Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Lily Evers 7th year » Hoofdstuk 1.
Lily Evers 7th year
Hoofdstuk 1.
Lily Evers lag in haar bed en opende haar ogen. Zonnestralen vielen door de gordijnen heen. Ze sprong uit haar bed. Het was vandaag een september, en ze zou aan haar laatste jaar op Zweinstein beginnen. Ze kon niet geloven dat het al zo snel voorbij zou gaan. ‘Mamm!’ Het gekrijs verstoorde de ochtend rust. Lily zuchtte, Petunia van 2 jaar ouder dan Lily en ging samen wonen vandaag met haar vriendje Herman, een nogal behoorlijk dikke jongen met een snor.
‘Mammm! Nadat jullie het gedrocht hebben afgezet op Kings Cross helpen jullie mij met verhuizen hè!’ schreeuwde Petunia vanuit de badkamer. ‘Noem je zus niet zo!’riep haar moeder terug.
‘Okè, okè,’mompelde Petunia. ‘Maar jullie helpen wel hè?’ ‘Ja, ja,’zuchtte haar moeder.
Lily wist dat haar moeder Herman een arrogante kwakzalver vond en haar vader vond hem net een varketje met van de kraaloogjes, en een snor. Dat hadden ze natuurlijk niet tegen Petunia gezegd. Lily pakte haar toverstok van haar nachtkastje. ‘Accio sprijkerbroek,’zei ze en de spijkerbroek aan de andere kant van de kamer vloog naar haar toe. Een glimlach verscheen op Lily’s gezicht, ze kreeg er nooit genoeg van vooral ze nu zeventien was en buiten school mocht toveren. ‘Accio t-shirt.’ En ook het t-shirt vloog naar haar toe. De deur vloog open en Petunia viel naar binnen. ‘Petunia!’ zei Lily geschrokken. ‘Gaat het?’En ze wou haar zus van de grond helpen, maar ze wees het af. ‘Wacht eens even! Was jij mij aan het begluren!’ zei Lily en fronste naar haar zus. Al vanaf Lily een heks was was Petunia jaloers op haar, ze zei altijd dat het niet zo was en dat ze niet zo’n monster wou zijn als Lily. ‘Nee, hoor ik struikelde en viel naar binnen,’snauwde Petunia. ‘Ja, hoor,’snauwde Lily terug.
Petunia draaide zich om en liep stampvoetend weg. Lily kleedde zich snel om en rende de trap af. Ze at wat cornflakes en dronk een kopje thee. ‘Lily pak je koffers,’ zei haar moeder die al was aan het wachtte tot dat ze “accio koffers”ť zou zeggen. Haar ouders waren trots dat ze een heks in de familie hadden. Ze pakte haar toverstok, ‘Accio koffers,’zei ze en er kwamen drie grote hutkoffers de trap afgezweefd. ‘Ik wou dat ik dat kon,’zei haar vader die trots keek hoe zijn dochter een hartstikke simpele spreuk deed. De koffers plofte op de grond. Lily pakte er een en haar ouders ook. Met z’n drieën liepen ze de deur uit en gooide ze de koffers in de achterbak. Lily ging zoals altijd achterin zitten. Haar ouders vonden een september misschien wel de leukste dag van het jaar, perron 9 ¾ was hun stukje magie. ‘Ik ga het wel jammer vinden als je niet meer naar Zweinstein gaat,’zuchtte haar vader, Lily moest om hem lachen. Haar vader vond het misschien nog wel het leukst, hij was altijd diep onder de indruk van Lily’s vaardigheden in de toverkunst. ‘Nou ja, beschouw me maar als een soort souvenir uit Zweinstein,’lachte Lily. Haar ouders lachte en begonnen wat over de bloemenzaak van Lily’s moeder te praten, Lily dacht altijd dat de bloemenzaak de reden was waarom haar ouders twee dochters hadden die Lily en Petunia heette. Het station Kings Cross was ongeveer een kwartiertje rijden vanuit de beurt waar Lily en haar familie woonde, dus waren ze er zo.
Ze pakte een karretje en gooide de koffers er op. Zoals altijd rende haar ouders eerst door de muur tussen perron 9 ¾ en Lily volgde. Lily wachtte even tot er niemand keek en rende in volle vaart naar de muur. En BAM! Ze remde af en botste bijna tegen iemand op, en haar koffers vlogen van haar karretje. ‘Shit!’mopperde ze. ‘Ik help wel,’zei de jongen waar ze bijna tegenop was geknald. ‘Bedankt,’mompelde ze met een vreemd gevoel dat ze die stem kende. Ze liep naar een koffer die vijf meter verderop was gevallen. Waar kende ze die stem toch van? Kon het… Nee! Dat was onmogelijk! Ze pakte de koffer en met een zwiep draaide ze zich om. James Potter! Hij had haar al van af het begin lopen plagen. Volgens veel kinderen op Zweinstein was hij verliefd op haar, ook al geloofde Lily daar eigenlijk niet veel van. Haar vriendin Marie probeerde haar altijd zo ver te krijgen dat ze met hem uit ging als hij het haar vroeg, dat hij nogal vaak deed. Maar ze wees hem altijd af. Nog een andere reden waarom Lily zich aan hem ergerde was dat hij altijd mensen vervloekte in de gang, alleen omdat hij het goed kan. Maar in de laatste paar weken voor de vakantie vorig schooljaar deed hij eigenlijk niemand meer vervloeken. Zelfs Severus niet die ze altijd Secrutus noemde. Severus was vroeger de beste vriend van Lily, maar in de vijfde had hij haar uitgescholden voor modderbloedje, terwijl ze het juist voor hem op nam! Sindsdien had ze geen zin meer om met hem om te gaan.
‘Hallo? Lily gaat het wel goed?’vroeg de stem van James. Lily werd wakker uit haar gedachten. Noemde James Potter haar nou Lily? Normaal zei hij altijd Evers. ‘Noemde je me net nou Lily?’ ze besefte dat het een beetje dom overkwam. ‘Nou ja, Lily is toch je voornaam of niet soms?’lachte hij. ‘Uhm, ja dat k-klopt,’stotterde Lily verbaast. ‘Ik had begrepen van Marie dat je ook hoofdmonitor was.’hij lachte. Lily besefte dat hij ook hoofdmonitor zei, dan was hij dus de andere hoofdmonitor van Griffoendor. Ze had eerder verwacht dat Remus Lupos een nogal mysterieuze ijverige leerling en een van de beste vrienden van James hoofdmonitor zou zijn. ‘Ja, ik ben ook hoofdmonitor,’probeerde ze zo nonchalant mogelijk te zeggen. ‘Leuk,’zei hij en lachte. ‘Nou dan zie ik je waarschijnlijk in de coupé bij professor Slakhoorn. Dag,’ en bij die zin liep hij weg, en liet een nogal verbaasde Lily achter
Cool
Ik kan wel snel verder zeggen maar dat ben je al