FanFic.nl

Stand Alones

Just That Girl. SA

-POV Bill-
Na het concert hadden we dit keer een signeer sessie. Ik zat zoals altijd naast Tom en aan het einde van de tafel. Er stonden wel 10 miljoen meisje volgens mij. Het waren er natuurlijk maar een paar honderd die de pasjes hadden gekocht zodat ze ook bij de signeer sessie mochten komen. Ik had al best veel cd’s, posters, T-shirts, armen, buiken en nog veel meer andere lichaams delen gesigneerd. Ik zag allemaal meiden met zwart gelakte nagels, zwarte haren, zwart omlijnde ogen en helemaal gekleed in het zwart staan. Je kon er dit keer echt al helemaal niet meer omheen. Toen ik opzij keek zag ik dat er een blond meisje stond bij Georg. Ze had een licht blauw shirtje aan, een spijkerbroek en witte ballerina’s. Met haar blonde haren, haast geen make-up en niet een zwarte nagels viel ze zeker op in de zwarte massa. Bij Georg vroeg ze alleen maar een handtekening op haar cd hoesje en liep toen door naar Gustav. Bij Gustav en Tom deed ze precies het zelfde. Daarna kwam ze bij mij. Ik keek haar onbegrijpelijk aan. Ik zag dat ze groene ogen had en toch een klein laagje mascara op had. Het paste perfect bij haar gezicht en maakte het helemaal af. Ze glimlachte naar mij en vroeg in perfect Duits of ik een handtekening op het cd hoesje wou zetten. Toen ik dat had gedaan pakte ze het op en verdween in de massa. Ik bleef even verbijsterd zitten. Terwijl er een paar meisje wachten tot ik eindelijk weer op aarde was beland word ik door me broer aan gestoot. “Hea blijf jij is hier op aarde we moeten nog tig miljoenen meisjes voor zien van een handtekening!”� “Uh ja ik ben zo terug wacht.”� Ik sta op en loop achter het meisje aan met de blonde haren. Ik word zowat verpletterd door allemaal meiden die aan me willen zitten maar gelukkig worden die gelijk afgevoerd door de bodyguards. Ik weet dat ze allang weg is maar ik moet gewoon weten hoe ze heet en haar nummer hebben. Ze heeft me helemaal van de aarde geblazen met haar schoonheid. Als ik buiten sta zie ik alleen maar fans, fans en nog is fans. Ze gillen me trommelvliezen helemaal stuk als ze mij in het vizier krijgen. Ik ren tussen de hekken door naar de parkeerplaats. Daar zie ik helemaal niets en ren tussen de auto’s door opzoek naar ‘het blonde meisje’. Na ongeveer een half uur lopen rennen begin ik moe te raken. Me bodyguards lopen nog steeds met me mee. Ik heb niets gevonden. Geen 1 blond meisje met prachtige groene ogen. Als ik terug kom in de zaal zijn al heel veel meisjes weg gegaan. Ik zie er nog een stuk of 20 staan. Ik ga gauw op me plek zitten en zet nog alle handtekening voor die 20 meisjes. Als ze allemaal weg zijn. Gaan wij naar de backstage en dan richting tour bus. In de bus loop ik gelijk door naar de slaap cabine’s en plof op me bed neer. Wat een dag en avond. Ik zal haar voor me leven lang nooit meer zien. Bij die gedachten val ik in een diepe slaap en droom over haar prachtig groene ogen.

Reacties: