FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 14

Waarom moest het Aily allemaal overkomen. Ze was zo in paniek geraakt dat ze naar madame Plijster moest. Ze lag in bed toen Madame Plijster bij haar kwam kijken. ‘Aily, dit is al de tweede keer in drie dagen. Proffesor Perkamentus heeft me verteld van je situatie. Ik weet er niet zo heel veel van, maar ik kan je wel vertellen dat het niet erg goed is voor de baby.’ ‘Dat weet ik maar eerst kom ik tot de ontdekking dat ik zwanger ben, en dan laten mijn ouders me in de steek. Madame Plijster, normaal zou ik denk ik niet zo reageren, maar ik ben veel emotioneler dan normaal.’
‘Dat snap ik, Aily, dat is wat ze noemen de hormonen. Als je ouders je in de steek laten, is dat ook heel emotioneel. Ik weet niet hoe je relatie met de Wemels, maar die laten je niet in de steek. Ik ben goede vriendinnen met Molly, en die vind het fantastich dat ze oma wordt. Ze had niet verwacht dat het eerste kleinkind van Ron en jou zou komen maar ze is dol gelukkig.’
‘Bedankt dat u mij dit heeft verteld Madame Plijster. Ik voel al iets beter. Maar ik kan niet begrijpen dat me ouders me dwongen om het kindje weg te laten halen.’
‘Je ouders willen het beste voor je. Laat ze even wennen aan de situatie, ze komen vanzelf bij je terug. Nou kom uit bed en ga naar het ontbijt.’
Ze was amper de grote zaal in toen Ron haar omhelste. ‘Alles komt goed, liefie.’ Aily glimlachte liep naar de ontbijttafel. ‘Meiden, straks spoedoverleg in de WC. Ik heb geen zin om het twee keer te vertellen. Dus over een half uurtje in Jenny haar toilet.’ Hermelien en Ginny knikten. Anderling kwam naar haar toe lopen. ‘Maurits. Vanavond om half acht heb je een afspraak bij mij in het kantoor. Meneer wemel mag ook komen als hij wil.’ Anderling was amper weg toen Malfidus langs kwam. ‘Zo Maurits. Je hebt het wel voor elkaar. Gister met Perkamentus en vandaag met Anderling. Wat heb uitgespookt?’
‘Malfidus ga hier weg. Ga lol maken met Patty Park.’ Hermelien en Ginny pakten haar aan de arm en liepen naar het toilet.
Jenny zat al in de WC op hun te wachten. ‘En vertel, hoe ging het gister bij Perkamentus en met je ouders.’
‘Met Perkamentus is alles goed. Hij heeft me een goed gesteund. Wij krijgen een kamer op de jongenszaal en Dobby een huiself, ik zal hem in de loop van de tijd beter leren kennen, zal straks op ons kindje passen. Mijn ouders is een heel ander verhaal. Die wilden dat ik het kindje weg zou laten halen. Toen ik zei dat ik dat niet van plan was zijn ze boos weggegaan. Ze willen me niet meer zien.’
‘Aily dat kunnen ze niet menen! Hoe kunnen ze zo bot zijn.’
‘Tsja, ik weet het ook niet. Ze zijn waarschijnlijk bang dat ik mijn school niet afmaak en dat ik dan niet in hum voetsporen kan treden. Maar gelukkig waren de Wemels niet zo. Ze schrokken wel maar ze steunen ons wel waar het kan.’
‘Ik durf te wedden dat ma al druk bezig is met kleertjes breien.’
‘Maar Aily, hoe kun je er zo nuchter over praten. Ik zou totaal in paniek zijn.’ Zei Hermelien.
“Dat was is ook. Maar ik geloof dat mijn drankje nog steeds werkt, en Madame Plijster heeft me een paar bemoedigde woorden gegeven. Ik heb mijn portie ongeluk wel gehad. Ik ga alleen nog maar genieten, ook van de ochtendmisselijkheid en zo.’ Buiten hoorde ze de bel gaan.
‘O nee we komen te laat! Aily opschieten.’
‘Rustig Hermelien. De wereld vergaat niet.’
‘Nee dat niet maar we komen wel te laat!’

Stipt half acht klopte Aily op de deur. ‘Ah Maurits daar ben je al. Wou de heer Wemel niet mee?’
‘Hij wou erg graag mee, maar Proffesor Sneep wou hem niet nog een dag uitstel geven van zijn strafwerk.’
‘Dat is nou net wat voor Severus. Afijn kom verder, wil je het alleen doen of zal ik er bij blijven.’
‘Blijf alstublieft. Ik moet zeggen dat ik vrij zenuwachtig ben. Met u erbij voel ik me iets meer op mijn gemak.’
In de kamer van Anderling stond de Heler al te wachten. ‘Ik ben Ulkje Zwabber. Ik ben Heler bij St. Holisto. Noem me maar Ulkje. Jij moet Aily Maurits zijn.’ Aily knikte.
‘Vertel mij eens wanneer je ontdekte dat je zwanger was.’ Aily vertelde het hele verhaal. Ze kon merken dat het drankje dat Madame Plijster haar had gegeven uitgewerkt was. Toen ze bij haar ouders kwam huilde ze. Ulkje knikte meelevend. Ze liet haar uithuilen en vertelde toen wat ze zou doen. ‘ik kom eerst om de vier weken. Hoe langer je zwanger bent hoe meer je mij zult zien. Tijdens de controle onderzoek ik jou en ik kijk hoe het met het kindje is. Is dat duidelijk.’ Aily knikte. ‘Dan mag je nu op de onderzoeksbank komen liggen.’ Uit het niets verscheen er een bank. Aily ging er op liggen. Ulkje zwaaide met haar stok over het lichaam van Aily. ‘Als er iets niet goed is met je zou je dat zelf aangeven. Wat ziek is kleurt langzaam paars. Maar je blijft je eigen kleur houden dus dat is positief. Dan wil je vragen of je je shirt omhoog kan doen. Zullen we eens kijken of we de kleine kunnen zien.’ Aily trok haar shirt op. Ze was benieuwd wat ze zou zien, als ze uberhaupt wat zou zien. Ulkje zette de punt van haar toverstok op haar buik. Even later haalde ze hem er weer vandaan. Ze richtte haar stok naar de muur en Aily zag haar kindje op de muur verschijnen. Het was net of zat ze zelf bij het kindje was. Ze kon het aan alle kanten bekijken. Niet dat er heel veel te zien was. het was net een klein klomje cellen. Verschrikt keek ze naar Ulkje. ‘Ulkje, is alles goed? Het is nog zo klein. Kleiner dan ik had verwacht.’
Ulkje keek haar glimlachend aan. ‘Ja hoor alles goed. Je bent nog maar vijf weken. Maar je ziet het hartje kloppen en alles ziet er prima uit. Je hoeft je nergens zorgen over te maken. Als ik het zo bekijk ben je dertien september uitgerekend. Je zal op school bevallen. In de zomervakantie zal je wel naar St. Holisto moeten komen.’
‘Dat is prima Ulkje, heel erg bedankt.’
‘Mooi dan zijn we klaar. Tot over vier weken.’ Blij liep Aily terug naar de leerlingenkamer.

Reacties: