FanFic.nl

sweet Zoë Jane

Hoofdstuk5: Een bedankje

Ik hoorde hem terug naar boven lopen. De deur werd dicht geslagen en hij klopte op m’n deur. Ik ging naar de keukentafel met een prop in m’n keel, nu zou ik bedankt moeten zeggen. En dat was nog moeilijker dan vaarwel. Hij keek niet naar mij, maar naar het eten dat op het aanrecht stond. Hij had een pakje bami en nasi meegebracht. Hijzelf pakte het eerste en gaf het tweede aan mij. Er stonden vier stoelen aan de tafel. Ik ging tegenover hem zitten. We aten in stilte.
‘Morgen ben ik de hele dag werken.’ Zei hij opeens.
‘Waar werk je dan?’
‘In het groot warenhuis een paar straten verder. Misschien moet je daar ook eens gaan soliciteren. Je zult toch ooit geld moeten hebben.’ Ja, hij had gelijk. Ik had wel een diploma van de middelbare school, maar daar kon je niets mee.
‘ja, maar ik wil eerst nog wat studeren.’
‘Van welk geld?’ Hij had alweer gelijk.
‘Ja, je hebt gelijk, ik zal eerst een paar jaar werken en dan verder studeren.’
Hij knikte en leek tevreden te zijn dat hij gelijk had gehad. Nu moest het gebeuren, nu had hij tijd. Nu had ik mijn stem nog.
‘Uhm, ik wil je bedanken.’ Het kwam er stotterend uit, alsof je iemand je liefde ging verklaren. Ik was gek. Waarom zou ik zenuwen moeten hebben om iemand te bedanken? Het was doodnormaal, maar niet zoals mij.
‘Voor?’
‘Dat je me in je huis laat slapen en zo.’ Hij haalde z’n schouders op.
‘Dat was wel het minste wat ik kon doen, na wat je vader allemaal heeft gedaan.’
Ik keek hem geschrokken aan. Hoe wist hij dat? Had ik echt zo hard gegild?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.