogante jongen, Jesse, keek me steeds heel dringend aan. Na een tijdje kwam hij naar me toe: 'Hallo Schoonheid, jij bent nieuw toch hier op school? Zal ik je een persoonlijke rondleiding geven hier?' Of misschien kunnnen we samen eens uitgaan.'
Het was niet eens een vraag. Het was gewoon een bevesteging dat we samen uit zouden gaan. Nu begon ik te praten met mijn nieuwe tinkelende belletjesstem, waar ik nog steeds niet aan gewend was.
'Nee bedankt, ik denk dat ik de weg wel weet.'
'Nou schatje, niet zo onaardig, zei hij toen. En hij volgde me nou al de hele weg vanaf het klaslokaal naar de kantine. Toen ik Edward in de kantine zag zitten met zijn zorgelijke gezicht. Hij keek woedend naar de jongen die achter me aan liep. Ik kreeg ineens alles door. Deze Arrogante donkere jongen was een van de jongeren die wisten wat wij waren. Ik liep met een versnelde pas naar hem toe.
'Edward', jubelde ik. Ik was zo blij dat ik hem weer zag.
'Bella.' En met die woorden sloot hij me in zijn armen en gaf me een kus.
De jongen die net nog achter me stond droop af, maar met een uitdrukking die ik niet goed kon plaatsen. Hij ging bij de andere jongens zitten. Op de een of andere manier deden ze me een beetje denken aan Jacob en zijn vrienden. Ze waren allemaal heel lang en groot. Maar ik dacht er verder niet over na.

Edward (POV)
Bella werd gevolgd door een jongen. Ze negeerde hem verder, en haar gezicht klaarde op toen ze mij zag. Ze sprong zowat mijn armen in. Helaas was ik iets minder vrolijk omdat ik de gedachten van die jongen kon horen.

Shitt, is ze nou met die verschrikkelijke kakkerige jongen. Die past helemaal niet bij haar. Maar andere kant, ik hou van een uitdaging. Ik vraag me af waarom ze zich zo afzonderen van de andere leerlingen. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Maar ik zal er vast wel achterkomen. Dat doe ik namelijk altijd.
Ik keek de jongen woedend aan. Hij kijk kwaad terug, gaf nog een knipoog aan Bella, die ze helemaal niet zag, en liep toen naar een tafel met jongens en meisjes die allemaal op hem leken. Knap, lang, arrogant en de jongens waren heel breed van boven. Ik begon bang te worden. Sommigen van hen leken te weten wat wij zijn. Dit zou heel goed fout kunnen gaan. Ik moest alweer met Carlisle praten.
Toen de pauze voorbij was liepen Bella en ik samen naar de les. Tot mijn ongenoegen zag ik dat de jongen weer achter haar aan kwam.

Bella (POV)
‘Hee Schatje, waar ga je zo snel naar toe? Heb je geen zin om mijn auto te bekijken ofzo. Kom met mij mee in plaats van met die kakbal.’
Ik werd woendend, er kwam een rode waas voor mijn ogen. Het duurde zeker 5 seconden voor ik mijn woede weer onderdrukt had.
‘Sorry Jesse, maar die kakbal is toch wel mijn vriendje. Ik begon nu toch echt wel boos te worden.
Dus liep ik weg.

Reacties: