FanFic.nl

korte dingskes

scared

De gps hoor ik de instructies geven voor de juiste weg en ik krimp kreunend ineen. Alle andere kinderen in de bus schreeuwen wanneer ze vanuit de verte de ijzeren constructies al kunnen zien. Ook bij mij verlaat een gil mijn keel en ik krimp opnieuw ineen. Elk jaar opnieuw moet dit, elk jaar opnieuw die marteling.
Overal waar je kijkt zie je enge mannen met gigantische hoofden die je altijd willen aanraken, je moet niet ver zoeken achter kotsende kinderen, en dan zijn er nog die verschrikkelijke machienes en om nog maar te zwijgen van het smerige eten. Het is geen wonder dat de meeste kinderen hun gehele maaginhoud eruit gooien.
Maar het zijn vooral die machienes.
Bij het ene wordt je vastgemaakt ik het donker, bij de ander is het in de buitelucht zodat iedereen kan zien hoe je gemarteld wordt. Bij de een wordt je helemaal doorheen geschud zodat je je zelfs niet meer herinnert wie je bent, bij de ander wordt je aan een enorme snelheid door de lucht gestuurd. Je wordt honderden meters hoog in de lucht geduwt, en dan laten ze je gewoon vallen.
En naast misselijk kom je ook nog eens doof uit de meeste machienes, van de schreeuwende lotgenoten naast je.
Nee, Bill Kaulitz houd niet van pretparken.

Reacties: