FanFic.nl

What's true love?II (AFGEWERKT!!!)

geen gelukkig weerzien

“Wat wil je, Malfidus?”� snauwde ik bruut. Zijn dunne wenkbrauwen gingen omhoog terwijl hij slepend zei: “oh Kom op Joan,niet zo vijandig. Ik was je schoonvader ooit.”� Een gevoel van woede borrelde in me op, hoe durfde hij, waar haalde hij verdorie het lef.
“er uit!”� zei ik kort.
“Joan och, ik hield zoveel van Draco als dat jij dat deed.”� Zei ij, wetende dat die naam me aan flarden scheurde. Dat die naam als een mes door me ging, zeker als hij die uit sprak. Er vormde zich kleine bobbeltje op mijn armen en mijn haren gingen rechtstaan. Een koude rilling gleed door me heen.Mijn lichaam voelde zwak, maar binnenin me werd een vuur aangewakkerd, een vuur van woede.”�Het verschil is dat jij van hem hield, en ik van hem hou!”�
“Joan, dat is niet mooi van je!”�
“niet mooi? Jij hebt moord op je geweten en je verwijt mij dat mijn reactie niet móói is?!”�
“hij was mijn zoon!”�
“hij is mijn ziel!”�
“Als je zo van hem hield, waarom spuwde je de naam Malfidus dan zo?”�
“hij was alles behalve een Malfidus!”�
“Hij veraade jou Joan, niet mij!”�
“Wat doe jij hier?”� klonk het van achter me. Fred’s ogen gloeide van de woede die ik in mij voelde. Lucius keek hem even aan en grijnsde dan gemeen naar me. “Ik wist wel dat je hem zou bedriegen.”�
“wat?”�
“Draco”� en daarop knikte hij naar Fred. Alsof hij daarmee mijn grootste angsten bevestige sloeg mijnhart nog sneller, niet meer in woede, maar in twijfel en angst… “DER RUIT JIJ! Schreeuwde George. “Kom op, Joan, de Wemels zijn toch niet aan jou besteed?”� Voor ik kon reageren, stapten de jongens op hem af en namen hem elk aan een arm omhoog. Niet tegen hem omgewassen, liet Lucius hem door de jongens naar buiten sleuren, me doordringend en licht grijnsend aanstarend, terwijl een traan uit mijn ooghoek glipte.

Reacties: