FanFic.nl

sweet Zoë Jane

Hoofdstuk1: Alleen

Ik slenterde tot ik niets meer kon zien, het was stikdonker en nergens zag ik een gebouw. Heel vaag aan de horizon misschien een illusie van gebouwen. Ik liet me er niet door meeslepen en ik verliet het veilige pad. Ik slofte nog een paar 100 meter verder en toen viel ik uitgeput in het zand. Er waren een paar cactussen en struikjes, maar voor de rest was er weinig beschutting tegen de wind. De wind blies zand in mijn ogen en daarom deed ik ze dicht. Het kon me niet schelen wat anderen van me dachten. Ik was vrij, en ik wilde dat dit zo zou blijven. Maar ik wist dat deze situatie hopeloos was, ik moest een onderdak zien te vinden. Maar voorlopig was de blote hemel genoeg. Op mijn horloge zag ik dat het half 2 was. Ik zou niet lang kunnen slapen voor de zon opkwam want het was begin lente. Hoewel je dat hier in dit verdorde stukje niemandsland niet zag. Ik dacht aan Kayline. Hoe ze was gestorven wist alleen mijn vader en broer. Ze wilden niets loslaten. Ik werd er woest van.
Er stond geen enkele herinnering meer van haar in het huis. Alleen op mijn kamer en die van mijn broer. Marcus praatte niet meer over haar. Ze deden allemaal alsof ze nooit bestaan had. In mijn dromen praatte ik vaak met haar. Ik huilde en dan had zij altijd haar schouder voor me klaar. Ze stond er altijd. Om me te beschermen.
Ik heb nog altijd moeite met haar dood, hoewel ze er al 1 jaar niet meer is. Zo plots op een lentedag. Kwam mijn vader met het nieuws dat mijn zus dood was. Alleen hij wist het precies, ik beschuldigde hem. Als hij me weer sloeg beschuldigde ik hem van moordenaar. Hij werd er sprakeloos van. Hij was dan misschien een rotzak, maar een moordenaar was hij niet. Dat wist ik zeker.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.