FanFic.nl

Snape Story

Oh no a nightmare!

Ik liep door een donkere steeg. Het was heel erg donker, geen lamp te zien. Er was een koude wind, waardoor mijn lange zwarte haren mijn gezicht irriteerde. Ik kon niks zien. Ik liep verder de steeg in, er waren overal enge mensen. Ze keken me aan met hun enge groene ogen die licht gaven. Ik begon sneller te lopen om hier weg te komen, totdat ik voor mijn neus iemand zag die neerviel op de grond. Er kwam een blauwe vlam tegen hem aan. De man met de bril die de blauwe vlam had uitgevoerd liep snel weg met iets in zijn hand. Het was een stok. Ik was verward. Ik liep snel naar het slachtoffer, maar hij leefde nog. Ik ging op de grond zitten en aaide de man over zijn hoofd. "Ga nou niet dood." Snikte ik. Ik zat een tijdje bij de man en bleef maar schreeuwen om hulp. Opeens was er niemand meer in het steegje. Ik was helemaal alleen met de man die voor zijn leven aan het vechten was. Ik keek naar de man, het leek erop dat hij sliep. De man had zwart stijl haar. Hij keek verdrietig. Maar ik was te laat hij was al dood. Zijn hart klopte niet meer. De tranen bleven komen. Ik keek nog een keer naar het gezicht en zijn ogen gingen opeens open. Ik schrok me dood en viel naar achter. De man stond op en liep weg. Ik werd verward achter gelaten. Ik keek weer om me heen en de mensen waren er weer in de steeg, alsof er niks was gebeurt. "Waar gaat u naartoe." Schreeuwde ik tegen de man die wegliep. Ik stond op en rende achter de man aan, maar ik was hem meteen kwijt. Ik rende het steegje uit en was opeens in een groot open veld. Het was er heel erg vredig, anders dan in het steegje. De zon was niet opgekomen, maar het was wel ochtend. Ik liep naar een grote boom en ging er rustig zitten. Keek naar het open veld en zag opeens mijn moeder het veld oplopen. Het leek erop alsof ze op iemand wachtte. Ze had bruine haren die tot haar schouders kwamen, die pakte bij elkaar en deed ze in een staart. Ze had ook een zwart gewaad aan, en ook een stok in haar hand. Ze stopte met ijsberen en keek naar de 5 mannen die haar richting opliepen. De man die ik kwijt was. Was er nu ook. Hij was met 4 zwart geklede mannen aangekomen. Ze vroegen iets aan haar. "Waar is ze?" Zei een van de mannen. "Dat vertel ik je nooit." Zei mijn moeder. Een van de mannen zei tegen de man in de steeg dat hij nu weg moest gaan. Hij vertrok en ik dacht dat ik een traan zag. De andere 4 mannen bleven achter bij mijn moeder. "Je vertelt nu waar ze is anders zie je haar nooit meer terug." Zei een van de mannen kwaad. "Nee. Jullie doen haar niks." Zei mijn moeder kwaad. "Als je niet mee wilt werken dan ruimen we je wel op." Zei een andere man. Een man pakte een stok uit zijn gewaad en richtte het op mijn moeder. "Je verteld het nu!" Schreeuwde de man. "Nooit." Zei mijn moeder kwaad. "Avada Kedavra!" Schreeuwde de man en er kwam een groene vlam tegen mijn moeder aan. Ze viel neer op de grond. Op dat moment zag ik mijn moeder doodgaan.

Toen werd ik wakker….

Ik schreeuwde zo hard, dat mijn moeder binnenkwam. "Gaat het liefje?" Zei mijn moeder bezorgd. "Ja. Het was maar een droom." Ik was hijgend en bezweet rechtop gaan zitten. En dacht na wat ik net had gedroomd. Ik rilde helemaal. "Nee mama. Het was een nachtmerrie."

Reacties: