Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd} » 55. This isn't the solution
There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}
55. This isn't the solution
Lena P.O.V.
Ik zag Malfidus een aantal keer verward met zijn ogen knipperen, voor hij omhoog schoot. Of nou ja.. omhoog probeerde te schieten. De onverwachte beweging zorgde er voor dat hij van het bureau viel. Harry en Ron liepen naar hem toe, grepen hem bij zijn armen en tilden hem terug op het bureau, waar ze hem in een zittende positie dwongen.
“Zo Malfidus. We gaan jou even een paar vraagjes stellen. En om zeker te weten dat je eerlijk antwoord geeft, geven we jou dit even.”¯ Zei Ginny, terwijl ze het flesje veritaserum omhoog hield. “Lena, de eer is aan jou.”¯ Ik grijnsde, nam het flesje van haar aan en liep naar Malfidus toe, Fred stond vlak achter me. Met enige moeite slaagden we er uiteindelijk toch in om Draco het veritaserum te laten drinken. Na een aantal testvragen, waar we het antwoord al op wisten, was het tijd voor de echte vragen. Ik ging voor Malfidus staan, mijn handen in mijn zij en mijn blik strak op zijn gezicht gericht.
“Malfidus, vertel eens.. Waarom heb je zo een bloedhekel aan alles wat met dreuzels te maken heeft? Is het misschien omdat een dreuzel je hart gebroken heeft?”¯ Hij liet verslagen zijn hoofd zakken.
“Ja. Antwoordde hij zacht. Ja, dat is de reden waarom.”¯ Hij keek op en tot mijn schrik zag ik tranen in zijn ogen.
“Hoe heet ze?”¯ Vroeg ik zacht.
“Sophie. Sophie Kingsleigh.”¯ Ik hapte naar adem.
“Hoe ziet ze er uit?”¯ Hij liet zijn hoofd weer zakken.
“Ze was het mooiste meisje wat ik ooit heb gezien. Ravenzwart haar en felle, blauwe ogen, die tot in je ziel doordringen.”¯
“Wat is er gebeurt?”¯
“Ze.. Ze verhuisde naar de andere kant van het land. Ze had beloofd contact te houden, maar ze brak haar belofte.”¯ De tranen liepen nu over zijn wangen en ik keek hulpeloos naar Fred. Hij keek net zo verbaasd als ik me voelde.
“Ze brak haar belofte niet zomaar, Draco.”¯ Hij keek me verbaasd aan, misschien omdat ik zijn voornaam gebruikte. Misschien omdat ik het over Sophie had. Ik wist niet precies waarom. “Ze wilde haar belofte niet breken. Maar haar ouders kwamen om. Na de dag dat ze dat hoorde.. ze was niet meer hetzelfde. Alleen nog een leeg omhulsel van zichzelf. Het breekt me iedere keer als ik haar zie.”¯
“W-waar ken j-je haar van?”¯ Zijn grijze ogen boorden zich in de mijne, die nu ook volliepen met tranen. De herinnering aan het meisje dat altijd mijn beste vriendin was geweest, brak mijn hart.
“Ze was mijn beste vriendin. Dat is ze nog steeds.”¯ Ik keek Fred aan. “Maak hem los.”¯ Gelukkig luisterde Fred meteen, en losten de touwen op. Ik ging naast Malfidus op het bureau zitten en luisterde naar de stilte die in het lokaal hing. Mijn blik gleed van Fred naar George, Harry en Ron. En toen naar de drie meiden, die elk opvallend vochtige ogen hadden. Ik had niet gedacht dat Draco Malfidus ons ooit nog eens aan het huilen zou krijgen, maar het was hem toch gelukt. Ik legde mijn hand op zijn rug en hij maakte een onverwachte beweging, alsof hij zich van me af wilde wenden.
“Ik denk… Dat we alles wat er gezegd is hier in dit lokaal moeten laten.”¯ Iedereen keek verbaasd naar Harry. Draco keek hem dankbaar aan.
“Bedankt Potter.”¯
“Ik was nog niet klaar. Daar zit wel één voorwaarde aan vast. Malfidus, jij laat vanaf nu iedereen met rust. Je bemoeit je met je eigen zaken, scheldt en vervloekt geen dreuzeltelgen meer, begrepen?”¯ Malfidus knikte. “Goed, dat is dan geregeld. Maar wanneer je ook maar een keer iets laat ontglippen, is je geheim niet meer veilig.”¯ Na die woorden verliet iedereen, behalve Fred, Draco en ik, het lokaal. Ik zat nog steeds op het bureau, naast Malfidus, terwijl Fred achter me stond.
“Weet je, als je wilt.. kunnen we haar opzoeken. Het hoeft niet, maar- ik denk dat ze dat heel fijn zal vinden. Ik probeer haar al zo lang op te vrolijken.. misschien dat jij kunt helpen.”¯ Nu stond ik ook op en ik begon richting de deur te lopen. Er was nog geen woord uit Malfidus’ mond gekomen. “Denk er over na, Draco. Als je een besluit hebt genomen, ga dan op zoek naar mij of Fred. Iedereen die hier was weet waar ze ons kunnen vinden.”¯ Samen met Fred verliet ik het lokaal en liep ik, samen met Fred naar de grote zaal. Het was tijd voor de lunch.
Mijn ogen bleven bijna constant op de deur gericht, tot Fred me zachtjes in mijn hand kneep.
“Lena, geef hem nou even de tijd. We zijn achter zijn grootste geheim gekomen, hij is er achter gekomen dat jij Sophie’s beste vriendin bent, hij moet zijn hele gedrag aan gaan passen en zich voor bereiden op de vragen die daar door komen en dan moet hij er ook nog over na gaan denken of hij Sophie wilt zien.”¯ Ik zuchtte.
“Je hebt gelijk.”¯ Hij sloeg zijn arm om me heen en ik keek naar George en Angelique die tegenover me zaten. Ook zij waren opvallend stil, net zoals Harry, Ginny, Ron en Hermelien. Niemand had gedacht dat het gesprek met Malfidus zoveel invloed op ons zou hebben. Ik kom merken dat Marcel, die naast Ginny zat, zich af vroeg wat er met ons aan de hand was, net zoals Leo, die naast Fred zat.
Na de lunch liep ik met Fred naar het zwarte meer, waar we op de oever gingen zitten. Hij streelde zacht met zijn handen door mijn haar en ik sloot genietend mijn ogen. Plots klonk het gelach van Korzel en Kwast ergens achter ons, gevolgd door Malfidus, die met een grafstem sprak.
“Ik meen het jongens. Ik ben klaar met pesten. Wat jullie doen maakt me niet uit, maar ik ben er klaar mee.”¯
“Kom op Draco,”¯ Klonk nu de stem van Patty Park. “Je weet dat je vader je onterft als hij dit hoort.”¯ Er kwam geen antwoord. “Draco?”¯
“Hij heeft me nooit gewild. Alles wat ik doe is verkeerd in zijn ogen.”¯ Na die woorden kwamen Malfidus’ voetstappen steeds dichterbij. Ik zag hoe hij ons voorbij liep en richting de waterkant liep. Toen kreeg ik door wat hij van plan was. Gelukkig was Fred me voor en greep hij Malfidus al bij zijn armen.
“Ben je gek geworden?!”¯ Ik draaide me om, om te zien dat de Zwadderaars, die zichzelf Draco’s ‘vrienden’ noemden, verdwenen waren. Ik richtte mijn aandacht weer op Fred en Draco. “Wat was je van plan? Je weet dat je daar nooit levend uit komt, toch?”¯ Ik liep naar ze toe en loodste Draco mee naar de plek waar ik zojuist met Fred had gezeten.
“Ga zitten.”¯ Hij deed wat ik vroeg, als een mak lammetje. Ik ging aan Draco’s ene kant zitten en Fred aan de andere kant. “Draco, je weet dat zoiets niet de oplossing is.”¯ Ik keek opzij en zag dat Malfidus zijn hoofd in zijn handen verborg en zijn schouders schokten. Ik legde mijn hand voorzichtig op zijn rug. “Ook al lijkt het nu het beste, jezelf van deze aardbodem laten verdwijnen is niet de oplossing. Geloof me, ik kan het weten.”¯ Ik voelde Fred’s hand op mijn wang en keek hem aan, met mijn ogen beloofde ik hem dat ik het later uit zou leggen, en hij knikte begrijpend. Op dat moment richtte Malfidus zich op en keek hij me met betraande ogen aan.
“Hoe bedoel je?”¯
“Ik ben niet altijd zo gelukkig geweest als ik nu ben.”¯
Reacties:
o spoken uit het verleden...