FanFic.nl

Het geheime rivaalschap tussen Hot & Not {in de maak}

Latijn is een kwelling

Joris' POV

Ik vond het echt gemeen: De halve klas had tussenuur en wij hadden Latijn! Dus daar zat ik, op mijn stoeltej, achter mijn tafel, naast Marc en ik verveelde me een ongeluk. Latijn was zo vreselijk saai! Had ik het maar nooit gekozen! Ik zuchtte en keek naar Marc, die druk aan het schrijven was. Hij was net als Robin, een meisje uit onze klas, zo iemand die alles kon. En geloof me: Het is behoorlijk irritant om een vriend te hebben die alles kan.
Mijn gedachten dwaalden af naar het archeologenbedrijf van mijn ouders, HOT genaamd. Het bedrijf was eigendom van mijn ouders en die van Thijs. Mijn ouders deden de laatste tijd heel geheimzinnig over HOT en achter mijn rug om fluisterden ze vanalles. Vanochtend ook al.

'Het is beter als hij het niet weet', fluisterde mijn moeder.
Mijn ouders stonden in de keuken over HOT te praten en ze dachten dat ik ze niet kon horen in de woonkamer, maar dat was dus wel zo.
'We kunnen het toch geen eeuwen verborgen houden?' zei mijn vader zacht.
'Hij loopt gevaar! Wij allemaal!' zei mijn moeder. 'En zijn vrienden misschien ook wel!'
'Dat zal wel meevallen.'
'Je weet maar nooit waar ze tot in staat zijn...'

Ik had graag geweten wie 'ze' waren, maar het gesprek stopte daar. En wie bedoelden ze met hij? Thijs? Mij? Iemand anders? Ik vermoedde eigenlijk dat ze Thijs én mij bedoelden, want ik had pas ook een telefoongesprek met Thijs' vader en mijn vader afgeluisterd. Steeds hadden ze het over het bedrijf HOT en ik snapte niet waarom een archeologenbedrijf zo gevaarlijk of spannend kon zijn.
'Joris', fluisterde Marc. 'Joris!'
'Watte?'
Ik schrok wakker uit mijn gedachten. Marc wees naar links. Lilly en Floor keken me heel verbaad aan.
'Wat?' zei ik geschrokken.
'Je sliep bijna!' zei Lilly lachend.
'Hoezo?'
'Had je dat niet door?' vroeg ze.
'Nee.'
Mijn ogenlofelijk zinnige gesprekken met Lilly gingen altijd ongeveer zo.
'Wat doe je?' hoorde ik Floor Lilly vragen.
'Noa smsen', zei Lilly net zacht genoeg, zodat Langenberg, onze Latijnleraar, het niet kon horen.
'Wie gaat er nou smsen onder de les?' vroeg Marc.
'Lilly', zei ik. 'Dat doen er wel meer hoor.'
'Inderdaad', zei Lilly vrolijk.
'Lilly en Joris? Is het zo belangrijk, belangrijker dan Latijn?' zei Langenberg geïrriteerd.
'Nee, meneer', zei Lilly schijnheilig. 'Nou, eigenlijk is alles belangrijker dan Latijn, maar ik heb geen zin om nog een keer na te blijven', fluisterde ze tegen Floor.
Floor lachte.
En toen...
Kwam er maar geen einde aan de stomme Latijnles.

Noa's POV

Ik kon bijna niet geloven dat ik over Amy verteld had tegen Thijs! Normaal gesproken was ik helemaal niet zo open! Ondanks mijn gebloos de hele tijd, voelde ik me erg op mijn gemak bij hem, en dat meende ik serieus. Ik moet nu iets zeggen! dacht ik. Het was al veel te lang stil!
'Normaal vertel ik helemaal niet zo veel aan mensen', zei ik.
NOA!!! Nog nooit had ik zoiets stoms gezegd! Ik was veel te impulsief bezig! Ik kleurde rood en dook mijn tas in om 'mijn etui te pakken'.
'Dat hoor ik vaker', zei Thijs.
'Hoe bedoel je?'
Ik propte heel nonchalant (right...) mijn potlood in mijn etui en klapte mijn schrift dicht.
'Gewoon... Er zijn wel meer mensen die dat soort dingen tegen me zeggen. Misschien wel omdat ik zelf zo nieuwsgierig ben.'
'Maar daar is toch niets verkeerds aan?' zei ik.
'Is ook niet', zei Thijs met een glimlach. 'Maar het is soms best lastig.'
'Snap ik... Maar word je daar dan ook niet heel moe van af en toe?'
'Oh nee hoor. Ik kan best goed luisteren. Ik heb nooit zo veel te vertellen, ik ben geen meisje!'
'Nou bedankt', zei ik ironisch. 'Zijn alle meiden van die roddelaarsters dan?'
'Dat zei ik niet', zei Thijs.
'Nee', zei ik. 'Ik heb een hekel aan roddelen.'
'Ik ook', zei Thijs.
'Toch roddelen jongens ook, volgens mij.'
'Doen ze ook', zei Thijs. 'Maar niet allemaal.'
'Dat is ook zo bij meisjes.'
'Volgens mij verschillen jongens en meisjes niet eens zo veel van elkaar.'
'Volgens mij ook niet.'
Op dat moment begon mijn mobiel te trillen en ik vroeg me af wie mij in godsnaam op dí­t moment ging smsen.
'Wie smst mij nou om deze tijd?' mompelde ik terwijl ik mijn mobiel uit mijn zak haalde.

NIEUW BERICHT VAN: LILLY

'Dat had ik kunnen weten', mompelde ik.
'Wat?'
'Dat het Lilly was', zei ik lachend.

Noaaa!
Jij bent gemeen, ik wil ook tussenuur!
Is het interessant in de media?
J. zegt alleen maar vage dingen en ik haat Latijn
xxx Lilly

Lilly, toch, zomaar smsen onder Latijn!
Het is hier héél interessant, want T. zit hier ^^.
Xx Noa

J. was Joris, de jongen die Lilly leuk vond en T. was natuurlijk Thijs.
'Hoe kijgt Lilly het nou voor elkaar om onder de ogen van Langenberg te smsen?' vroeg Thijs verbaasd.
'Lilly lukt alles', zei ik. 'In dat opzicht lijken Lilly en ik helemaal niet op elkaar.'
Oh nee! Ik werd Sander! Ik zei ook al "in dat opzicht"! Dat konk zo vreselijk betweterig... Oh my...
'Zoveel lijken jullie ook niet op elkaar', zei Thijs. 'Lilly is meer... eh...'
'Realistischer?' vroeg ik lachend.
'Misschien wel', zei hij met een grijns. 'Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar voor zover ik jou ken, heb jij meer zoiets van "Lekker belangrijk wat mensen denken, ze moeten me nemen zoals ik ben". Lilly maakt zich daar meer zorgen over.'
En daar had hij inderdaad gelijk in! Ik snapte alleen niet hoe hij dat wist...
Mijn mobieltje trilde alweer.
'Nou die smst snel terug', zei Thijs.
Ik trok een grimas.

NIEUW BERICHT VAN: LILLY

Succes ermee =D
xxx Lilly

'Mag ik jouw nummer?' vroeg Thijs.
Mijn hart maakte een driedubbele salto met een flikflak erachteraan.
'Tuurlijk. Ehm... 0654018932. Wat is die van jou?'
'0635086774.'
Mijn vingers trilden toen ik 'Thijs' intikte bij 'Nieuw contact'. Maar ik kon niet beschrijven hoe blij ik was. En dat alleen om een telefoonnummer.
Zucht.
Ik was best wel erg af en toe.

Lilly's POV

Lalalalalalalalatijn. Lalalalalalalalatijn. Lalalalalalalalatijn. Lalalalalalalalatijn...
Ik was het zo zat! Hoe lang ging die stomme les nog duren!? Hierna hadden we gelukkig pauze, anders zou ik het echt helemaal niet uithouden! En die flauwe Noa was tussenuur aan het vieren met Thijs. Met THIJS nog wel. Hij kreeg ze het toch voor elkaar om zó veel geluk te hebben?
Lalalalalalalalatijn. Lalalalalalalalatijn...
Waarom viel Joris toch altijd in slaap onder Latijn? Nou, ik vond het ook best wel begrijpelijk, omdat Latijn het doodsaaiste, slaapverwekkendste vak van de wereld was, maar hij werd niet eens betrapt.
Lalalalalalalalatijn. Lalalalalalalalatijn.
Ik ging een liedje maken over Latijn!

Lalalalalalalalatijn, Lalalalalalalalatijn.
Ik begrijp niet meer dat ik het koos,
wat was ik toch een doos.

Lalalalalalalalatijn, Lalalalalalalalatijn.
Aeneas trojanus est.
Aeneas courit.
Fugit.
Lekker boeien,
ik ga nog liever roeien.

Lalalalalalalalatijn, Lalalalalalalalatijn.
Zo saai,
ik heb nog liever
GESCHIEDENIS!

Geloof me, het zei echt VEEL als ik iets leuker vond dan Geschiedenis.
Goh, ik werd echt inspiratieloos van Latijn.

We hebben een B!
We hebben een E!
We hebben een L!
BEL GA EENS AF!

WE HEBBEN EEN L!
WE HEBBEN EEN A!
WE HEBBEN EEN T!
WE HEBBEN EEN I!
WE HEBBEN EEN J!
WE HEBBEN EEN N!
Latijn...

Ding-Dong-Ding-Dong.

Lang leve de bel! Mijn humeur was meteen een stuk beter!
'Het huiswerk staat op het bord', zei Langenberg. 'Tot ziens.'
Ik schreef het huiswerk snel op in mijn agenda, pakte mijn tas in en liep met Jasmine, Tara en Floor naar ons vaste pauzeplekje. We stonden daar met zo'n beetje heel de klas altijd. Toen we daar aankwamen stonden Noa, Thijs, Sander en Amy daar al. Behalve hen hadden alleen Paul, Kevin en Daniel geen Latijn. Noa, Thijs en Sander waren heel intensief een gesprek aan het voeren en Amy stond er maar een beetje bij.
'Noaaa!'
We gingen bij het groepje staan en ik porde Noa in haar zij.
'Hoooi!' zei Noa vrolijker dan ooit. 'En, hoe was Latijn?'
'Geweldig', zei ik sarcatisch.
'Ik hoor een vleugje sarcasme in je stem', zei Sander.
'Joh, je meent het', zei ik.
Ik vroeg me af wat de oorzaak was van Noa's extreme vrolijkheid, maar ik had zo het gevoel dat het met Thijs te maken had.
'Ik snap ook echt niet waarom jullie Latijn hebben gekozen', zei Noa.
'Het is best oké', zei Jasmine. 'Maar weet je, we hebben zo dadelijk bosloop.'
'Weet ik', zei Noa. 'Daar hadden we het net over.'
We hadden straks gym en om de maand hadden we iets wat 'bosloop' genoemd werd. We hadden een bos vlakbij school met een groot meer in het midden. Om de maand hadden we dan een blokuur gym en dan moesten we joggen in het bos. Je moest de zogenaamde 'oranje route' volgen, oranje krijtkruizen op bomen, wilde dat zeggen, die elke maand een andere route hadden. Je wist nooit hoe lang die route was. Ik had er echt een enorme rothekel aan, maar Noa vond het helemaal geweldig, omdat rennen de enige sport was die ze kon (zei ze zelf). Voor de rest had bijna iedereen er een hekel aan, maar dat boeide haar niets.
'Ik heb er echt zin in', zei Noa. 'Ik hoop dat hij wat beter wordt dan vorig jaar.'
'Waarom moet jij jezelf toch de hele tijd verbeteren?' zuchtte Jasmine.
'Noa is gewoon fanatiek', zei ik.
'Ik kan er gewoon niet tegen als ik mijn best niet doe', zei Noa.
'Het boeit mij echt niet hoe snel ik ren', zei Floor met rollende ogen.
Ik zag Noa haar heel doordringend aankijken, maar Floor negeerde haar.
'Ik ga naar Lotte', zei ze en weg was ze.
'Ik zeg het je', fluisterde Noa. 'Er is iets met dat baantje van haar, alsof ze haar hypnotiseren.'
'Je hebt teveel fantasie', zei Jasmine lachend.
Maar ik was het met Noa eens.
Intussen was de rest van de klas er ook en die arme Noa zag geen kans meer om met Thijs te kunnen praten. En ik had ook geen kans om met Joris te kunnen praten. Noa had de laatste tijd echt veel meer geluk dan ik. Niet dat ik het haar niet gunde, want ik gunde Thijs haar meer dan iedereen op de wereld, maar ik wilde dat ik net zoveel geluk had met Joris als zij met Thijs.
'Ik heb zijn nummer', fluisterde ze in mijn oor.
'Echt? Wie vroeg het?' fluisterde ik terug.
'Hij', zei Noa vrolijk.
'Ik wil geen bosloop', klaagde Tara.
'Ik ook niet', zei ik sip.
'Jullie stellen je aan', zei Noa blij. 'Gooi al je energie erin en POEF! Rennen maar!'
Tara rolde met haar ogen. 'Je hebt er gewoon zin in, of niet?'
Noa knikte zo hard dat ze bijna om viel.
'Ah... Laat Noa gewoon lekker', zei Jasmine.
Ik lachte. 'Ga je mee een rondje lopen?' vroeg ik aan Noa.
Noa knikte en ontsnapte uit een wirwar van tassen om mee te lopen.
'Hij is zoooo gewelig', zei Noa dromerig.
'Ik gun het jou zo hè', zei ik.
Noa kijk blij. 'Maar hoe was Latijn?'
'Slecht', zei ik teleurgesteld. 'Geen fatsoenlijk gesprek en het lijkt wel alsof Floor met de halve wereld flirt.'
'Klopt', zei Noa. 'En dat doet Tara ook.'
Ik knikte.
Tara en Floor hadden de briljante gave om makkelijk met jongens te kunnen praten en Noa en ik waren er allebei ongelofelijk onhandig in, al werd Noa steeds beter in kletsen met Thijs. Al was dat niet zo moeilijk, want Thijs was zelf ook een hele makkelijke prater.
'En tussenuur?' vroeg ik.
'Geweldig', zei Noa. 'Ik zat daar zo in de media, want ik wilde niet bij Amy staan. Toen kwam hij de media in en ging naast mij zitten! Hij vroeg wat er tussen Amy en mij gebeurd was en ik zei het half, zonder namen, ik was echt verbaasd van mijn eigen actie!'
'Dat is wel goed', zei ik. 'Ik bedoel... Dat je hem de waarheid vertelt.'
'Ja', zei Noa. 'Al vorderingen met je-weet-wel-wie?'
Ik zuchtte. 'Ik wilde dat ik zoveel geluk had als jij.'
'Dat is geen geluk, dat is jezelf zijn.'
En op dat moment ging de bel.

Reacties: