Hoofdcategorien
Home » Overige » Nog geen titel, geschreven door Sunrise & Sunset » Anne, hoofdstuk 8.
Nog geen titel, geschreven door Sunrise & Sunset
Anne, hoofdstuk 8.
Als ik mijn ogen open doe, zit Lina naast mijn bed. Blijkbaar ben ik dus weer in slaap gevallen. Niet zo heel gek ook, in dit duffe ziekenhuis. Alles is WIT, ik vraag me echt af hoe ze het verzonnen krijgen. De muren zijn wit, de bedden zijn wit, de kussenslopen, lakens, raamkozijnen, wcs zelfs de jassen van de dokters zijn wit! En dan kun je dus in dit leuke, gekleurde, origineel versierde gebouw van alles doen: slapen, slapen, slapen oja je mag als je het heel lief vraagt ONDER BEGELEIDING NAAR DE WC. Ze doen net alsof je een hartaanval krijgt van naar de wc gaan. Want dat is natuurlijk ook zó vermoeiend Tijd om verder te denken heb ik niet, want Lina begint meteen te praten: oh het spijt me zo! Als ik niet met mijn domme kop gew Het is helemaal niemands schuld, echt! We hebben allebei een ongeluk gehad, on-geluk.. Geen geluk, dus pech, en aan pech kun je niets doen. Onderbreek ik haar. Maar is Karen er nog niet? We hadden bij het kruispunt afgesproken maar ze kwam maar niet dus toen be.. En net op dat moment komt Karen binnenstormen. Sorry dat ik zo laat ben, maar weetje.. ik stapte op mijn fiets, en toen zag ik weer die ene knappe jongen weet je wel die ene jongen, ja nu weten we natuurlijk metéén over wie je het hebt Jij vind alle jongens knap antwoordt Lina droog. Ja, maar je weet deze toch wel, die met die gitaar! Ja nu weten we niet veel meer, want elke jongen die met een gitaar in zn hand staat vind jij knap.. Jaaaa, maar dat is toch leuk, als een jongen gitaar speelt? Dan weet je in ieder geval zeker dat hij niet naar van die duffe klassieke muziek luistert. Weetje, mijn zusje noemt klassieke muziek ha-ha-ha muziek, schattig he? Ze zegt: ja, die mensen doen altijd ha-ha-ha zingen. Maar weetje, ik was gister hoe gaat het eigenlijk met je? Ik glimlach, echt typisch iets voor Karen. Laatst was ik met de fiets gevallen en toen kwam Karen toevallig langs met haar scooter, begint ze eerst een heel verhaal, of eigenlijk zes verhalen, te vertellen.. totdat ze ineens stopt en vraagt wat doe jij eigenlijk op de grond?. Het gaat wel goed hoor met mij, volgende week mag ik, als alles goed gaat, naar huis. Eindelijk. Weet je hoe saai het hier is Ãâchja, altijd beter dan bij van Venkel zitten, toch? vraagt Lina. En daar heeft ze wel een punt. Hoewel, na een paar dagen begint het toch wel wat te vervelen.. eh Karen, ben je niet iets vergeten? vraagt Lina. oh dat meen je niet, shit! Ik ga m nu halen! en voordat ik doorheb wat er aan de hand is, is Karen al weer weg. We hadden een chocolademand voor je gemaakt legt Lina uit, en die zou zij meenemen, maar dat is ze dus vergeten haha, de slimmerd. Is het tussen jullie eigenlijk weer goed? Ja hoor, ze kijkt me nu tenminste weer normaal aan. Dat komt denk ik doordat we de afgelopen dagen naast elkaar zijn gaan zitten, anders zat Karen alleen en ik naast Daan zegt Lina, met een kotsgeluidje achter de naam Daan.
Hee, ja sorry daar ben ik weer. Kijk, alsjeblieft en nog heel veel beterschap zegt Karen, en een beetje onhandig overhandigt ze me een enórme mand helemaal gevuld met allerlei soorten chocolade. Aah, superlief. Dank jullie wel! zeg ik, maar dan komt er een zuster binnen. Dames, het bezoekuur is voorbij, vanavond zijn jullie weer welkom zegt ze. oh, nou dan komen we vanavond weer, goed? Doeeei! gilt Karen. Tot vanavond zegt Lina.
Reacties:
Wtf, haar beste vriendin heeft in coma gelegen en dan gaat ze het over knappe jongens hebben
.Oh mijn god
.Maar, excuses aanvaard hoor ^^.
Btw, dit was wel een soort van tijdsprong, of niet?
.
geen flauw idee, ik heb er niet echt bij nagedacht
Gewoon begonnen met schrijven en toen ging het als een soort vanzelf
and now it's your time