FanFic.nl

Doin' it the Slytherin way [HP]

Quinze, family reunion

de foto is Chris ja, Chris' uiterlijk is nu dus veranderd in bruin haar ;$. Eigenlijk is het Josh Hartnett. Ik heb gister Pearl Harbor gekeken en vond hem heeel hot, dus ik moest hem wel even in mijn verhaal zetten =3

Don't act like you're not impressed.

Eloïse pov
‘Waarom hebben we Blaise nodig?’ vroeg ik verbaasd.
‘Hij kent hem goed,’ verklaarde Chanel.
‘Oh, oké,’ antwoordde ik.
We liepen met zijn vieren naar de Common Room, waar we Blaise en Draco vonden.

Draco pov
Ik besloot om maar te beginnen aan het huiswerk voor Charms en Blaise deed hetzelfde. Na tien minuten kwam zij binnen met haar vriendinnen.
‘Blaise, kunnen we je even spreken?’ vroeg Chanel.
‘Of course,’ antwoordde Blaise en hij liep met ze mee. Een stukje verderop, zodat ik ze niet kon horen. Ik zag wel dat Eloïse opgewonden aan het praten was, en toen ze klaar was grijnsde Blaise. Hij liep naar me toe.
‘Ik moet even iets regelen met de dames,’ zei hij grijnzend tegen me.
‘Wat dan?’ vroeg ik gretig. Iets té gretig.
‘Can’t tell, I’m sorry,’ antwoordde Blaise verontschuldigend.
Ik zag dat de meiden weg waren, en toen ze terug kwamen hadden ze hun uniformen niet meer aan. Ze hadden gewone kleren aan. Damn, ik wilde echt weten waar ze het net over hadden! Maar voor ik dat kon vragen, waren ze al weg. Ik ging teleurgesteld maar weer verder aan Charms.

Eloïse pov
Chanel vroeg of we even met Blaise konden praten en hij kwam. Ik legde hem uit wat we wilden doen en Blaise grijnsde.
‘We gaan ons even omkleden,’ zei Chanel toen en wij verdwenen naar onze kamer.
‘Waarom kleden we ons ook alweer om?’ vroeg ik lachend.
‘We kunnen moeilijk in dit afschuwelijke uniform naar een paar hotties gaan,’ antwoordde Brooke terwijl ze minachtend naar haar uniform keek.
‘Lijkt het dan niet alsof we teveel moeite doen?’ vroeg ik.
‘We gaan ook niet in galakleren,’ zei Em lachend, ‘gewoon iets simpels.’
Dus dat deden we. Ik trok een jurkje aan met daaronder een paar lage zwarte Converse. Ik zag dat Brooke die ook had, maar dan in het knalgeel.
‘Die zijn echt vet!’ riep ik en ik wees naar Brookes schoenen.
‘Thanks,’ antwoordde ze met een lach.
‘Come on, let’s get ‘em girls,’ zei Chanel toen we klaar waren.
We liepen lachend on ze kamer uit, de Common Room in, waar we Blaise meenamen naar buiten.

Bij het meer aangekomen zagen we tot onze opluchting dat Chris er nog was. We liepen naar ze toe, Blaise en Chanel voorop.
‘Ey, Chris,’ riep Blaise naar hem.
‘Ey, Blaise,’ riep Chris terug, terwijl hij opstond en naar Blaise toeliep, ‘tijd niet gesproken, man.’
‘Vind je ’t gek, ’t was vakantie!’ antwoordde Blaise lachend.
‘Nou en,’ zei Chris lachend, ‘en is ’t weer goed tussen Chanel en jou?’
‘Ja, dankzij de geweldige Em hier,’ zei Blaise met een grijns.
‘Ah, oké,’ antwoordde Chris, ‘hi Em, Brooke, Chanel en...?’
‘Eloïse,’ zei ik vriendelijk, ‘Eloïse Hautain.’ Ik schudde zijn hand.
‘Nice meetin’ ya,’ zei hij en hij gaf me een knipoog, ‘dit zijn m’n vrienden; James en Thomas.’ Ze stonden op om me een hand te geven. Ze waren stuk voor stuk knap en gespierd. James had karamelkleurig haar en een lichte huid, Thomas had blond haar en een gebruinde huid. Je kon wel zien dat hij op vakantie was geweest, of zoiets.
‘Oh, en daar komt Michael aan,’ zei Chris.
Bij de naam Michael draaide ik me met een ruk om. Het kon toch niet... Michael... nee toch? Het was hem wel! Ik rende op hem af en knuffelde hem.
‘Michael!’ riep ik blij uit.
‘Eloïse?’ vroeg hij verbaasd toen ik hem half plette.
‘Jullie kennen elkaar?’ vroeg Chris verbaasd toen we weer naar de rest toeliepen.
‘Ja, Michael is mijn neef,’ zei ik lachend.
‘Oh, oké,’ antwoordde Chris, nog altijd verbaasd, ‘maar jullie hebben niet dezelfde achternaam...?’
‘Zou wel moeten,’ zei Michael lachend, ‘Eloïse is ook een Wilkes, maar die achternaam vond ze niet mooi genoeg, dus heet zij Hautain. Net zoals haar moeder, mijn tante.’
‘Oh, oké,’ zei Chris.
‘Je hebt me nooit verteld dat je zo’n knappe neef had,’ fluisterde Brooke in mijn oor.
‘Sorry,’ fluisterde ik in haar oor. Toen richtte ik me weer tot Michael; ‘maar, Michael, waarom zag ik je gisteravond dan niet, toen ik werd ingedeeld?’
‘Ik had strafwerk,’ antwoordde hij lachend.
‘Toen al?’ vroeg Em verbaasd.
‘Je wil niet weten wat hij vorig jaar allemaal geflikt heeft,’ zei Chris lachend, ‘maar ik moet toegeven, dit is een nieuw record.’
‘Jammer genoeg,’ zei James.
‘Hoezo?’ vroeg Brooke.
‘Het vorige record was de tweede dag strafwerk,’ zei James lachend, ‘dat stond op mijn naam.’
‘Hebben jullie een wedstrijd wie het eerst strafwerk krijgt?’ vroeg Em verbaasd.
‘En het meest,’ voegde Thomas er lachend aan toe.
‘Stelletje gekken,’ lachte ik.
‘Wat zei je?’ vroeg Chris nep-beledigd.
‘Volgens mij noemde ze ons gekken, Chris,’ zei Michael.
‘Die gaat het meer in,’ zeiden ze toen tegelijk lachend.
‘Nee!’ riep ik nog. Tevergeefs. Chris pakte me bij mijn armen en Michael pakte me bij mijn voeten. ‘Chanel, Brooke, Em, help!’ riep ik nog. Weer tevergeefs. Ze kwamen niet meer bij van het lachen. ’t Moet ook wel grappig geweest zijn. Wie flikt het nou om nu al zo boven het meer te hangen als je de meeste van die mensen pas net kent? ‘Alsjeblieft, doe het niet,’ smeekte ik Chris en Michael.
‘Beloof je ons nooit meer te pesten en uit te schelden voor gekken?’ vroeg Chris. Hij vervolgde met een pruillip, ‘you really hurt my felings.’
‘Ik beloof het,’ antwoordde ik plechtig.
Michael liet mijn voeten los en Chris kon me nog net op tijd zo vastpakken dat ik niet het meer in viel. Ik lag nu dus helemaal in Chris’ armen en hij keek me grijnzend aan. Wat hebben jongens met grijnzen? Chris zette me neer en ik liep naar Chanel toe.
‘Bedankt voor de hulp,’ zei ik droog.
‘Asjeblieft,’ zei ze vrolijk.

Draco pov
Nadat ik Charms afhad, had ik niks meer te doen. Ik vroeg me af waar Blaise bleef, hij zei dat hij maar even weg zou blijven. Ik besloot om een rondje te gaan lopen. Ik was pas net de Common Room uit of ik kwam Pansy tegen, great.
‘Haaai Dracie,’ zei ze met haar irritante stem.
‘Hallo, Pansy,’ antwoordde ik verveeld. Normaal zou ik wel gezegd hebben dat ze me geen Dracie moet noemen, maar daar had ik nu zelfs geen zin in. Ik wilde zo snel mogelijk van haar af.
‘Wat ga je doen?’ vroeg ze met maar iets té veel interesse.
‘Een stukje lopen,’ antwoordde ik simpel.
‘Alleen?’ vroeg ze verbaasd.
‘Ja, alleen,’ antwoordde ik verveeld.
‘Zal ik meelopen?’ vroeg ze gretig, ‘dat is altijd beter dan alleen!’
Nee, Pansy, dat is het niet.
‘Nee,’ antwoordde ik vastbesloten, ‘ik ga alleen lopen.’

Reacties: