FanFic.nl

Emily's 1ste jaar op Zweinstein

Hoofdstuk 3. Onderweg

Zonnestralen schenen door de donkere gordijnen, rustig opende Emily haar ogen. Het was stil in huis, haar moeder was werken tot s’avonds laat dus was ze de hele dag alleen. Er sprongen tranen in Emily’s ogen. Was het een droom geweest? Een mooie droom? ‘Hou op met huilen!’beveelde ze zich zelf. ‘ Huilebalk, logisch dat niemand me leuk vind! Ik kan alleen maar huilen.’Emily wreef in haar ogen, zou Hagrid echt bestaan? En die toverschool Zweinstein? Waar zou die liggen en waarom had ze er nooit van gehoord? Emily zuchtte diep, rustig stapte ze haar bed uit. Ze rukte wat oude kleren uit haar kast. Ze had eigenlijk nooit leuke kleren gehad, meestal kocht haar moeder haar kleren bij een tweedehands klerenwinkel en zei ze dat ze maar blij ermee moest zijn. Het maakte haar inmiddels niet meer uit wat ze aan had als het maar een beetje pasten. Rustig liep ze de trap af. Je hoorde een echo van de krakende treden in het lege huis, maar Emily was de stilte gewend. De keukendeur ging piepend open en er lag wat oud brood op de tafel en… Nee! Dat kon niet! Er lag geld op de tafel! Zoals haar moeder gisteravond had gezegd! En ook niet zo weinig wel honderd euro! Was het dan echt? Was Hagrid echt? Was de toverschool echt? Was alles echt dat Hagrid haar had verteld? Was ze een heks? BAM BAM! Emily viel bijna van de schrik om. Zou het Hagrid kunnen zijn? Emily sprintte naar de deur en maakte hem zo snel mogelijk open. Ja! Ja, de harige grote reus stond weer voor de deur! ‘Hoi Hagrid,’zei ze enthousiast. Ze voelde zich hartstikke gelukkig en blij. Niemand kon het gevoel van haar weg nemen zelf haar moeder niet. ‘Hallo Emily, klaar om te gaan?’ zei Hagrid en je zag nog maar net onder het harige gezicht dat hij lachte. ‘Waar naar toe?’ Emily schaamde zich een beetje dat ze dat niet wist als haar moeder het nou had verteld har ze dat gevoel niet. ‘Hebt je moeder je dat niet verteld?’ vroeg Hagrid verbaast. ‘N-nee, niet echt.’ Emily’s hoofd werd rood. ‘Dreuzels, ze leren het ook nooit,’mompelde Hagrid. ‘We gaan je schoolspullen voor Zweinstein halen, Emily.’ ‘Echt?’ vroeg ze voor de zekerheid. ‘Ja echt, pak het dreuzelgeld en kom mee,’ Hagrid lachte een beetje flauw. Emily deed wat hij zei en griste het geld van het aanrecht, ze rende richting de deur gooide hem dicht en sloot hem snel af.
Hagrid was niet op een bezem of vliegend of een andere vreemde manier. Hij was gewoon te voet, tenminste dat dacht Emily. Opeens viel haar wat te binnen, Hagrid had het al een aantal keer over dreuzels gehad maar wat zijn dat? Even aarzelde Emily. ‘H-Hagrid? Wat zijn dreuzels?’ vroeg ze voorzichtig. Hagrid lachte. ‘Dreuzels zijn niet magische mensen. Mensen die niet kunnen toveren snappie?’ ‘Ja, ik denk van wel. Bedankt.’zei Emily terwijl ze de straat uit liepen. ‘En- en waar gaan we eigenlijk naar toe?’ ‘Zo zeg jij bent nieuwsgierig,’ lachte Hagrid. ‘Sorry, het sp-,’ maar Emily’s zin werd door Hagrid onderbroken. ‘Nee, nee, nee. Je hoeft je niet te verontschuldigen. Want je weet het nog niet goed.’ Emliy was opgelucht dat Hagrid al die vragen niet erg vond, haar moeder had haar allang op haar kop gegeven als ze al een vraag had gesteld. ‘Nou,’begon Hagrid. ‘Als eerst gaan we naar de trein en met de trein gaan we naar Londen, voor jou toverspullen kopen.’ ‘Okè.’ Emily was nogal verbaast ze was een keer eerder in Londen geweest, maar had geen een winkel gezien waar je toverspullen kon kopen. Maar als Hagrid het zei dan was het vast wel waar, misschien lag het ergens in een zijstraatje. ‘Hagrid hoe is het op Zweinstein? Ik bedoel is het mooi?’ Hagrid kreeg een brede lach op zijn gezicht. ‘Het is prachtig,’zei hij. ‘De mooiste plek op aarde!’ Emily probeerde het zich voortstellen , een groot kasteel midden in een bos of op een hoge berg. ‘Daar is het treinstation,’zei ze en wees naar een klein treinstation waar een kaartjes automaat en een huisje stond waar je onder kon schuilen. Er stonden een stuk of vijf mensen. Hagrid rommelde wat in zijn zakken. ‘Hier na al die tijd snap ik nog altijd niks van die dreuzelapparaten,’mompelde Hagrid en gaf haar wat muntjes. ‘Ik ook niet zo, ik ben pas een keer met de trein geweest,’ bekende Emily tegelijk met die zin voelde ze een steek in haar rug. Ze draaide zich om en zag dat een van de mensen die op de trein stond te wachten een van de meisjes van twee dagen geleden was. Direct draaide ze zich weer om. ‘Laat me eens kijken,’mompelde en begon de tekst te lezen op het “dreuzelapparaat”� zoals Hagrid het noemde. Ze tikte de plaats van bestemming aan Londencentrum, twee personen, ze keek uit een ooghoek naar Hagrid waarschijnlijk had hij twee plekken nodig in de trein. Het koste uiteindelijk zeven euro vijftig voor een routeoer. Hagrid en Emily liepen naar de andere mensen en sloten zich daarbij aan. ‘Hoi,’zei Emily kort af tegen het meisje, maar ze zie niks terug. ‘Kan je haar?’ vroeg Hagrid terwijl ze op de trein wachtte. Emily kreeg het een beetje warm, ze kon moeilijk zeggen: ‘Ja, dat is een van de meisje die me ooit eens in elkaar geslagen heeft.’ ‘Ja, ze is een soort van verre kennis,’ besloot ze maar te zeggen, hopelijk had hij niet door dat ze niet helemaal de waarheid sprak. Hagrid keek haar heel even goed aan en fronste. ‘Goed als jij het zegt,’ zei hij uiteindelijk. Er viel een stilte, die Emily nogal ongemakkelijk vond maar Hagrid zo te zien niet. Hij pakte een krant die op het bankje lag op dat moment kwam de trein aan. Emily keek op de kaartje voor het trein nummer. ‘Deze trein moeten we nemen,’ zei ze toen de trein net stil stond. Ókè, laten we dan maar gaan. Met zijn twee liepen ze de trein in Hagrid paste maar net tussen de deuren. Ze zochten een plaatsje dat nogal makkelijk was omdat er bijna niemand in de trein zat. De trein begon weer te rijden na twee minuutjes stilstaan. ‘Weet je,’begon Hagrid na een tijdje. ‘Volgens mij zit je bij de tweede zoon van Harry in het jaar.’ ‘Uhmm, wie is Harry?’ vroeg Emily voorzichtig. ‘Ik vergeet het steeds. Harry Potter. Misschien wel een van de grootste en beroemdste tovenaar uit onze wererd, de toverwereld. Hij heeft jeweetwel verslagen in een duel. En heeft wel twee keer de vloek des doods overleeft!’ Hagrid klonk nogal enthousiast. ‘De vloek des doods? Een spreuk waarmee je iemand kun doden?’ ‘Ja, maar hij is eigenlijk verboden.’ ‘En wie is jeweetwel? Is dat een of andere slechte tovenaar?’ ‘Ja, de slechtste ooit! Tenminste dat vind ik.’ ‘En heeft jeweetwel ook een naam?’ Emily vroeg het voorzichtig. ‘Uhmm ja. Maar, nou goed dan Voldemort,’ Hagrid huiverde. ‘Na al die jaren kan ik zijn naam nog altijd niet zeggen,’mopperde hij op zichzelf. Remmen piepte. ‘Londencentrum.’ Klonk de stem van een vrouw. ‘Hier moeten we uitstappen,’zei Emily en sprong van de bank en Hagrid volgende haar de trein uit.

Reacties: