FanFic.nl

Calleigh & Ramay

22

de volgende dag werd ik omhoog gehesen door Lindir.
'Calleigh, kom n's mee.' Hij nam me mee naar een bogensnijder.'Dat kan jij ook,'zei hij. Ik knikte.
'Doe n's.' Ik kreeg een stuk hout in mijn handen gedrukt, en een mesje.

Toen ik alles ingepakt had, maakte ik Legolas maar wakker. 'Wakker worden,' fluisterde ik. Hij kwam geeuwend overeind. 'Goeiemorgen. Iets eten?' vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd en steeg op. Ik klom op Ramay. 'We gaan naar Rivendell, Calleigh ophalen,' zei ik en spoorde Ramay aan. 'Kom op, je mag weer rennen,' lachte ik toen ze brieste. En ze schoot gelijk in de hoogste versnelling. 'Niet zó hard!' gilde ik.

'Zo iets?'vroeg ik.
'Mon Dieu!' een zuiderling, dat was duidelijk. 'Ik zou zo bij je in de leer kunnen!' Ik zuchtte en rolde met mijn ogen.
'Niet zeuren. Moet ik de draad ook nog doen?' Ze knikte.
'Goed.' Ik pakte een haar ,en trok 'm uit mijn hoofd. 'De haar van de maker zorgt voor stevigheid, en de boog is gezegend,'legde ik uit.

Even later stormden we Rivendell binnen. Ik zag Calleigh al staan. 'Calleigh!' gilde ik. Ze keek stomverbaasd om. Ik zwaaide naar haar en Ramay liep met me mee naar haar toe. 'Alles goed?' vroeg ik.

'Wat moet jij nou weer?'gromde ik. Ze keek me verbaasd aan. 'En wat gaat het jou aan, hoe het met me gaat?' Ik hoorde hoe Lindir zacht zei: 'Calleigh, rustig!' Maar ik was niet rustig. Ik was pissig!

'Kalm aan,' zei ik en ik legde mijn hand op haar schouder. 'Wat ga je nou weer doen, ga je me rustig maken en hypnotiseren?! Ga je me genezen?! Mevrouw Ramay-ik-ben-zo-geweldig?!' gilde ze. Ik deed een stap achteruit en keek haar gekwetst aan. Die was pijnlijk. Ik deed nog een stap achteruit en de tranen sprongen in mijn ogen. Ik zag dat ze schrok en ik rende weg. 'Nou je zin?!' hoorde ik Legolas nog snauwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.