Hoofdcategorieën
Home » Overige » Maleine, 1645 » Maleine, 1645
Maleine, 1645
Maleine, 1645
Als Maleine bij de poort aankomt rent ze voorbij de bewakers. Weg van haar familie. Weg van Elzenstadt. Weg van de grot van Hobbes en Beriven. Ze rent langs de boerderijen en bij het kerkhof stopt ze om op adem te komen. Ze schopt nog wat steentjes om haar heen weg. Ze huilt, de tranen rollen over haar wangen.
Een man die een kar trekt en waarschijnlijk te laat is en nog naar de markt moet met zijn pompoenen, vraagt wat er is.
‘Niets! Laat me met rust!’ schreeuwt Maleine.
‘Ik wil je wel naar huis brengen, spring maar op de pompoenen. Die zijn wel sterk genoeg.’
‘Aardig van u, ga maar.’ Maleine wuift richting de poort.
‘Ik kan jou toch niet hier achter laten?’
Maleine negeert de boer en loopt door.
‘Zeg, jongedame. Niet zo onbeleefd. Spring in die kar! Ik breng je naar huis,’ probeert de man nogmaals.
‘Nee.’
‘Spring in de kar, meisje, toe nou! Dan kan je weer fijn bij je ouders zijn.’
‘Alsof ik eruit zie dat ik dat wil,’ lacht Maleine. ‘Rij nou maar.’
‘Kom op. Toe nou. Dan mag je een gratis pompoen, de grootste. Kies maar.’
‘Nee, ik lust geen pompoen.’
‘Je bent zo mager als wat, jij lust mij zelfs rauw volgens mij.’
‘Rijden.’
‘Nee, kom.’
‘Rij door, nu. Ik zeg het je.’
‘Kom nou in die kar.’
‘Wat ben jij een klier! Rijden!’ Maleine rent nog verder, tot na het grote klooster waar ze achter donkere ramen een vrouw huilend een brief ziet schrijven en achter een iets groter raam een paar vrouwen die aan het spinnen zijn. Maleine kijkt om, de man komt niet achter haar aan. Gelukkig. Ze loopt uit Buytenroek.
Ze heeft geen idee waar ze nu is of waar ze heen gaat. Er staat een verlaten huis met wapperende gordijnen verderop. Verderop staan donkere bomen over elkaar gebogen, een heel donker bos. Waar Maleine nu loopt is het open met weilanden en ze hoort vogels fluiten. Toch trekt het bos haar naar zich toe. Gehypnotiseerd loopt ze erheen. Ze hoort wind ruizen en ziet iets zwart bewegen. Ze hoort een meisje gillen, keihard.
Nog een zwarte gedaante, toch loopt Maleine dieper en dieper het bos in. Dan rent er een meisje op haar af.
‘Weg! Ren hier weg! Snel!’ Ze sleurt Maleine mee het bos uit, een zijweggetje in. Ze rennen over een heuvel en op de top stoppen ze. ‘Het spijt me. Dat was niet mijn bedoeling.’ Het meisje kucht. ‘Er was een man met een mes,’ huilt ze.
‘Rustig maar. We zijn veilig,’ stelt Maleine haar gerust.
‘Het spijt me,’ herhaalt het meisje nogmaals.
‘Maakt niet uit. Ik ben Maleine en jij?’ vraagt Maleine als het meisje helemaal op adem is.
‘Annenoor. Noem me maar Anne.’
‘Mooie naam. Waarom ben je alleen?’
‘Ik woon in Velice-stad. Nou ja, woonde. Er kwam een man ons huis leegroven. Mijn pa pakte zijn mes en ze gingen vechten. Opeens pakte de man mama en hield het mes tegen haar keel. Papa luisterde niet en wilde mama los. De man maakte mama dood en daarna papa. Ik zag het allemaal gebeuren,’ huilt Anne. ‘Mijn zusje, mijn broertje en ik zijn weggevlucht. Gister kreeg ik ruzie met mijn broertje, toen liep hij weg. Ik kan hem nergens vinden! En die man in het bos… hij…’ Anne huilt.
‘Hij wat?’
‘Hij heeft mijn zusje vermoord…’
Maleine kent geen goede woorden om Anne te troosten, dus geeft ze Anne maar een dikke knuffel.
‘Je moet die grot niet in gaan. Ga naar huis, Ma…’
‘Maleine.’
‘Maleine, het is veel te gevaarlijk buiten de stad!’
‘Ik heb geen huis. Morgen verhuizen we naar Beriven.’
‘Waarom loop je dan weg?’
‘Ik wil niet verhuizen. We moeten dan werken in de grot van Hobbes.’
Anne schrikt.
‘Wat?’ vraagt Maleine.
‘Een vriendin van mij ging daar werken. Ze heeft er drie dagen gewerkt daarna is ze plots verdwenen. En een kennis van mijn moeder werkte er, haar lichaam is na twee jaar terug gevonden in de allerdiepste grot…’
‘Heb je er ook nog goede verhalen van?’ vraagt Maleine geschrokken.
‘De dagen dat je werkt en levend terug komt, verdien je behoorlijk veel. Ik denk dat je ouders het daarom doen.’
‘Ik ga daar nooit werken!’
‘De voorkant is al helemaal kaal, daar is niets meer te vinden. Alleen in de achterste, diepste gangen,’ vertelt Anne.
Reacties:
^^ Je kan de oude versie bestellen, maar daar zitten veel fouten in. Ik ben nu bezig met een uitgebreide versie. Ondertussen is ie 53.696 woorden.
Mwuhaha, mooiniet.
Ik ben nu bezig met de derde
versie, en als ik die laat drukken dan mag je 'm lezen. 
En ondertussen is het verhaal af. ^^
Ruim 55.000 worden.