FanFic.nl

Pokémon: The adventure of Red, Green, and Blue!

Hoofdstuk 13: Weepinbellin' to the Lighthouse!

Red, Blue en Green liepen door een bos, en waren weer eens verdwaald. Het is alweer één maand geleden dat de drie kinderen vertrokken uit Pallet Town. En er is veel gebeurd sinds die dag, ze hebben alledrie twee bagdes verdiend. ''Het pad moet toch ergens zijn..'' zei Red vermoeid.
''Alles is ergens, Red.'' zei Green wijs.
''Koppen dicht! Ik moet een nieuwe Pokémon vangen, Red loopt alweer op me voor.. Red?'' vroeg Blue rustig.
''Ja?'' zei Red, met zijn armen tegen zijn hoofd, als een soort leuning.
''Stop met goed zijn, Ik zal ook drie Pokémon vangen, Aan de kant en kijk hoe Ik aan het werk ga..'' zei Blue, hij rende weg, Green en Red liepen hem maar achterna. Blue rende steeds verder weg, tot er licht te zien was. Blue eindigde op een groot strand, vol met palbomen. Het zag er prachtig uit, de hele zon was oranje en scheen, maar daar kwam Blue niet voor. Red en Green kwamen ook aangerend, terwijl Blue hevig in het rond keek. ''Kijk daar, Blue. Vang die Pokémon!'' riep Green, terwijl hij naar boven wees. Blue keek, er hong een soort bes, met een enorme mond aan een boom. Blue pakte een stok op, en gooide die naar de Pokémon. De Pokémon viel boos naar beneden, en Blue greep zijn Pokédex.

''Weepinbell, de Vliegenvanger Pokémon. Weepinbell hangen aan de bomen, meestal doen ze niets als er mensen voorbij komen. Soms kwijlen ze op Mensen, om ze te plagen.'' vertelde Dexter.

''Vliegenvanger of Pestkop, Je blijft een Pokémon en Ik zal laten zien wat ik kan doen..'' riep Blue, terwijl hij een Pokéball naar Weepinbell gooide. Weepinbell werd door de Pokéball opgezogen, en die begon te schudden. Het duurde niet lang, tot de Pokéball stopte, en Blue had een Weepinbell gevangen. ''Pak aan, Red!'' riep Blue hard.
''Oh nee, wat erg. Red red, en snel.'' zei Red, sarcastisch. Blue gooide de Pokéball van Weepinbell in de lucht, en Weepinbell kwam eruit. Weepinbell sprong op Blue's hoofd, en begon erop te zuigen. Op dat moment hoorden de drie kinderen gerommel in de lucht, het begon te regenen, met hevige bliksem. Het werd ook donkerder, waardoor Green verblind werd door een vel licht. ''Jongens, een Vuurtoren! Daar kunnen we vast schuilen, en ook weer eens contact maken met Professor Oak!'' riep Green.

De drie Jongens stonden naar een paar minuten lopen, voor de grote vuurtoren, die zich bevond op een enorme klif. Green drukte op een bel, waardoor er tientallen bellen begonnen te rinkellen. De drie kinderen deden een stap achteruit van schrik, een stem zei: ''Welkom, Ik ben Bill.'' door een klein apparaat. ''Hallo, Bill. Zouden we hier mogen schuilen, en een telefoon mogen gebruiken?'' vroeg Blue, op zijn beleefdste stemmetje.
''Als je het zo vraagt kan Ik geen nee zeggen, kom maar binnen.'' zei Bill door het kleine apparaat, de enorme deur ging open. De drie kinderen liepen naar binnen, daar zagen ze een Telefoon staan. De drie renden er naar toe, de deur sloot uit zich zelf, Red drukte een paar knoppen In. Na een paar seconden verscheen Oak op het enorme scherm, ''Hallo, Oak.'' zei Red arrogant.''
''Hallo, kinderen. Hoeveel Pokémon hebben jullie nu al gevangen?'' vroeg Oak.
''Ik heb heb er drie, Professor. Charmander, Pikachu en Staryu.'' vertelde Red.
''Ikke twee, Ivysaur en Gyarados.'' vertelde Green daarna,
''Zo zo, Een Gyarados! En jij, Blue?'' vroeg Oak.
''Ik heb er.. Twintig, Oak!'' riep Blue.
''Let niet op meneer Blue, hij heeft er drie. Wartortle, Pidgey en Weepinbell.'' zei Green boos. ''Oké, haha. Dag Jongens!'' riep Oak, het scherm ging uit.

Op dat moment kwam er een enorme Bulbasaur de kamer binnen, met de grote van een Mens! ''Rennen, Jongens. Een Mega-Bulba!'' riep Green.
''Nee, jongens. Ik ben het, Bill. Ik zit vast in dit kustuum!'' riep Bill. ''Heeft één van jullie misschien een Vuur-Pokémon? Gebruik hem om dit pak open te maken!''
''Nu, Charmander!'' riep Red, terwijl Charmander uit de Pokéball vloog. ''Charmander, Ember!'' Charmander schoot een krachtige Ember naar het pak, maar het was niet genoeg. ''Kom op, Charmander!'' riep Bill. Charmander's mond ging steeds meer open, en kon niet wijder zijn. De kleine Ember, veranderde In een sterke Flamethrower. Charmander's mond, waar een krachtige vuur straal uit kwam, werd wit, net als de rest van zijn lichaam. Charmander was helemaal wit, en begon te groeien. De drie wisten wat dat betekende, Charmander was aan het evolueren. Charmander groeide tot een krachtige Charmeleon, waardoor het pak uitvloog. ''Bedankt, Jongens. Ik ben Bill, Jullie mogen hier zo lang blijven als jullie willen, Heel erg bedankt, nogmaals. Jullie mogen hier eten, slapen, in bad, douchen, alles! Let niet op mij, Ik moet nu weg. Doe alsof Je thuis bent..'' vertelde Bill, de kinderen hadden een nieuwe vriend erbij. Nu konden ze eindelijk naar een warm bed.

Reacties:

Soragek zei op 18 juni 2010 - 21:14:
Coole epi!!!
heb er niets meer aan toe te voegen