Hoofdcategorieën
Home » Overige » sweet Zoë Jane » Hoodstuk7: Vaarwel man die mijn papa moest voorstellen.
sweet Zoë Jane
Hoodstuk7: Vaarwel man die mijn papa moest voorstellen.
Ik wist niet hoe ik me nu voelde. Ik zat hier te praten met Marthen. En ver weg, in een huis dat ik ooit mijn thuis noemde zat mijn vader met lege handen. Hij had vast geen idee hoe hij ze moest houden. In een houding die niemand pijn deed, of gewoon al klaar houdend voor een slag. Dat eerste had hij nooit gedaan. Zijn handen hadden altijd een dreigende houding gehad. Of ze zaten vast geklemd om het eeuwig bierflesje. Ik vervloekte het bier. Het had mijn moeder doen weg gaan, het had mijn vader kapot gemaakt. Vanbinnen hoopte ik dat mijn vader een gewoon persoon was, die niemand kon slaan. Maar door de alcohol, die verdomde alcohol. Zo zou iedereen weg gaan waarvan hij hield. Misschien hield hij niet zoveel van mij als van Kayline, maar ik was nog steeds zijn dochter. Er stroomde iets witheets in m’n aderen. Iets wat niets te maken had met woede of wanhoop. Ik wilde voor even dat het geen morgen werd, zodat ik geen afscheid van m’n vader moest nemen. Ik gruwde want hij was die titel niet eens waard.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.