FanFic.nl

sweet Zoë Jane

hoofdstuk2: Oude bekenden.

Ik werd wakker, en ik had overal pijn. Mijn rug, mijn armen en benen. Ik keek op mijn horloge en zag dat het half 8 was. Ik geeuwde, maar ik was niet moe genoeg om weer te gaan slapen; Het was drukker op de weg dan gisteren. En de gebouwen aan de horizon waren geen illusie. Het was echt. Met nieuwe moed, en nieuwe energie in mijn voeten, begon ik weer aan mijn eindeloze reis. Ik wist niet waar de reis me naar toe zou brengen. Al droomde ik van betere oorden. Toen ik een tijdje gewandeld had en het tegen half 11 was hoorde ik een auto claxonneren.
Ik keek verbaasd op. Ik had niet verwacht een bekende tegen te komen. Iemand in een Lexis zwaaide naar me. Toen ik hem beter bekeek zag ik dat het Marthen was.
Hij had bij me op de lagere en middelbare school gezeten. Ik dacht aan die ‘goeie ouwe tijd’. Toen alles nog goed was, toen ik nog niet waar mama was gebleven en toen mijn zus nog leefde. Tranen welden op in m’n blauwe kijkers, maar ik hield me sterk. Ik huilde niet bij andere mensen. Of ik moest ze enorm vertrouwen. En op dit moment had ik niemand die ik kon vertrouwen.’Hé Zoë, waar moet je zijn?’
‘Overal en nergens.’ Hij keek me een beetje vreemd aan, maar deed toch de deur voor me open. Ik zag er ook best wel vreemd uit. Zo’n versleten jeans, sneakers van al 3 jaar oud, een T-shirt van Iggy pop, en dan nog een vest van de jaren ’60. Ik bedoel zo iemand valt gewoon op.’Ik zet je wel af waar ik stop. Als je toch nergens wordt verwacht.’ Ik knikte en stapte in. De zetels waren van comfortabel leer, niet te hard. De radio stond op en galmde door de auto, maar niet storend.
Marthen had een zonnebril aan die ook piloten aanhadden. Zo’n uilenbril, maar het stond hem wel. Hij had een losse jeans, sneakers en een T-shirt van Nirvana aan.
Toen ik hem zo zag voor het stuur vond ik hem er vreemd uitzien. Ik had hem gekend als een kleine jongen die als een gek achter de voetbal aanrende. Hij kreeg altijd de schuld van alles. Maar had nooit wat gedaan. Die arme Marthen werd afgeschilderd als een enorme crimineel op de lagere school. Maar nu in de hogere deed hij Latijn.
Some kind of Poison Prince,
With your eyes in daze.
Some kind of Poison Prince,
Your life is like a maze
Amy Macdonald galmde door de radio, ik kon het niet meer tegenhouden. Een traan gleed van m’n wangen op m’n jeans. Ik hoopte maar dat hij niets zag. Het was al een paar jaar geleden dat ik hem nog eens gezien had. Ik had hem een keertje gezien op de fuif van m’n neef. Toen was hij ladderzat en had ik hem achter de kantine met een meisje zien staan flikflooien. Hij was geen haar beter als de andere jongens uit de buurt. Wie meer dan twee wijven heeft is Da man !
Ik zat ongemakkelijk op de stoel, terwijl hij op de weg scheurde. Er was geen kat te zien, zelfs geen politie. Hij reed zeker 120 km/u. Het was om schrik van te krijgen, maar ik wilde me niet voordoen als een mietje dus zei ik er niets van.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.