FanFic.nl

het pad

hoofdstuk 2

De beer zetten zijn voorpoten neer en rende op ons af , met een oorverdovend gebrul.
En ik stond daar maar , verstijft van angst.
Mijn broer had het waarschijnlijk gezien want hij sprong voor me en schoot een pijl af , mis.
Hij schoot een tweede , en deze raakte de beer in zijn rechter voorpoot.
De beer stopte even en rende daarna weer verder op ons af.
Het leek wel of het hem niet deerde!
Ik kwam weer bij zinnen en gooide mijn speer naar zijn nek , ik raakte hem maar het gaf niet veel schade.
“ren!”� riep ik naar mijn broer maar hij bleef staan.
“nee”�zei hij , “ga”� ik leid de beer wel af.
Hij zei het rustig maar ik zag dat hij in paniek was.
“ga!”�riep hij , en ik rende er vandoor zo snel als ik kon.
Mijn broer dacht ik en ik wou terug gaan om hem te helpen maar iets hield me tegen en ik rende door , naar mijn vader.
“vader wakker worden!”�
“wat is er?”� vroeg hij slaperig.
“peter , er is een beer!”�
“wat! En waarom ben je hem niet aan het helpen dan!”�
“ik.,., hij zij dat ik moest rennen”�
“het zal wel , ik ga hem helpen, tot zo”�
“Tot zo”� zei ik zacht.
Ik dacht aan mijn moeder , sinds haar dood was vader altijd snel geprikkeld en boos.
Ik liep de tent uit en keek naar de bosrand.
Er klopt iets niet dacht ik.
Ik hoorde een geluid achter mij , en draaide me om.
Daar stond hij , de beer , 3 meter hoog op zijn achterpoten, bloed droop van zijn scherpe punt tanden.
O nee! Dacht ik peter! Vader!
Er klonk een zoevend geluid en de beer brulde even en rende toen het bos weer in.
Toen ik goed naar de beer keek zag ik dat hij een pijl in zijn rug had.
“zusje , alles goed? “
“peter! Je leeft nog!”�
“ja ik wel , maar vader is gedood!”�
Nee dacht ik nee!
Ik zakte op mijn knieën en begon te huilen.
Hard te huilen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.