FanFic.nl

Nobody's wife.

Epiloog

Mijn arm door die van Micah. Micah in een net, zwart pak, ik in een witte jurk. Samen schreiden we over het middenpad. Alle mensen staan op. Ik glimlach, ik voel me mooi. In mijn haar zit gekruld en het is opgestoken. Een cd begint te spelen. We lopen door, mijn glimlach lijkt te groot voor mijn gezicht. Een klein meisje, mijn nichtje, loopt voor ons uit en gooit rozenblaadjes in de lucht. De kerk is mooi versierd. Honderden bloemen, ze staan overal, allemaal wit en zachtroze. We zijn aan het einde van het middenpad gekomen. Micah haakt zijn arm uit de mijne. Hij buigt zich naar me toe.
“Als ik geen gay was geweest, stond ik daar op je te wachten”� fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach, en druk een kus op zijn wang.
“Ik hou van je”� fluister ik terug. Micah glimlacht, en gaat in de voorste bank zitten. Ik loop door. Ik ga naast hem staan, en hij kijkt me aan met zijn mooie bruine ogen. Een priester staat voor ons. De muziek stopt, en de priester begint te praten. Ik volg de helft maar. Dan komt de gelofte.
“Neemt gij, Bill Kaulitz, Katy Schneider tot uw wettige echtgenote en beloofd u er altijd voor haar te zijn, tot de dood u scheid?”� Bill knikt.
“Ja.”� Mijn glimlach wordt nog groter, voor zover dat mogelijk is.
“Neemt gij, Katy Schneider, Bill Kaulitz tot uw wettige echtgenoot en beloofd u er altijd voor hem te zijn, tot de dood uw scheid?”�
“Ja.”�
“Dan mag u nu de bruid kussen.”� Dat laat Bill zich geen tweede keer zeggen en ik voel zijn zachte lippen op de mijne. Ik leg mijn handen in zijn nek en laat me opgaan in de kus. Achter ons wordt er geklapt. Ik laat Bill los.
“In you shadow I can shine.”� Zingt hij zachtjes.
“I’m never gonna be nobody’s wife”� zing ik weer. Hij glimlacht. Ik pak zijn hand vast en knik zachtjes. Hij glimlacht, en we beginnen te rennen, de kerk uit, ons leven tegemoet.

Reacties: