FanFic.nl

My second life as a vampire [afgewerkt]

Serious conversations

Toen ik de volgende ochtend werd wakker geschud door tante Alice, begreep ik meteen waarom het zo'n verschrikkelijke herrie was in het huis van de Cullens. Alice had iedereen eerder geroepen (en Jake en mij wakker gemaakt) om lekker kappertje en disigner te spelen. Jake zat met een chagerijnig gezicht naar me te kijken. Maar hij zag er wel echt geweldig uit. Ik kan nog steeds niet geloven dat het me nooit eerder is opgevallen. Maar Jake is als een grote broer voor me, ik kan me niet herinneren dat hij er ooit NIET was.
Maar de laatste tijd deed hij raar. Hij raakt me niet meer aan, probeerde zijn gedachtes voor me te verbergen en vertelde me niet meer alles. Heel frustrerend. Het leek net of hij bang was van mij. Ik moest het hem toch echt snel gaan vragen.

Toen iedereen klaar was om naar school of het werk te gaan roep Jake me.
'Nessie, kom je? Anders komen we te laat.'
'Yeah right, wat maakt dat nou uit.'
'Edward zei dat ik moest zorgen dat je altijd op tijd zou zijn.'
'Ja. Dus? Net alsof jij altijd doet wat papa zegt?'
Nu glimlachte hij naar me en ik gaf hem een knuffel.
Maar toch ontging het me niet dat pap hem waarschuwend aan keek.
We liepen samen naar de garage en stapten in de auto van Jake.
'Jacob, waarom wissel je steeds van die enge blikken uit met pap?'
'Dat doe ik helemaal niet.'
Ik trok nu een wenkbrauw op. 'Jacob waarom lieg je tegen mij?'
'Nessie je weet dat ik nooit tegen je zou kunnen liegen.'
'hmm.. tuurlijk, tuurlijk.'

Jacob (POV)
Zogauw als Renesmee de auto uit was en de school inliep met een meisje, Linde waarschijnlijk, haalde ik opgelucht adem. Ik kon weer rustig denken. Niks meer aan de hand. Ik haalde een hand door mijn haar. Bah. Mijn haar rook naar mousse en gel. Ieuw. Het stonk ook nog eens naar vampier. Alice.
Het was niet zo dat ik een hekel had aan de vampiers. Nee absoluut niet. Iniedergeval niet aan déze vampiers. Het waren net mensen.

Toen ik weer thuis was na mijn conversatie met Seth, net voordat ik Renesmee zou moeten ophalen, kwamen Edward en Bella thuis.
'Hee, wat zijn jullie vroeg.'
'Ja, we kregen bij biologie bloedgroepen.' Ze keken elkaar glimlachend aan en geven elkaar een kus.
'Oke, nu snap ik het natuurlijk helemaal.' zei ik sarcastisch.
'Jacob, ik vind dat we even moeten praten'', zei Edward toen.
Shit.

Renesmee (POV)
'Hee Linde, je gaat toch vanmiddag nog wel mee naar huis he?' vroeg ik.
'Tuurlijk, lijkt me gaaf'!'
'Zeg Lin, hoe oud ben jij nou eigelijk?'
'Uh, bijna 16 hoezo?'
'Weet niet.'
'Maar jij dan?'
'Over 2 weken 16.'
'GAAF! je moet echt een sweet 16 geven! doe ik ook misschien, maar ik ben pas over 4 maanden jarig.'
Ik begon te lachen. 'Je zei dat je bijna jarig was.'
Ze haalde haar schouders op. 'Het klinkt gewoon beter.'
En lachend liepen we het klaslokaal binnen.

Jacob (POV)
'Ga je even mee naar boven Jacob?' Hoewel Edward het antwoord al wist vroeg hij toch een bevestiging.
Hij zag er trouwens ook nog niet echt boos uit. Wauw een wonder.
Edward grinnikte zachtjes. 'Ik beloof dat ik je nog geen pijn zal doen.'
Fijn. Die nog deed het hem.
Terwijl we op hun kamer gingen zitten keken we elkaar onzeker aan. We wisten allebei niet hoe we moesten beginnen.
'Jacob, ik weet dat je meer gevoelens begint te krijgen voor Renesmee.'
'O ja?'
'Ja Jacob natuurlijk weet ik dat.' Hij trok zijn wenkbrauw op. Waarom kon ik dat niet.
'Maar ik wilde dus zeggen Jake, dat ik er akkoord mee ga.'
'Dat is, aardig van je.' Ik voelde me ineens dolgelukkig.
'Maar even dat je het weet, zo gauw als je haar pijn doet breek ik je doormidden.'
'Oke, uh, ik zal eraan denken.'
Ik voelde dat het gesprek was afgelopen dus ging ik de kamer uit.
Nessie ophalen.

Reacties: