FanFic.nl

Unexpected Friendship

36. Stupid Thomas, a Letter from Home & a Birthday

Mateusz' P.O.V.

Ik keek om me heen en ik zag dat Thomas aan de Zwadderichtafel zat. Hij keek terug dus keek ik hem boos aan. Daarna zag ik dat Yvonne ook aan de tafel zat. Ik keek haar boos aan en toen draaide zij zich ook om. Zij keek verschrikt weg. Een paar seconden later stond zij op en vertrok. 'Waarom zijn alle Zwadderaars toch onbetrouwbaar?' Dacht ik. Waarna ik verder ging met eten. Toen kwamen Fred, George, Leona en Katja de zaal binnen lopen. Ik keek weer naar de Zwadderich-tafel en zag dat Thomas óók weg was. 'Dit kon geen toeval zijn.' "Dit geloof je nooit!" Zei George waarna Fred verder ging: "Wij hebben nog een kans gekregen om in het team te komen." "Dat is mooi." Zei Denny die nog steeds teleurgesteld was, omdat hij niet gekozen was in het team. "Misschien kunnen we nu tegen jullie spelen." Zei Lars die al razend enthousiast was om te spelen. Waarna wij weddenschappen onderling gingen afspreken over wie er in het team zou komen en welk team van een ander team zou winnen. Ondertussen waren we klaar met eten en gingen we naar de volgende les. Maar toen we bij de deur aankwamen zagen we Yvonne samen met Thomas in de gang staan. "Die zijn niet veel goeds van plan." Fluisterde Fred in mijn oor waarna George het zelfde deed en zei: "Ik heb een gerucht gehoord dat Thomas ruzie heeft gehad met een eerstejaars van Ravenklauw. Het ging volgensmij over het feit dat hij geen plaats maakte voor Thomas en de Eksters. Waarop Thomas hem aansprak en die eerstejaars sprak hem tegen en schold hem uit. Of zoals Thomas dat noemt: 'Hij had geen respect voor zijn superieure.' Waarom meent hij zich toch zoveel?" "Hij is een arrogante kwal." Zei ik. Waarna wij snel naar de les toe gingen.

Na de laatste les gingen we naar onze leerlingenruimte. Onderweg stelde Lars voor: "Misschien moeten we Thomas ook terugpakken." "Moeten we dan ook een Tlan gaan maken?" Vroeg Denny die al die wraakacties een beetje moe begon te worden. "Dat is misschien niet zo'n slecht idee." Zei ik. "Kunnen we dan niet beter gewoon Thomas in het Vlan verwerken?" Zei Denny. "Dat kan ook en dat is eigenlijk nog beter." Zei ik denkend aan hoe wij Thomas kunnen terugpakken. "Kijk, daar komt professor Banning." Lars wijst naar het einde van de gang die leid naar de trap van de Westertoren. "Dit kan niet!" Professor Banning zat in zichzelf te praten, nam ik aan, omdat ik niemand anders zag. Inmiddels waren we allemaal halverwege de gang. "Wat is er, professor?" Vroegen wij nieuwsgierig. "Vandaag hadden twee Zwadderaars een Ravenklauwer aangevallen!" Geschrokken van zijn reactie vroegen wij tegelijkertijd: "Wie heeft wie aangevallen?" "Dit kan ik beter eigenlijk niet aan jullie vertellen, maar voor uit dan." Professor Banning pauzeerde zijn zin waarna hij verder ging na een grote zucht: "Thomas Lockhood en Yvonne Spee vielen Cas Murray aan. Professor Sneep kwam gelukkig tussen hun en nam zijn leerlingen mee. Maar ik moet nu gaan. Vergeet niet om jullie veer mee te nemen voor de volgende les." Professor Banning liep snel door waarna wij weer verder liepen richting de trap. "Yvonne? Van Thomas had ik zoiets wel verwacht, maar van Yvonne? Eerst probeert ze me erin te luizen bij Sneep en nu valt ze een Ravenklauwer aan. Samen mét Thomas?!" Zei ik verbaasd. "Ik weet ook niet waarom mensen überhaupt nog omgaan met die kwakzalver." Zei Lars boos. "Laten we het maar eens hebben over hoe we Thomas gaan terugpakken." Zei Denny. Denny leek een plan te hebben.

Na in onze leerlingenruimte te zijn geweest, zijn we weer naar de Grote Zaal gegaan voor het avondeten. Daarna zijn we wederom teruggegaan naar de Westertoren. Aangekomen in de leerlingenruimte ploffen we neer op de bank. Na een paar minuten op de bank gezeten te hebben, wenste ik Denny en Lars welterusten en ging ik naar de slaapruimte. De volgende ochtend stond ik op en maakte samen met Lars, die ook al wakker was, Denny wakker. "Denny, wakker worden!" Riep Lars tegen Denny. "Je wilt toch niet te laat komen voor de eerste les gedaanteverwisselingen?" Riep ik daarna. Nadat Denny eindelijk opstond, kleedden we ons om en gingen we naar de Grote Zaal voor ons ontbijt. Toen ik de Grote Zaal binnenliep, dacht ik dat ik iets vergeten was, maar ik wist niet wat. Plotseling kwam Leffy, mijn uil, op onze tafel af. Hij liet voorzichtig een pakketje vallen op de tafel met daarbij een brief. 'Oja, Monika is vandaag jarig.' Herinnerde ik me opeens. Ik opende de brief en ik las:

Beste Mateusz,

Je bent Monika's cadeau vergeten mee te nemen.
Dus hebben we het aan Leffy meegegeven.
Vergeet niet om het aan Monika te geven op haar verjaardag.

Je moeder.

"Monika is vandaag toch jarig?" Vroeg Denny. "Ja, dat klopt. Dit is haar cadeau." Zei ik blij. "Ga je het haar dan nog geven?" Vroeg Lars. "Oja, dat moet ik even doen." Zei ik lachend. Ik liep naar de Huffelpuf-tafel waar Monika en George aan het ruziën waren. "Monika…" Begon ik mijn zin mee. "…gefeliciteerd met je verjaardag." Zei ik blij. "Ben je boos omdat ik jouw verjaardag was vergeten?" Vroeg George enerzijds verbaasd en anderzijds verontschuldigend. "Sorry dat ik je verjaardag was vergeten." Vervolgde George. "Monika, alsjeblieft je verjaardagscadeau. Is van thuis." Zei ik waarmee ik George zijn gesprek weg kaapte. Monika nam haar cadeau aan en zei...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.