FanFic.nl

The Human Equation

DAG 12: Trauma

Reden:
Denk goed na, je ligt in een ziekenhuis bed.
aan het vechten met de emoties in je hoofd.
Consentreer je op de wereld buiten je Gedachte,
Het is nog niet te laat om je lasten achter je te laten.

Angst:
We laten je niet gaan.
we houden je hier.
Er zitten ook Slechte Herinneringen
In je hoofd.
Dood ben je beter af !

Geweten:
Afgesloten, leefde ze in isolatie,
Zo ging dat, sinds Hij weg was.
Haar leven was een grote depresieve sooi.
Ze verwachte veel van je, Haar enige zoon...

Passie:
Ze laat je niet gaan.
Ze houd je hier.
De slechte herrineringen uit het verleden.
Opgesloten in je hoofd.
Dood ben je beter af...

Geweten:
Waar ben je? Kun je haar niet horen?
Niets dat je kon doen? je had geen tijd?
Er is niemand die haar redde toen ze sprong.
Waarom zou je ook, met jouw ging het goed..


Reden:
Nu Rust ze eindelijk in vrede.
Er is geen reden om je het jezelf kwalijk te nemen.
Laat het gaan. anders gaat de pijn nooit weg.
Je moeder Stierf, op de dag dat je vader vertrok.
Een gedeelte van jou ging ook dood.
Gevoelens van schuld achtervolgen je tot je dood.
Je moet doorblijven vechten om het uit je hoofd te krijgen.
Maar dat doet PIJN!!!!

Angst:
Je hoord haar stem, vanuit haar graf.
"waar was je zoon, toen ik je nodig had
is dit de dank voor alle warmte die ik je gaf
ben je vergeten wat ik allemaal meegemaakt heb?"
En dan hoor je zijn stem, Koud en Begriploos.
"Jij stomme idioot, je liet haar doodgaan!!!"
En diep in je zelf, moet je toegeven.
Dat hij gelijk had...

Trots:
Nu realiseer je, dat je Begripvoller moet zijn om te overleven.
Laat je slechte herinneringen achter je.
Ook al je emoties en zo.
Het is jouw leven... (maar het was wel jouw schuld!!)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.