FanFic.nl

it all starts in the fifth year

hoofdstuk 16

Aily liep nog even met Jenny mee naar de toiletten. ‘Jenny, echt heel erg bedankt. Door jou heb ik het zelf kunnen vertellen. Als het kon zou ik je knuffelen.’
‘Ach je had het nodig. Ik zal er altijd voor je zijn, dat weet je he?’ Daarna namen ze afscheid van elkaar.
In de leerlingenkamer ging ze bij haar vrienden zitten. ‘Aily, wat goed van je! Ik had het niet gedurfd.’
‘Ja inderdaad. Als ik zwanger zou zijn en de school zou het weten, ik zou het in mijn broek doen.’ Harry keek Ginny aan. ‘He, bah, ik blijf nog wel even uit je beurt.’ Ginny moest lachen. ‘Dat hou je toch nog geen dag vol.’
‘Daar heb je helemaal gelijk in. Maar kinderen maken laten we wel aan Ron over.’ Nu moesten ze allemaal lachen.
Er kwamen twee zesde jaars naar hun toe lopen. ‘Yo, Aily, echt super dat je zwanger bent, maar moest je nou echt onze kamer hebben.. Anderling kwam net bij ons en die vertelde dat we gaan verhuizen, naar zolder.’
‘Sorry, jongens, maar het was echt nodig. Jullie hebben de grootste kamer. Als je klachten hebt moet je naar Perkamentus of Anderling.’
‘Nou dan kunnen we het wel schudden. Maar waarom gaan jullie nu al, je bent nog maar dertien weken.’
‘Ja dat weet ik. Maar dat hebben jullie te danken aan Omber.’ De jongens trokken een gezicht en wisten dat het een hopeloze zaak was, mompelend liepen ze weg.
‘Ron, ik ben eigenlijks wel heel benieuwd hoe onze kamer eruit ziet. Zullen we vast naar boven gaan.’
‘Dat lijkt me een heel goed plan. Maar moest jij niet nakomen bij Omber.’
‘Nee, niet meer. Anderling zei dat de straf niet door ging. Ik heb Omber nog nooit zo zuur zien kijken, daar heeft ze waarschijnlijk lang op zitten oefenen.’
‘Ron, ik wil je feestje niet verpesten, maar we hebben morgen Zwamdrift en we moeten ons huiswerk nog doen.’
‘Nee, bah theebladeren uitpluizen. Aily sorry, maar ik moet dit echt eerst even doen.’
Ze gaf hem en innige kus, ‘Dat maakt niet uit Ron, dan ga ik vast al op bed liggen. Meiden gaan jullie mee?’
Met zijn drieën liepen ze naar de trap van de jongenzaal. Daan Thomas kwam naar toe. ‘Meiden, ik wi niet veel zeggen, maar ik geloof dat jullie de verkeerde trap nemen.’
‘Nee hoor. Perkamentus en Anderling hebben geregeld dat Ron en ik samen een kamer zouder krijgen voor als de baby er is. Alleen door Omber is het wat vervroegd’
‘Oh, sorry dan heb ik niks gezegd.’
‘Aily, welke deur moeten we hebben,’ vroeg Ginny.
‘Umh, de eerste deur rechts.’ Hermelien die voorop liep trok de deur open. ‘Sorry jongens, verkeerde deur. Aily dat waren eerste jaars. Ze schrokken zich dood. Een stond in zijn boxershort, ik heb zelfs Ron nog nooit zo rood zien worden.’
‘Sorry, Her. Ik ben de laatste tijd nogal vergeetachtig. Maar het was wel wat met de eerste deur..’
‘Zou het dan misschien links kunnen zijn,’ opperde Ginny.
‘Ja, dat was het.’
‘Ga jij maar voor, ik hoef voorlopig niet meer half blote jongens te zien.’
‘Zelfs George niet Hermelien.’
‘Dat is een heel ander verhaal. Nou schiet op doe die deur open.’ Voorzichtig deed Aily de deur open. Dit was de goede. Ze had nog nooit zo mooie kamer op Zweinstein gezien.
De kamer bestond uit twee kleine kamertjes. Een babykamer en een slaapkamer voor haar en Ron. De slaapkamer muren waren room wit geschilderd. Op een muur was het schild van Griffoendor getekend. In het midden van de kamer stond een tweepersoons hemelbed met witte gordijntjes. Op die gordijntjes waren kleine vlindertjes en bloemetjes geborduurd. De gordijnen bij het raam waren van dezelfde stof maar dan in het zacht blauw. De vlinders bewogen langzaam mee met de wind.
Op de vloer lag een zacht hemelsblauw vloerkleed. Bij de muur stonden twee eiken houten kasten. Er waren geen lampen te ontdekken maar er knetterde een fijn haardvuur en in de hoekjes van de kamer zweefden kaarsen.
‘Wow.’ Dat was het enige wat Aily er uitkreeg.
‘Aily, dit is de mooiste kamer die ik ooit heb gezien,’ zei Ginny.
Ze liepen naar de matglazen schuifdeuren die naar de baby kamer leidde. Langzaam deed Aily de deur open. Ze sloeg haar hand voor haar mond. Dit was nog vele malen mooier dan de slaapkamer. Ook hier waren de muren roomwit, alleen was er aan de ene kant een roze gloed in verwerkt en aan de andere kant een blauwe gloed. In het midden stond een ontzettend mooi oud rieten wiegje. De commode en het kleerkastje waren van hetzelfde hout gemaakt als de kasten in de slaapkamer.
‘Wow, dit is zoveel mooier dan ik ooit heb kunnen dromen.’ Aily wreef door haar ogen, stomme tranen, stomme hormonen.
‘Ik geloof dat ik George ook maar ga vragen om een kind. Aily ik ben echt ontzettend jaloers. Weet je zeker dat je niet liever op mijn bed slaapt? Dan ga ik hier wel met George liggen.’
‘Dat mocht je willen Hermelien. Het is voor ons drieën.’
‘Kijk, er ligt een briefje op de commode,’ zei Ginny.
Aily liep er heen en las het voor:
[face=arial][/face]Aily en Ron,
Ik hoop dat jullie de inrichting mooi vinden. Misschien is mijn smaak een beetje verouderd maar ik vond het wel mooi. Mochten jullie het toch niks vinden dan moeten jullie het zeggen en zullen de huiselfen het naar jullie zin maken.
Veel plezier met deze kamer, en in de kleerkast ligt een cadeautje voor de kleine,

Met vriendelijke groet,
Albus Perkamentus.

P.S. Als het kindje er is en we weten of het een jongen of meisje wordt, wordt deze kamer blauw of roze.

‘Gekke man, dit is de mooiste kamer die ik ooit heb gezien! Wat zou het cadeautje kunnen zijn?’
‘Het stond toch in de brief, in de kleerkast.’ Hielp Ginny haar.
Aily liep naar de kleerkast deed hem open en moest ontzettend lachen. Uit de kast haalde ze een klein schoolgewaad.
Ze waren nog een hele tijd aan het kletsen toen Hermelien opstond. ‘Sorry, maar ik heb nog bergen huiswerk van voorspellend Rekenen.’ Ze gaf Aily een knuffel en keek Ginny aan.
‘Ja, ik geloof dat ik ook maar ga. Bergen huiswerk van Verzorging van Fabeldieren.’
‘Gin, Hagrid geeft geen huiswerk..’
‘Dat weet ik, maar ik moet mijn eigen dier trainen.’
‘Je eigen dier?’
‘Ja Harry.’ Lachend liepen Hermelien en Ginny weg.
Aily maakte van de situatie gebruik en kleede haar uit. Naakt ging ze onder de dekens liggen, ze zou Ron eens verrassen.
Ze hoorde zachtjes iemand op de deur kloppen. ‘Aily, ben je binnen?’
‘Ja Ron ik ben hier.’ Vlug deed ze de dekens om haar heen en wachtte totdat de deur open ging.
‘Wow, wat is het hier mooi. Niet helemaal mijn smaak, maar beter dan de andere slaapzalen.
‘Ik vind het schitterend. En je moet de babykamer zien, die is nog mooier.
Ron liep naar de schuifdeuren. Keek er vluchtig even in en zei toen, ‘Ja die is ook heel mooi, maar het mooiste ligt nu in bed.’
Hij liep weer naar het bed en kleedde zich langzaam uit. Zijn boxer hield hij aan. ‘Waarom heb je eigenlijks die dekens tot onder je kin zitten, kan nou niet zeggen dat het hier koud is.’
‘Ik heb het ook niet koud, kom nou maar gewoon in bed.’ Ron haalde zijn schouders op en stapte in bed. ‘En hoe waren de theeblaadjes, heb je weer veel verzonnen?’
‘Je kent me toch, ik zou nooit iets verzinnen.’ Ron praatte maar door en ondertussen pakte Aily zijn hand. Langzaam verschoof ze zijn hand richting haar borst. Ze legde zijn hand erop en Ron viel stil in zijn verhaal over een zwerkbalwedstrijd.
‘Nu snap ik waarom je zo in die dekens zat, maar heb je helemaal niks aan?’ Aily glimlachte, ‘Voel maar.’ Dat liet Ron zich geen twee keer vertellen. Zijn hand gleed over haar borst, naar haar navel en verder naar onderen. Met grote ogen keek hij op. ‘Ik geloof dat ik een kledingsstuk te veel aan heb.’ Hij haalde zijn hand er weg en trok zijn boxer uit.
‘Ik heb wilde plannen met jou meneer Wemel.’ Ze keek zwoel in zijn ogen terwijl ze op hem ging zitten.

Reacties: