FanFic.nl

Doubt

#5

Carlisle en zijn gezin brachten ons naar binnen en ik had mijn ogen uitgekeken. De tv die in de woonkamer stond was minstens drie keer zo groot als ik! En de boxen van de stereo waren zelfs nog hoger dan mijn papa.
Terwijl ik rondliep en overal naar staarde, waren de anderen in de zetels gaan zitten.
"Hoe oud is ze nu, Richard?" vroeg Esmé.
"Zes, maar soms kan ze me onder tafel praten als een volleerde puber."
"Is ze niet wat klein voor een zesjarige?" Ik draaide mijn hoofd in de richting van het geluid, en zonder zoeken boorde ik mijn ogen in die van Carlisle.
"Ik ben niet klein. Ik ben ongroot."
"Kijk, dat is nu dus predies wat ik bedoel," grinnikte mijn vader, "tja, ze is misschien niet groot, maar ze is behoorlijk pienter. Ik wed dat ze, als ze haar best zou doen, zelfs jullie te slim af zou kunnen zijn." Emmett lachte schamper, hij lachte me echt uit. Ik draaide mijn hoofd terug weg en rolde met mijn ogen. Stomme Emmett.
Plots zag ik de afstandsbediening van de tv liggen. Man, wat een massa knopjes!
"Jay, afblijven." Ik had mijn hand amper uitgestoken naar het prachtige ding, maar papa had het toch al gezien.
"Laat haar maar spelen, het kan geen kwaad," suste Rosalie. Ik lachte mijn engelenlachje naar Rosalie en zag hoe ze opnieuw voor me smolt. Ik graaide het toestelletje meteen van de tafel en ging met mijn benen gekruist op de grond zitten om het te bestuderen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.